Αναρρίχηση στην Αργολίδα

Συνέντευξη με τον Δημήτρη Σωτηράκη

Παγκόσμια γνωστή η πόλη του Ναυπλίου, ως μια από τις ομορφότερες της χώρας, με τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα και τις θαυμάσιες παραλίες της, αποτελεί έναν από τους διασημότερους ταξιδιωτικούς προορισμούς. Εκείνο όμως που οι περισσότεροι αγνοούν, είναι πως το Ναύπλιο και ευρύτερα η Αργολίδα αποτελούν αγαπημένο προορισμό των «μυημένων» στο σπορ της αναρρίχησης. Χάρη στο πάθος και το μεράκι των ανθρώπων που ασχολούνται με το ιδιαίτερα ενδιαφέρον αυτό άθλημα έχουν εδώ και πολλά χρόνια δημιουργηθεί αναρριχητικά πεδία, τα οποία προσελκύουν σε μόνιμη βάση αναρριχητές από όλον τον κόσμο.

«Το γεγονός αυτό οφείλεται στην εξαιρετική ποιότητα και τη σταθερότητα των ασβεστολιθικών πετρωµάτων της περιοχής αλλά και στην υπέροχη τοποθεσία τους − στην κυριολεξία πάνω από την θάλασσα − καθώς και στην πληθώρα των διαδροµών που έχουν δηµιουργηθεί για όλες τις αναρριχητικές ικανότητες και απαιτήσεις», σηµειώνει ο ∆ηµήτρης Σωτηράκης. Οδηγός βουνού και εκπαιδευτής ορειβασίας και αναρρίχησης της Ελληνικής και Γαλλικής Οµοσπονδίας Ορειβασίας αποφάσισε πριν τρία χρόνια να µετακοµίσει στο Ναύπλιο. ∆ιόλου τυχαίο γεγονός, αφού όπως υπογραµµίζει, «µόνο στην ευρύτερη περιοχή του Ναυπλίου υπάρχουν πάνω από δέκα πεδία µε εκατοντάδες αναρριχητικές διαδροµές, ενώ νέες συνεχίζουν να δηµιουργούνται αυξάνοντας τον αριθµό και την ποικιλία τους. ∆εν είναι καθόλου παράδοξο ότι κάποια Σαββατοκύριακα του χρόνου τα αναρριχητικά πεδία, κυρίως της Καραθώνας (Παναγίας Κατακρυµµένης και Ανατολής), κατακλύζονται από µικρές και µεγαλύτερες παρέες αναρριχητών αλλά και µαθητές αναρριχητικών σχολών». Η επισκεψιµότητα των πεδίων της περιοχής οφείλεται επιπλέον στη συγκυρία πως το Ναύπλιο και τα βράχια του βρίσκονται στην οδική διαδροµή προς τα µεγάλα και γνωστά σε όλο τον αναρριχητικό κόσµο πεδία της νότιας Κυνουρίας, ενώνοντας σε ένα αναρριχητικό road trip τα σηµαντικότερα πεδία της Πελοποννήσου, τονίζει ο ∆ηµήτρης. «Οι ξένοι αναρριχητές που περνούν από τα µέρη µας, κατά κανόνα µένουν κάποιες ηµέρες στην περιοχή, απολαµβάνοντας τις υπέροχες παραλίες και πραγµατοποιώντας επισκέψεις στους αρχαιολογικούς χώρους και τα µουσεία».

Από τα µέσα της δεκαετίας του ’80, ο ∆ηµήτρης Σωτηράκης έχει αναρριχηθεί σε µεγάλα ορεινά συγκροτήµατα του εξωτερικού και έχει ανοίξει πληθώρα αναρριχητικών και πεζοπορικών διαδροµών στα βουνά µας. Με τεράστια εµπειρία στην ορειβατική εκπαίδευση, υπήρξε µέλος ∆.Σ. ορειβατικών συνδέσµων αλλά και της Ελληνικής Οµοσπονδίας Ορειβασίας Αναρρίχησης (ΕΟΟΑ) και έχει διατελέσει αντιπρόεδρος και γενικός γραµµατέας του Σωµατείου Ελλήνων Οδηγών Βουνού (ΣΕΟΒ). ∆ιετέλεσε οµοσπονδιακός εκπαιδευτής σε σχολές εκπαιδευτών της ΕΟΟΑ στις Άλπεις και έχει εκπαιδεύσει µέλη της οµοσπονδίας για ορειβατικές αποστολές στα Ιµαλάια. Ως κάτοικος πλέον του Νοµού σκαρφαλώνει σχεδόν καθηµερινά στα αναρριχητικά πεδία της περιοχής παρέα µε νέους, επίδοξους αναρριχητές − ντόπιους και επισκέπτες − και µοιράζεται µαζί µας την εµπειρία, την αγάπη του µαζί και πολύτιµες πληροφορίες για το διαρκώς ανερχόµενο αυτό άθληµα. «Μετά από πολλά χρόνια διαβίωσης στην ασφυκτική πρωτεύουσα, αποφάσισα πριν τρία χρόνια να κάνω µία ποιοτική αλλαγή στη ζωή µου και καθόλου δεν το µετάνιωσα. Όλα έγιναν µετά από ένα φθινοπωρινό Σαββατοκύριακο στο Ναύπλιο, όπου βρέθηκα µε έναν παλιόφιλο, µε τον οποίο πιτσιρίκια ακόµα, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, είχαµε «ανοίξει» τις πρώτες αναρριχητικές διαδροµές που πραγµατοποιήθηκαν στην περιοχή, σκαρφαλώνοντας για πρώτη φορά στο Λιθόστρωτο. Στο τέλος του διήµερου, ο Θανάσης Σωτηρόπουλος, δραστήριος στα τοπικά δρώµενα της αναρρίχησης και ορειβασίας και πρόεδρος της Ελληνικής Οµάδας ∆ιάσωσης Αργολίδας έριξε την ιδέα να µετακοµίσω στο Ναύπλιο. Έµεινα να το σκέφτοµαι µόνο για 2-3 λεπτά και αµέσως συµφώνησα. Τι καλύτερο για εµένα, να ζήσω σε µια πόλη µε υψηλή αισθητική, βαρύ ιστορικό αποτύπωµα και… άπειρο βράχο, δίπλα στην Αθήνα και πολύ κοντά σε κάποια από τα πιο ενδιαφέροντα αναρριχητικά πεδία της Ευρώπης, όπως το Λεωνίδιο και το Κυπαρίσσι, τη Λαγκάδα της Σπάρτης και τη Νέδουσα (αµφότερα πεδία στη χαράδρα της Λαγκάδας) και καθόλου µακριά από τον επιβλητικό Ταΰγετο και τον Πάρνωνα. Από εκεί και ύστερα όλα πήραν τον δρόµο τους. Σε µία εβδοµάδα είχα βρει σπίτι και κουβαλούσα τον αναρριχητικό και ορειβατικό µου εξοπλισµό. Σιγά σιγά έκανα νέες επαφές και συνδέθηκα φιλικά µε ανθρώπους από τους αναρριχητικούς κύκλους της ευρύτερης περιοχής του Ναυπλίου και του Άργους, της Νεµέας, της Κορίνθου και του Λουτρακίου, της Ερµιόνης και του Άστρους. Άνθρωποι που µας συνδέει το πάθος της περιπέτειας και της φυγής, της εξερεύνησης και της τάσης για κατάρριψη των νόµων της φυσικής! Κι ίσως τελικά η αναρρίχηση να µην είναι παρά ένα πρόσχηµα, ώστε να βρισκόµαστε µε ανθρώπους, µε κοινά χαρακτηριστικά την αγάπη προς τη φύση και την προστασία της αλλά και την έµφυτη τάση του ανθρώπου προς εξερεύνηση».

Τι είναι όµως αυτό που πιο πολύ κερδίζει τόσο εκείνον προσωπικά όσο και τους φίλους του αθλήµατος; «Θα έλεγα πως η αναρρίχηση είναι µία προσπάθεια κατάρριψης των διανοητικών και σωµατικών µας ορίων. Μια διαρκής αναµέτρηση µε τις ψυχικές, διανοητικές και σωµατικές µας δυνάµεις κι εντέλει µε τον ίδιο µας τον εαυτό µε απώτερο σκοπό την υπέρβαση των προσωπικών µας ορίων. Περνάµε όµως και πάρα πολύ καλά», εξοµολογείται ο ∆ηµήτρης. «Είναι εξίσου απολαυστικές οι στιγµές µετά την αναρρίχηση µε ένα υπέροχο µπάνιο στα διάφανα νερά του Αργολικού παρέα µε όλη τη "συµµορία" αλλά και τον ήλιο στη δύση του από την άλλη πλευρά του κόλπου να βάφει µε απίστευτες αποχρώσεις τα γύρω βουνά, τα βράχια και τη θάλασσα. Είναι η ώρα που ένας γλυκός, µυϊκός πόνος στα µέλη του κορµιού µας, µας θυµίζει τα προβλήµατα και τις προκλήσεις που καταφέραµε (ή δεν καταφέραµε) να υπερβούµε στα διάφορα περάσµατα των διαδροµών και το "ξύλο που φάγαµε" − όπως συνηθίζουµε να λέµε στην αναρριχητική αργκό −  προκειµένου να πετύχουµε τον σκοπό µας. Η ώρα που γύρω από µια φωτιά, ένα µπουκάλι κρασί περνάει από χέρι σε χέρι και ο χαβαλές και τα πειράγµατα δεν έχουν τελειωµό. Η "ώρα της ξεκούρασης του πολεµιστή" αλλά και της κατάστρωσης σχεδίων για την επόµενη συνάντηση, το επόµενο αναρριχητικό πεδίο και τις διαδροµές που έχουµε βάλει στο µάτι…»

 

Ο Πέτρος Ρουμελιώτης στο απίθανο πεδίο Κονδύλι σε απόμερη παραλία, με διαδρομές που ξεκινούν από την ακρογιαλιά. 
Πολλοί αλλοδαποί αναρριχητές απολαμβάνουν τα ασβεστολιθικά πεδία της περιοχής μας.
Ο Ιάσων Λυκουρέζος στη Διαδρομή «Νυχτερίδα», μία από τις ομορφότερες και φωτογενείς διαδρομές της Καραθώνας. 

Θα ήταν παράλειψη να µην αναφέρουµε − σηµειώνει ο ∆ηµήτρης − τον Βρετανό µηχανολόγο Jim Titt, έναν πρωτοπόρο αναρριχητή της δεκαετίας του ’90 που µε έδρα την Ερµιόνη, άφησε το αποτύπωµά του σε όλα τα πεδία της περιοχής, ανοίγοντας εξαιρετικές διαδροµές υψηλής δυσκολίας και αισθητικής. «Κατασκεύασε αναρριχητικές ασφάλειες από τιτάνιο που αποδεικνύουν την… τιτάνια αντοχή τους ακόµα και τριάντα χρόνια µετά την κατασκευή τους αλλά και την ικανότητα αυτού του αξιόλογου ανθρώπου ως µηχανολόγου και αναρριχητή». Όπως µας ενηµερώνει, ήδη από τα µέσα του καλοκαιριού και µετά τον αποκλεισµό από την καραντίνα, λειτούργησε στα πεδία της περιοχής πιστοποιηµένη σχολή αναρρίχησης διάρκειας 6 Σαββατοκύριακων από την Ελληνική Οµοσπονδία Ορειβασίας-Αναρρίχησης µε φορέα τον Ορειβατικό Σύλλογο Κορίνθου και µέλη από την πόλη του Άργους. «Άξιο µνείας είναι και το γεγονός, πως από το φετινό φθινόπωρο θα λειτουργήσει στο ΙΕΚ Άργους διετής σχολή Συνοδών Βουνού (όπου θα διδάσκεται και η αναρρίχηση), µε απονοµή πτυχίων πιστοποιηµένων από το Υπουργείο Παιδείας. Είναι εξίσου ενδιαφέρον πως η αναρρίχηση, σε παγκόσµιο επίπεδο τα τελευταία χρόνια, αναπτύσσεται ραγδαία, γεγονός που ώθησε την ∆ιεθνή Ολυµπιακή Επιτροπή να την εντάξει στο πρόγραµµα των Ολυµπιακών Αγώνων από την προσεχή Ολυµπιάδα του Τόκυο. Σε εθνικό επίπεδο η ΕΟΟΑ σε συνεργασία µε το ΣΕΟΒ διοργανώνει σχολές αναρρίχησης σε ορειβατικούς συλλόγους στο επίπεδο αρχαρίων αλλά και προχωρηµένων, που µαθαίνουν το σπορ και το εξελίσσουν ετήσια εκατοντάδες νέοι αναρριχητές. Αντίστοιχες σχολές από εδώ και στο εξής θα λειτουργούν σε µόνιµη βάση και στην περιοχή της Αργολίδας». 

Αναφορικά µε τις προδιαγραφές που χρειάζεται κάποιος που επιθυµεί να ασχοληθεί µε την αναρρίχηση ο ∆ηµήτρης µας εξηγεί. «Θεωρητικά η αρτιµέλεια και η καλή φυσική κατάσταση αρκούν για να συµµετάσχει κανείς σε µια σχολή. Προσωπικά θα έλεγα πως δεν χρειάζεται τίποτα άλλο εκτός από µία ιατρική βεβαίωση καλής κατάστασης υγείας. Είναι άλλωστε µια αναερόβια άσκηση. Βέβαια όσο περισσότερο γυµνασµένος είναι κάποιος, τόσο το καλύτερο. Όλοι όµως έχουν δικαίωµα σε αυτήν τη ζωή. Στο εξωτερικό για παράδειγµα υπάρχουν ειδικά αναρριχητικά προγράµµατα για άτοµα µε ειδικές ανάγκες και κινητικά προβλήµατα…» Για το ζήτηµα της ασφάλειας, ο ∆ηµήτρης είναι σαφής: «Η πληθώρα των σχολών που έχουν σχέση µε την αθλητική αναρρίχηση λειτουργούν σε οργανωµένα αναρριχητικά πεδία µε πλήρη ασφάλεια και µηδαµινά ατυχήµατα».

Και τι θα είχε να πει στους νέους επίδοξους αναρριχητές; «Αν έπρεπε να δώσω έναν ορισµό της αναρρίχησης θα έλεγα πως είναι ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι για µικρούς και µεγάλους, αφού όλοι µας κρύβουµε ένα µικρό παιδί κάπου µέσα µας. Όπως όµως σε όλα τα παιχνίδια απαιτούνται κανόνες, που στη δεδοµένη περίπτωση είναι αυστηρά απαράβατοι. Αυτοί ακριβώς οι κανόνες είναι κι ένα από τα γνωστικά αντικείµενα που προσφέρει µία αναρριχητική σχολή. Σε ό,τι αφορά τη διάρκεια της εκπαίδευσης 4 µε 5 Σαββατοκύριακα συνήθως αρκούν». Κλείνοντας, σηµειώστε πως η αναρρίχηση είναι από τις πλέον φυσικές δραστηριότητες, εφόσον όπως εύστοχα παρατηρεί ο ∆ηµήτρης, προηγείται ακόµη και αυτής του περπατήµατος: «Ένα µωρό πρώτα προσπαθεί να σκαρφαλώσει και να βγει από την κούνια του και µετά επιχειρεί τα πρώτα του βήµατα. Είναι δηλαδή µια δραστηριότητα φυσική, υπάρχει στο γονίδιό µας. Θα µπορούσε να πει κανείς πως είναι µια άηχη χορογραφία σε κάθετο περιβάλλον. Κατά τη διάρκεια της αναρρίχησης η συνύπαρξη της διανοητικής και της σωµατικής µας δραστηριότητας αγγίζει τον µέγιστο βαθµό. Πρόκειται για την απόλυτη αρµονική σύζευξη» − που όλοι µας έχουµε τόσο πολύ ανάγκη.

Ένα μπάνιο στα κρυστάλλινα νερά του Αργολικού κόλπου επιβάλλεται μετά την αναρρίχηση. Στη φωτό η Ελίζα Σιναπίδου.
Η φωτό με όλους μαζί: τα μέλη της σχολής αναρρίχησης του Άργους. 
Η Μελίνα Παπαδοπούλου σε μία πολύσκοινη (μεγάλη διαδρομή). 
Ο Χρήστος Κατσούλης σα να πετάει στο κατέβασμα από διαδρομή στο λιθόστρωτο.

Προτάσεις

info's

Ο ∆ηµήτρης Σωτηράκης διδάσκει στο δηµόσιο ΙΕΚ Άργους, στο ιδιωτικό ΙΕΚ «ΈΝΩΣΗ» και στη διετή σχολή των «Συνοδών Βουνού» που λειτουργούν υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, ενώ είναι υπεύθυνος για σχολές αναρρίχησης και ορειβασίας στην περιοχή της Αργολίδας. Για µαθήµατα και συµµετοχή σε οργανωµένες εξορµήσεις στα πεδία της περιοχής επικοινωνήστε στο τηλ.: 6974 582258 ή στο email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..

Πληροφορίες και κρατήσεις: www.nafplio-climbing-hiking.com.

Για πληροφορίες σχετικά µε τα αναρριχητικά πεδία της περιοχής κυκλοφορεί από τους Hans και Jeannette Wenninger η πολύ όµορφη έκδοση του αναρριχητικού οδηγού Αργολίδας µε τίτλο «Argolic Rock».

Θα το βρείτε στο

τεύχος 127

0
Shares

Σας αρέσει το site μας?

Ακολουθήστε μας στα social και δεν θα το μετανιώσετε...

0
Shares