Κίµωλος

Γούπα - Καρρά:
Τα λιµανάκια µε τα «σύρµατα»

Κάτω από το γραφικότατο Χωριό βρίσκεται το ακόµη πιο γραφικό λιµανάκι Γούπα. Πάνω από τα περίτεχνα βράχια βρίσκονται χτισµένα, το ένα πάνω στο άλλο, τα κουκλίστικα κυκλαδίτικα σπιτάκια. Εδώ θα απαντήσεις τα περισσότερα «σύρµατα» ή «µαγαζιά», όπως αλλιώς µου είπαν ότι τα αποκαλούν. Τις πολύχρωµες πόρτες πάνω στα βράχια, όπως αυτές στην Ψάθη, που κεντρίζουν τη φαντασία σου κι αναρωτιέσαι τι κρύβεται πίσω από αυτές. Είναι υπόσκαφες κάµαρες φτιαγµένες για τις ψαρόβαρκες, δουλεµένες µε τον κασµά. ∆ηµιουργήθηκαν προφανώς γιατί τα πετρώµατα είναι αρκετά µαλακά. Επίσης από την ανάγκη για προστασία των σκαφών, καθώς η Κίµωλος δεν έχει λιµάνι ικανό να την προστατεύει από τους ανέµους, και κυρίως από τον Νοτιά. Οι ξύλινες ψαρόβαρκες στο µικρό λιµανάκι, όταν είναι ήρεµα τα νερά, θαρρείς πως αιωρούνται. Σε συνδυασµό µε τις πολύχρωµες πόρτες πάνω στα βράχια, σχεδόν στο ίδιο επίπεδο µε το νερό, δηµιουργούν µια ονειρική εικόνα, από αυτές που εντυπώνονται στη µνήµη σου και συνδέονται άρρηκτα µε το ξεχωριστό ελληνικό καλοκαίρι. Βράχο βράχο συνεχίζεις για να απολαύσεις τα βραχογλυπτά, παρέα µε φυσικές πισινούλες ως τον Καρρά. Εκεί θα συναντήσεις κι άλλα «σύρµατα» και άλλα µικροσκοπικά λιµανάκια µε σπιτάκια των ψαράδων. Τα αποκαλούν «σύρµατα» γιατί ανέβαζαν τις βάρκες µέσα µε συρµατόσχοινα. Ο Νικόλας Μαριανός, ένας ψαράς που συνάντησα στην περιδιάβασή µου, µου είπε ότι κανείς δεν ξέρει πότε ακριβώς χτίστηκαν, πάντως σίγουρα πάνε πολλές δεκαετίες. Θα µου πει για τη ζωή του ψαρά, που είναι δύσκολη πια, αλλά που δεν την αλλάζεις εύκολα γιατί είναι όµορφη συνάµα. Λίγοι ψαράδες έχουν αποµείνει πια. Τα σύρµατα που υπάρχουν είναι γύρω στα 50 αλλά δεν τα χρησιµοποιούν όλα. Οι πιο πολλές τράτες τώρα είναι προστατευµένες στο λιµανάκι του Αϊ-Μηνά. Εκτός από ψαράδες, οι λίγοι νέοι που έχουν µείνει στο νησί ασχολούνται είτε µε τον τουρισµό, είτε δουλεύουν στα µεταλλεία της Κιµώλου αλλά και της Μήλου, που είναι πολύ κοντά. Με µικρό φεριµπότ-παντόφλα περνάς στα Πολλώνια της Μήλου µόλις σε ένα 20λεπτο. Τον παρακολούθησα να περνά µε τη βάρκα του µέσα από τα βράχια του µικρού φυσικού λιµανιού και να ξανοίγεται, καθώς έπεφτε το φως, για την ψαριά της βραδιάς.

Ανατολικά

Εάν κινηθείς βόρεια από το Χωριό, διανύεις όλη την ανατολική πλευρά του νησιού. Στην αρχή άσφαλτος, µετά χωµατόδροµος. Πρώτα κινείσαι ψηλά και αντικρίζεις την Πολύαιγο, που βρίσκεται κοντά, ακριβώς απέναντι. Μετά τον Καρρά είναι ο Αϊ-Νικόλας µε τα σπιτάκια του και τα «σύρµατά» του. Περνάς το µοναδικό πρατήριο βενζίνης του νησιού (ναι, η Κίµωλος ευτυχώς έχει βενζινάδικο!) και συναντάς την όµορφη παραλία Κλήµα. Είναι µια καλή λύση για ένα κοντινό µπάνιο όταν µένεις στο χωριό. Στη συνέχεια συναντάς το λιµανάκι του Αγίου Μηνά, το µεγαλύτερο φυσικό λιµάνι του νησιού. Στον µικρό κολπίσκο βρίσκεις µαζεµένα τα ψαροκάικα, στο µπροστινό τµήµα του κυρίως. Στο πίσω, τα νερά είναι ρηχά, αλλά δεν επιτρέπεται η πρόσβαση γιατί είναι προστατευόµενος υδροβιότοπος. Μια στάση εδώ, για να περιπλανηθείς στο µωσαϊκό που σχηµατίζουν τα πολύχρωµα βαρκάκια στα ήσυχα γαλανά νερά και να παρακολουθήσεις τους ψαράδες που προετοιµάζονται για το ψάρεµα, επιβάλλεται! Από εδώ ξεκινά ο χωµατόδροµος που καταλήγει στην ωραιότερη αµµουδιά του νησιού, τα Πράσσα. Στην αρχή του όρµου, στην είσοδο του οικισµού των Πρασσών, συναντάς και τις εγκαταστάσεις των ιαµατικών λουτρών. Αναβλύζουν δίπλα στη θάλασσα στους 46 βαθµούς Κελσίου και αφού ζητήσεις τα κλειδιά ρωτώντας στα κοντινά σπίτια, µπορείς να γεµίσεις την µπανιέρα και να απολαύσεις το λουτρό σου. Είναι θεραπευτικά, οπότε όποιος το χρειάζεται µπορεί να επαναλαµβάνει καθηµερινά επισκέψεις κατά τη διάρκεια της διαµονής του στο νησί. Τέλος, φτάνεις στα Πράσσα, την πιο ξακουστή παραλία του νησιού. Εδώ χαίρεσαι µπάνιο! Τα νερά είναι κρυστάλλινα κι η άµµος λευκή και απαλή. Το Πρασσονήσι απέναντι οµορφαίνει κι άλλο το ειδυλλιακό σκηνικό. Τι όµορφή που είναι η ζωή, καθώς βάζοντας το αυτί µου στο κοχύλι που µόλις βρήκα στον κατάξανθο βυθό, ακούω θαλασσινές ιστορίες και ονειρεύοµαι…

Σκιάδι

Αν δεν κάνεις τον κόπο να ανέβεις στο Σκιάδι, τότε έχεις χάσει το πιο ξεχωριστό από τα στολίδια του νησιού, το… κερασάκι στην τούρτα. Και δεν είναι µόνο το να έχεις την εµπειρία να δεις το σπάνιο γεωλογικό µνηµείο. Είναι όλη η διαδροµή στο µονοπάτι απλά µαγευτική. Σε υψόµετρο 300 µέτρων τουλάχιστον, η θέα είναι εκπληκτική. Η Μήλος είναι στο ένα βήµα. Η Σίφνος κι όλα τα νησιά… Θαρρείς πως έχεις όλο το Αιγαίο στην αγκαλιά σου! Ξεκινάς από το χωριό, υπάρχουν και ταµπέλες και ακολουθείς ένα χωµατόδροµο, τον ίδιο που πηγαίνει προς τα Μοναστήρια και το Σούφι, τις βόρειες παραλίες του νησιού. Εάν έχεις µεταφορικό µέσο, θα γλιτώσεις όλη την ανηφόρα, που είναι αρκετά επίπονη. Αφού έχεις φτάσει ήδη ψηλά, συναντάς το σηµείο, είναι σηµατοδοτηµένο, όπου εγκαταλείπεις τον δρόµο και ακολουθείς το µονοπάτι. Ήδη βρίσκεσαι αρκετά ψηλά και περπατώντας το µονοπάτι δεν συναντάς πολλές ανηφοριές και κατηφοριές. Βρίσκεσαι πλέον στην καρδιά του νησιού και γύρα σου απλώνεται το Αιγαίο. Εισπνέεις την απλωσιά µαζί µε την αλµύρα του ανέµου κι η καρδιά σου ευφραίνεται!
Μα πού είναι όµως επιτέλους το περίφηµο Σκιάδι; Ύστερα από σύντοµη πορεία διάρκειας 15 µε 20 λεπτών, το βλέπεις από µακριά να ξεχωρίζει. ∆εν υπάρχει πια µονοπάτι να σε διευκολύνει, µα βιάζεσαι να το προσεγγίσεις και να το δεις από κοντά! Μοιάζει λες κι ο βράχος έχει εκραγεί και ο χρόνος έχει παγώσει µεµιάς το τεράστιο πέτρινο µανιτάρι! Η φύση έχει κάνει κι εδώ το θαύµα της: Ο καιρός, και συγκεκριµένα ο βοριάς, έχει διαβρώσει το µαλακό πέτρωµα της βάσης λεπταίνοντάς το πολύ, ενώ έχει αφήσει ανέπαφο το σκληρό άνω τµήµα. Θα το ’λεγες δέντρο από πέτρα, γεωλογικό µανιτάρι, οι ντόπιοι το λένε «Σκιάδι», καπέλο δηλαδή, που σε προστατεύει από τον ήλιο. Έφτασα στο ηλιοβασίλεµα, την πιο κατάλληλη στιγµή για να χαρώ την οµορφότερη ώρα της ηµέρας, την πιο ήρεµη, µε τα πιο γλυκά χρώµατα, σε ένα από τα ωραιότερα τοπία όπου έχω βρεθεί ποτέ. «Κίµωλό µου, παράδεισό µου» είναι το σύνθηµα που ενστερνίζονται δικαίως οι Κιµωλιάτες. Ο τόπος, απλός και αγνός, ξεκουράζει το µυαλό και τις αισθήσεις. Μαλακά, σαν τα πετρώµατά της, σε δέχεται στην αγκαλιά της. Με τραγούδι απαλό σαν νανούρισµα σε ταξιδεύει στα θέλγητρά της. Κι όταν θα έρθει πια η ώρα να φύγεις µακριά της, η θύµηση που σου αφήνει είναι σαν να ξύπνησες από το πιο όµορφο όνειρο.