Μήλος

Ωδή στην πέτρα

Κι αν είναι πέτρινο βιολί, μόνο ένας γεννημένος, ένας γνήσιος από πέτρα βιολιστής θα μπορούσε να το κάνει να ηχήσει.

Πριν πολλά χρόνια μια αγαπημένη μου δασκάλα, η Ζωγραφιά, μας είχε πει πως κάποτε στη ζωή μας, θα πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθούμε τη Μήλο. Τόσο είχε εντυπωσιαστεί από την ομορφιά της. Πληθωρικές κι αγαπησιάρικες, η Μήλος και η Ζωγραφιά είναι μαζί σαν ένα. Τοπίο πετρωμένο κι εύπλαστο σαν το κύμα. Πολύχρωμο όπως οι πόρτες των συρμάτων στο Κλήμα. Ένα νησί-γλυπτό ριγμένο στη θάλασσα·με καπετάνιο τον άνεμο και τα χέρια του ανθρώπου.

Η πρόταση ήρθε από το… Ναύπλιο! Βέροι Ναυπλιώτες, ο Σωτήρης Πογιατζής κι ο Βασίλης Αγγελόπουλος, έχουν τα τρία τελευταία χρόνια κατακτήσει τις θάλασσες της Μήλου. Με καπετάνιο τον Βασίλη και το υπόλοιπο πλήρωμα του «Οδυσσέα» σαλπάρουμε στα μυστικά της Μήλου, καμωμένα από πέτρα, θειάφι, πειρατές και κορμοράνους.
Ήμουν τυχερή που το προηγούμενο βράδυ περπατώντας στην όμορφη προκυμαία του Αδάμαντα, βρέθηκα μπροστά στο Μεταλλευτικό Μουσείο του νησιού. Το πρώτο άλλωστε, που πρέπει να γνωρίζεις για τη Μήλο είναι στην ουσία, ότι επισκέπτεσαι ένα ανοιχτό γεωλογικό μουσείο, μοναδικό στον κόσμο. Ορυκτά και μεταλλεύματα, νταμάρια, παλιά και σύγχρονα ορυχεία συνθέτουν το παραμυθένιο αυτό τοπίο, όνειρο κάθε φωτογράφου, μα και ερωτευμένου. Είναι ίσως ανάμεσα στα πιο πολυφωτογραφημένα μέρη του πλανήτη, με τη θεά του Έρωτα να παρασέρνει στη μαγεία της και τους ερωτευμένους ανά τον κόσμο… Λάβα από ανδεσίτη, οξειδωμένοι σχηματισμοί, κατάλευκοι ηφαιστειακοί τάφροι με τις μορφές του ανέμου περνούν σ’ εικόνες – σαν χρονικό της γης, μπροστά από τα μάτια μου. Περλίτες, μπετονίτες, βαρύτες, μαγγάνιο, οψιδιανός, άργιλος, μυλόπετρες, και φυσικά θειάφι είναι το αποτέλεσμα της έντονης ηφαιστειακής και υδροθερμικής δραστηριότητας, που έλαβε χώρο πριν από εκατομμύρια χρόνια στο Νότιο Αιγαίο. «Σχηματίστηκαν λόγω της απευθείας κρυστάλλωσης του μάγματος ή της αποσάθρωσης των ηφαιστειακών πετρωμάτων», θα μου πει η γεωλόγος Μυρτώ Τσαπατσέλη, ξεναγός μου στο μουσείο. Αποτέλεσαν ήδη από την αρχαιότητα
– κι αποτελούν ακόμη – μεγάλη πηγή πλούτου για το νησί. «Είναι μάλιστα από τα ελάχιστα μέρη, όπου οι εξορύξεις συνυπάρχουν με την τουριστική ανάπτυξη…» Πετρώματα-ορυκτά, λατομεία κι εγκαταλελειμμένα ορυχεία – ιστορία χαραγμένη στην πέτρα - βρίσκονται διάσπαρτα, άλλοτε σε προσβάσιμα, κι άλλοτε σε απρόσιτα σημεία του νησιού, κι εγώ δεν νιώθω παρά μόνο ευγνωμοσύνη, που θα ‘χα τη δυνατότητα, να τα αντικρύσω από κοντά.
Μέσα σε ένα ξύλινο σκαρί 25 μέτρων, στο ύφος μια παραδοσιακής σκούνας με ψηλά κατάρτια ξεκινά το θαλασσινό μας ταξίδι στην πέτρα. Οχτώ το πρωί, με ζεστό καφεδάκι και πρωινό εν πλω αφήνουμε πίσω μας τον βαθύ κόλπο των 7 μιλίων στο κέντρο του νησιού, που του δίνει κι αυτό το πεταλωτό σχήμα, που κάθε άλλο παρά… μήλο μοιάζει! Το νησί πήρε την ονομασία του από τον «μήλο», που στα ομηρικά έπη σημαίνει το πρόβατο, θα μου πει ο Γιάννης Αναστασόπουλος, μέλος του πληρώματος του «Οδυσσέα». Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Μήλος, ήταν και ο πρώτος διδάξας της κουράς των προβάτων και πρώτος οικιστής του νησιού.
Καθώς ανοιγόμαστε στον κόλπο, στα δεξιά μας, η Πλάκα και δίπλα της η Τρυπητή απλώνονται στην καλντέρα της θαλασσινής βουνοκορφής, θυμίζοντας έντονα τη Σαντορίνη. «Εδώ θα πας απόγευμα», θα σου πουν όλοι στο νησί. Έχει το ωραίο το ηλιοβασίλεμα ψηλά ψηλά στο βυζαντινό κάστρο με το λευκό εκκλησάκι της Παναγιάς. Τα σκαλοπάτια μέχρι εκεί είναι πολλά, αξίζει όμως τον κόπο, φυσικά για την απίθανη θαλασσινή θέα στην κορφή, μα και για την όλη ανάβαση δίπλα από σκίνους και φραγκοσυκιές, πολύχρωμες αυλές κι νησιωτικές εκκλησιές. Είναι ένας από τους πιο όμορφους περιπάτους στον γραφικότερο οικισμό του νησιού με τα πλακόστρωτα στενά, την εκκλησιά της Κορφιάτισσας με τα ασπρόμαυρα βοτσαλωτά και τη θαλασσινή θέα, μα και τα λογής λογής μαγαζάκια. Κατά το σούρουπο γεμίζει με επισκέπτες, που μοιράζονται την καλοκαιρινή ραστώνη στο γλυκό φως της δύσης. Η βόλτα για το Κάστρο ξεκινά λίγο πάνω από το αρχαιολογικό μουσείο του νησιού, ένα πανέμορφο κτίριο του Τσίλερ που φιλοξενεί προϊστορική συλλογή από την Φυλακωπή, τη σημαντικότερη πόλη του προϊστορικού Αιγαίου (3000 π.Χ.), οψιδιανούς αλλά και το ακριβές αντίγραφο της περίφημης Αφροδίτης της Μήλου, δωρεά του Μουσείου του Λούβρου. Το άγαλμα βρέθηκε διαμελισμένο το 1820, από έναν αγρότη, τον Θεόδωρο Κεντρωτά, τυχαία, καθώς έσκαβε το χωράφι στον οικισμό της Τρυπητής. Είναι πολλοί οι θρύλοι κι οι ιστορίες που συντροφεύουν την κλοπή και τη φυγάδευσή του, αφού σε διάστημα ενός μήνα, το άγαλμα φορτώθηκε στο αμπάρι μιας γαλέτας για την Ανατολική Μεσόγειο. Τα χέρια, το ένα μάλιστα λέγεται πως κρατούσε ένα μήλο, παραμένει άγνωστο πως εξαφανίστηκαν. Την 1η Μαρτίου του 1821 η Αφροδίτη, που φιλοτεχνήθηκε το 120 π.Χ., προσφέρθηκε σαν δώρο στον βασιλιά της Γαλλίας, Λουδοβίκο τον 18ο, κι ένα χρόνο αργότερα κατέληξε στο Μουσείο του Λούβρου. Σήμερα, μια ολόκληρη αίθουσα είναι αφιερωμένη σε αυτήν…
Το σημείο, που ανακαλύφθηκε το άγαλμα, βρίσκεται στην αρχή του μονοπατιού για το ρωμαϊκό θεατράκι, το οποίο βρίσκεται χτισμένο σε περίοπτη θέση στο λόφο με θέα προς το λιμάνι και φιλοξενεί μέχρι σήμερα τις
εκδηλώσεις του τόπου. Λίγο πιο κάτω, οι κατακόμβες της Μήλου, ένα άκρως εντυπωσιακό υπόγειο σύμπλεγμα αιθουσών και διαδρόμων συνολικού μήκους 200μ. Πρόκειται για ένα πρωτοχριστιανικό νεκροταφείο με τάφους λαξευμένους μες την ηφαιστειογενή τάφρο, που αποτελεί το τρίτο σε μέγεθος στον κόσμο, μετά τους Αγίους Τόπους και τη Ρώμη. Χώρος ταφής αλλά και λατρείας ανακαλύφθηκε συλημένος το 1843 από τον Γερμανό αρχαιολόγο Λ. Ρος, που τον τοποθέτησε στον 1ο αι. μ.Χ., όταν ακόμη ο Χριστιανισμός αποτελούσε αίρεση.
Πίσω στο πλοίο, κι από την άλλη άκρη του κόλπου ο Εμπουριός, το γραφικό λιμανάκι με την ταβέρνα μέσα σε ένα γαλήνιο κι εύφορο τοπίο διαφορετικό από αυτό που το μάτι συνηθίζει να βλέπει στο νησί. «Σταμάτα να φωτογραφίζεις και δεν έχεις δει τίποτα ακόμα», θα μου πει ο Γιάννης, «δεν θα πιστεύεις στα μάτια σου…». Πορεία λοιπόν βορειοδυτική μέχρι να ολοκληρώσουμε τον γύρο του νησιού σε σχεδόν 9 ώρες, με κουβεντούλα, όμορφες εικόνες και βουτιές, φαγητό, μπυρίτσες κι άφθονο γέλιο.

Η παραλία του Γέρεκα, με τα εντυπωσιακά πετρώματα από περλίτη και άμμο, προσεγγίζεται μόνο από τη θάλασσα.
Η σπηλιά του Παπαφράγκα στο βορρά του νησιού.
Ο "Οδυσσέας" στο καρτποσταλικό Κλέφτικο, παλιό ορμητήριο πειρατών.
Το Τσιγκράδο από ψηλά. Μια μοναδική εμπειρία καταρρίχησης μέσα από το στενό ρήγμα του βράχου.

Από δω και μπρος τα ηνία της ξενάγησης αναλαμβάνει η Μηλιά Νατάσσα Αρκουζή, το «δυνατό χαρτί» του «Οδυσσεά», που δίνει κέφι και ψυχή σε κάθε της αφήγηση.. «Σχεδόν ολόκληρο το δυτικό κομμάτι του νησιού προστατεύεται από το δίκτυο Natura λόγω της κόκκινης οχιάς και της σαύρας της Μήλου, δυο σπάνια και προστατευόμενα ενδημικά είδη, γι’ αυτό και το οδικό δίκτυο στο κομμάτι αυτό είναι αποκλειστικά χωμάτινο». Η οχιά της Μήλου (Vipera Libetina) είναι εξαιρετικά επιθετική κι επικίνδυνη για την ανθρώπινη ζωή. Μπορεί να μην έχει ποτέ καταγραφεί περιστατικό θανάτου, ωστόσο θα πρέπει να γνωρίζετε, πως οι χωματόδρομοι εδώ είναι κακοί, και τα περπατήματα θέλουν ψηλά παπούτσια και τεταμένη την προσοχή.
Σύντομα, το ακρωτήρι Βάνι κάνει την εμφάνιση του, πρώτα με τις εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις φορτοεκφόρτωσης κι έπειτα με τους στιβαρούς γιγάντιους μαύρους βράχους από κατακόρυφη λάβα. Κοιτάσματα πλούσια σε μαγγάνιο που δημιουργήθηκαν σταδιακά ως αποτέλεσμα ενός υποθαλάσσιου κρατήρα, που υπήρχε πριν εκατομμύρια χρόνια στην περιοχή. Ξεκίνησαν να αξιοποιούνται το 1871 και το 1898 ήταν ένα ενιαίο εργοτάξιο που απασχολούσε 250 άτομα, άντρες, γυναίκες και παιδιά... Το ορυχείο έκλεισε το 1928, αφού είχε παράγει 220.000 τόνους μαγγανίου. Σκούρο μπλε έως μαύρο, θα ‘ταν η περιγραφή που θα ταίριαζε καλύτερα στο τοπίο. Ακρωτήρι του φόβου; Ο πυθμένας πάντως εδώ μετρά 180μ. βάθος κάνοντας τη θάλασσα σκουρόχρωμη κι οι κατάμαυροι βράχοι, που σαν πύργοι αναδύονται από τον βυθό, είναι πάνω από 100 μέτρα ύψος...
Η Νατάσσα μας συστήνει το πρωτοκυκλαδικό νεκροταφείο στο ακρωτήρι Καλόγριες, όπου έχουν βρεθεί ταφές σε όρθια εμβρυακή στάση, φανερώνοντας την κατοίκηση του νησιού από την 3η χιλιετία π.Χ. Ταυτόχρονα, μας παροτρύνει για τις πρώτες πρωινές βουτιές στην Αγκαθιά, το Αμμουδαράκι και τη λευκόχρυση παραλία του Άγιου Γιάννη, κάποιες από τις δυσπρόσιτες κι ερημικές παραλίες της δύσης.
Μια φωτογραφία μιας ξέσκεπης σπηλιάς – στ’ αλήθεια αμφιβάλλεις αν πράγματι υπάρχει – ήταν ένας από τους λόγους, που ήθελα περιηγηθώ εν πλω στο νησί, αφού αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να την επισκεφθείς. Το μαύρο της πέτρας διαδέχεται το λευκό, σχηματίζοντας γιγάντια πορτραίτα των βράχων, ζωντανή μοντέρνα τέχνη! Τα νερά καταπράσινα, η είσοδος στενή, στο βάθος παραλία – σαν όνειρο! Λόγω του εύπλαστου πετρώματος η τρύπια οροφή της Συκιάς χρόνο με τον χρόνο μεγαλώνει...
Το Κλέφτικο στα νοτιοδυτικά το συστήνουν όλοι σαν ένα από τα hotspot του νησιού και καθόλου αδίκως. Ναι, είναι σαν καρτποσταλ με τα κατάλευκα βράχια από ηφαιστειογενή τάφρο. Σπηλιές παντού, είναι απόλαυση να τις εξερευνάς κολυμπώντας, νησάκια, κολπίσκοι με αμμουδιές, πρασινογάλανα νερά. Γνωστό ορμητήριο πειρατών, έστηναν εδώ ενέδρες σε πλοία που προσέγγιζαν τη στεριά. Ώρα λοιπόν για την ιστορία του Γιάννη Καψή, του πειρατή από την Αιτωλοακαρνανία που εμφανίστηκε στη Μήλο την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας, ερωτεύτηκε μια πάμπλουτη Μηλιά και για χάρη της εγκατέλειψε τη θάλασσα κι εγκαταστάθηκε στο νησί. Όταν οι Οθωμανοί σκότωσαν τον αδερφό του, τον πειρατή «Καπετάν Τρομάρα», μετά από ναυμαχία, ο Καψής βγήκε στο Αιγαίο για εκδίκηση. Το 1677 αποβίβασε εκατοντάδες ενόπλους στα Πολώνια και κατέλυσε ντόπιες και οθωμανικές αρχές. Πήρε τον λαό με το μέρος του κι αναγνωρίστηκε βασιλιάς του νησιού από ορθοδόξους και καθολικούς, λαμβάνοντας κι επίσημα το χρίσμα. Η Μήλος αυτονομήθηκε, κι ο Καψής οργάνωσε στρατό, αστυνομία και δικαστήριο, όπου δίκαζε δίκαια ο ίδιος, γι’ αυτό κι ήταν ιδιαίτερα αγαπητός από τους κατοίκους. Το όνειρο δεν κράτησε όμως πολύ, καθώς το 1680, οι Οθωμανοί αφού κατάφεραν και τον ξεγέλασαν, τον αιχμαλώτισαν και τον κρέμασαν στην Κωνσταντινούπολη, αφανίζοντας έπειτα για αντίποινα, με τις διαρκείς επιδρομές του τον πληθυσμό του νησιού...
Κόκκινο, κίτρινο, λευκό, ροζ στο φόντο του θαλασσινού μπλε – η Φυριπλάκα αποτελεί αναμφίβολα μια από τις ωραιότερες παραλίες της Μήλου, που αριθμούν στο σύνολο πάνω από 90! Βρίσκεται στον νότο, όπου η πρόσβαση είναι ομαλή, οπότε θα πας οπωσδήποτε οδικώς, προκειμένου να εξερευνήσεις απ’ άκρη σ’ άκρη τους διαδοχικούς της κόλπους με τα πολύχρωμα ηφαιστειογενή πετρώματα. Λίγο πιο κάτω, βρίσκεται και ο γιγάντιος κρατήρας του ομώνυμου ηφαιστείου (ύψους 220μ. και διαμέτρου 1700 μ.), που δίνει τον πολύχρωμο αυτόν τόνο στην ευρύτερη περιοχή. Δίπλα το Τσιγκράδο με την χαρακτηριστική ξύλινη σκάλα στη μικρή ακρογιαλιά. «Ποιος θέλει να σταματήσουμε εδώ;», όλοι φυσικά, μα η Νατάσσα αρνείται. Πρέπει να νιώσεις ο ίδιος την αδρεναλίνη του να καταρριχηθείς μέσα στο στενότατο ρήγμα του κόκκινου βράχου με τη βοήθεια των σχοινιών – είναι το στοίχημα που σου βάζει το νησί: «trust the local!» Κι έτσι ακριβώς θα γίνει, αφού μια από τις επόμενες ημέρες θα βρεθώ κι εγώ σαστισμένη μπροστά στην πρόκληση. Η Νατάσσα είχε δίκιο. Φαίνεται αρχικά αδύνατο αλλά δεν είναι. Κι η αίσθηση, όταν τελικά κατορθώνεις και πατάς το πόδι σου στην ακτή, είναι πράγματι συναρπαστική. Ναι, τα έχεις καταφέρει! Η παραλία είναι μικρή μα πανέμορφη και μαζεύει κόσμο παρά το δύσκολο του εγχειρήματος.
Περνάμε από το θρυλικό Κάτεργο, όπου μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα λειτουργούσαν δύο ορυχεία τραχείτη, που για χρόνια χρησιμοποιούταν στην κατασκευή μυλόπετρας. Άγκυρα θα ρίξουμε στα καταπράσινα νερά του Γέρακα. Μια μαγευτική αχανής ακτή, με κατάλευκη άμμο από τους κόκκους του περλίτη και φυσικές αμμουδερές τσουλήθρες, που δεν είναι προσβάσιμη από στεριάς. Δίπλα, η μεγάλη παραλία της Αγίας Κυριακής είναι αγαπημένη της Νατάσσας και μας προτρέπει να την επισκεφθούμε οδικώς. Τα αλμυρίκια (που σπανίζουν στο νησί), το κατάλευκο βοτσαλάκι και τα απίστευτα νερά σε όλες τις αποχρώσεις του μπλε τη δικαιώνουν γι’ ακόμη μια φορά.

Θειορυχεία Μήλου, η γοητεία της φθοράς, της εγκατάλειψης... Ένα αλλιώτικο ταξίδι στη μνήμη της πέτρας, της σκουριάς και της θάλασσας.
Κλήμα, ένα από τα ρομαντικότερα ηλιοβασιλέματα στο Αιγαίο...
Βουτιά στα εκτυφλωτικά γαλάζια νερά της Πολύαιγου, το προστατευόμενο νησάκι ανάμεσα σε Μήλο και Κίμωλο.
Το Σαρακήνιο με τις ηφαιστειογενείς τάφρους, το πιο φωτογραφημένο αξιοθέατο του νησιού.
Οι Κατακόμβες της Μήλου, πρωτοχριστιανικό νεκροταφείο ολόκληρο λαξευμένο στην τάφρο.
Καλοκαιρινή ραστώνη στα γραφικά στενά της Πλάκας.

Σειρά έχουν τα περίφημα Θειορυχεία στα νοτιοανατολικά, ένα από τα ωραιότερα αξιοθέατα του νησιού. Πανέμορφο μες την εγκατάλειψή του είναι ένα ακέραιο βιομηχανικό μνημείο της νεότερης πολιτιστικής μας κληρονομιάς επάνω ακριβώς στη θάλασσα. Τα ορυχεία ήταν τα πρώτα που αδειοδοτήθηκαν στην Ελλάδα εν έτη 1862, και λειτούργησαν μέχρι το 1956. Βαγονέτα επάνω στις ράγες, σκάλες και πετρόχτιστα γεφύρια, κλίβανοι, αποθήκες, παλιές μηχανές και εργαλεία αφημένα, όπως ακριβώς ήταν, παράθυρα στη θάλασσα. Ολόκληρη η γοητεία της φθοράς, της αλμύρας, του χρόνου βρίσκεται εδώ και σε προσκαλεί σε ένα αλλιώτικο ταξίδι στη μνήμη της πέτρας και της σκουριάς...
Ακριβώς απέναντι το νησάκι Πολύαιγος με τα εκτυφλωτικά μπλε νερά ανάμεσα σε Κίμωλο και Μήλο. Τα λευκά ιζηματογενή πετρώματα και ο βυθός δημιουργούν την ψευδαίσθηση μιας τιρκουάζ πισίνας. Απολαυστικό κολύμπι σε νερά που σπάνια θα συναντήσεις, γλαρόπουλα και βουτιές από τα ψηλά κατάλευκα βράχια. Το νησί αποτελεί βοσκότοπο, ψαρότοπο και θαλάσσιο πάρκο. Προστατεύεται μάλιστα από το δίκτυο Natura ως ένας από τους σημαντικότερους βιοτόπους της Ευρώπης. Θα δείτε μαυροπετρίτες, ενώ εδώ γεννά τα μικρά της και η φώκια μονάχους-μονάχους.
Λίγο μετά τα Πολώνια, απ’ όπου μπορείς να επισκεφθείς τη γειτονική Κίμωλο με ημερήσια εκδρομή, βρίσκονται τα Γλαρονήσια με τη μαύρη ανδεσιτική λάβα, που κρυσταλλώθηκε απότομα, δημιουργώντας τις διαδοχικές κάθετες κολώνες. Γκοφρέ από βράχο! Πρόκειται για ένα ακόμη σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο – μοιάζουν με γιγάντια βεντάλια καθώς τα κοιτάζεις από μακριά.
Επιτέλους βορράς. Η πιο ανεπτυγμένη πλευρά του νησιού με τα κατάλευκα βράχια, τις σπηλιές, τα πράσινα νερά, τα ψαροχώρια. Μικρές οπτικές πανδαισίες γεμάτες χρώμα και βουτιές από ψηλά. Τέτοια είναι και η στενόμακρη σπηλιά του Παπαφράγκα με τα λαξευτά απότομα σκαλοπάτια και τη φυσική κολυμπήθρα με τα πράσινα νερά. Προσοχή στην κατάβαση! Η Νατάσσα θα μοιραστεί μαζί μας ακόμη ένα μυστικό. Στρίβοντας προς τον γραφικό Άγιο Κωνσταντίνο στο πλάι της μεγάλης αμμουδιάς της Πάχαινας, κρυμμένη από το οπτικό σου πεδίο, βρίσκεται η Αλογομάντρα. Η αγαπημένη μου παραλία στο νησί, μια αμμουδιά στη σκιά της τεράστιας λευκής σπηλιάς με τους αντικατοπτρισμούς και τις χελιδονοφωλιές. Σου λείπει η σκιά στη Μήλο, και την αναζητάς περισσότερο στον βράχο. Το μέρος είναι ένα μαγικό ησυχαστήριο, που δίνει άπειρες εικόνες σε κάθε του οπτική γωνία. Μπορείς να είσαι όλη μέρα εκεί…
Έμπειρος καπετάνιος ο Βασίλης φέρνει με μαεστρία τα κατάρτια του «Οδυσσέα» μια αναπνοή από τα βράχια του Σαρακήνικου. Το διασημότερο και πιο φωτογραφημένο αξιοθέατο του νησιού με τα κατάλευκα βράχια – απολιθωματοφόροι ηφαιστειογενείς τάφροι – τόσο εύπλαστα και μαλακά σαν τούρτα από σαντιγί! Σκαρφαλώνοντας στους εντυπωσιακούς σχηματισμούς – το έδαφος είναι απίστευτα σταθερό – θέλοντας και μη γίνεσαι ένα με το τοπίο: όλοι φωτογραφίζουν όλους! Κάποιοι αρέσκονται στις βουτιές και στο κολύμπι με τις φυσικές κολυμπήθρες. Θα πας και θα ξαναπάς, επειδή ξέρεις, πως βρίσκεσαι σε ένα τοπίο μοναδικό στον κόσμο. Θα εξερευνήσεις τις στοές, που οι πειρατές σκάλισαν στην πέτρα και θα ονειρευτείς, πως κάποτε θα βρεθείς πάλι εδώ, και θα ναι νύχτα μ’ ολόγιομο φεγγάρι, να βιώσεις το σεληνιακό αυτό τοπίο με όλο σου το είναι.
Φύλακες του λιμανιού οι «Αρκούδες», όπως ονομάστηκαν λόγω της μορφής τους, είναι δυο πυροκλαστικοί σχηματισμοί, οξειδωμένοι κι έντονα διαβρωμένοι από το κύμα, που περισσότερο μοιάζουν με λαγούς! Απέναντι στον Τράχηλα, βρίσκεται ο ολοστρόγγυλος κρατήρας του δεύτερου ηφαιστείου της Μήλου και στη γύρω περιοχή θα δείτε πετρώματα από ανδεσητική λάβα, που στερεοποιήθηκε πριν ακόμη χυθεί. Μανδράκια, Φυροπόταμος και Κλήμα τα γραφικά ψαροχώρια που κυκλώνουν το βορρά, με τις χαρακτηριστικές πολύχρωμες πόρτες – τα «σύρματα», τα υπόσκαφα σπιτάκια για τις βάρκες. Σήμερα έχουν γίνει θέρετρα και δωμάτια φιλοξενίας, κρατώντας όμως το λιτό ύφος του παλιού καλού καιρού. Γιατί πολύχρωμα; Ίσως για να αναγνωρίζει κάθε ψαράς τη νύχτα το δικό του, ίσως και σαν αντίδραση στο διάταγμα εκείνο του Μεταξά να βαφτούν όλες οι Κυκλάδες στα γαλανόλευκα. Στον κολπίσκο του Φυροπόταμου με τα αλμυρίκια και τα παιδιά που βουτούν στα νερά από ψηλά, θα δείτε και την πέτρινη εγκαταλειμμένη σκάλα φόρτωσης και το εκκλησάκι του Άη-Νικόλα. Όμορφα πολύ! Τα πρωτεία όμως κι από τα τρία λιμανάκια κρατά το Κλήμα με τα 35 σύρματα στη σειρά,τις προβλήτες και τα πλεούμενα με φόντο ένα από τα ρομαντικότερα ηλιοβασιλέματα στο Αιγαίο. «Είναι καλύτερο κι από της Πλάκας», θα πει η Νατάσσα, «trust the local!»

Η Φυριπλάκα με τα εντυπωσιακά πετρώματα του ομώνυμου ηφαιστείου.
Η καλντέρα της Πλάκας.
Η Παναγία η Θαλασσίτρα, ανηφορίζοντας για το Κάστρο.
Η ξεσκέπαστη σπηλιά της Συκιάς.
Στο πλήρωμα του "Οδυσσέα" και ο Μίλτος ή "καπετάνιος" φυσιογνωμία του νησιού.
Η Αγία Κυριακή με το λευκο βοτσαλάκι και τα καταπληκτικά νερά σε όλες τις αποχρώσεις του μπλε.

Προτάσεις

info's

Για να σαλπάρετε παρέα με την παρέα του Odysseas a cruises επικοινωνήστε με τον Βασίλη ή τον Σωτήρη στα τηλ.: 6972 015296 και 6974 099944. Περισσότερες πληροφορίες: www.odysseasacruises.com.

Για τη διαμονή σας επιλέξτε το Λαγκάδα beach hotel στην ομώνυμη παραλία με τ’ αλμυρίκια δίπλα στον Αδάμαντα. Φροντισμένα δωμάτια με λιτή διακόσμηση και χτιστά κρεβάτια, πισίνα, beachbar και μπαλκονάκια με θέα την όμορφη κι ήσυχη αμμουδιά της Λαγκάδας, όπου προσφέρονται δωρεάν ομπρέλες, ξαπλώστρες και πουφ. Τηλ.: 22870 23411, www.lagadabeach.com

Για φαγητό από ντόπια προϊόντα ιδίας παραγωγής επιλέξτε το απόμερο ταβερνάκι στον Εμπουριό. Για ξεχωριστές γεύσεις με μεράκι, θα επισκεφθείτε οπωσδήποτε την αυλή του οινομαγειρείου Χαμός, στο τέρμα του Αδάμαντα. Δοκιμάστε οπωσδήποτε την ξινομυζήθρα και το παλαιωμένο κρασάκι της γιαγιάς. Για εκλεκτά ψητά στον Ζυγό στη Ζεφυρία, για τσιπουρομεζέδες στο μπακάλικον Γαλάνης στον Τριοβάσαλο. Γλυκά, παγωτό και παραδοσιακό κουφέτο (από κολοκύθι, μέλι κι αμύγδαλα) στην Αγγελική στον Αδάμαντα και στο καφεζαχαροπλαστείο Παλαιός στην Πλάκα.

Για ενοικιάσεις αυτοκινήτων και (ακόμη καλύτερα) τζιπ: Milosrent.gr - Car rental στον Αδάμαντα, τηλ.: 22870 24250, τα Πολώνια, τηλ.: 22870 41473 και το αεροδρόμιο τηλ.: 6938 994469. web: www.milosrent.gr

Το Μεταλλευτικό Μουσείο οργανώνει γεωλογικές περιηγήσεις στο νησί, στα θειορυχεία, τις εγκαταλειμμένες Αλυκές, τον κρατήρα της Φυριπλάκας και τις ατμίδες του Καλάμου. Τέλος, μας περνά από την Αγγερία, ένα από τα μεγαλύτερα ανοιχτά ορυχεία στον κόσμο από όπου έχουμε το 30% της παραγωγής μπετονίτη. www.milosminingmuseum.com

Στη Μήλο υπάρχει πληθώρα θερμών πηγών με τα ιαματικά λουτρά της να είναι γνωστά από την εποχή του Ιπποκράτη. Στον Αδάμαντα μάλιστα λειτουργεί το υδροθεραπευτήριο Λάκκου, το οποίο δυστυχώς βρήκαμε κλειστό.

Θα το βρείτε στο

τεύχος 122

0
Shares

Σας αρέσει το site μας?

Ακολουθήστε μας στα social και δεν θα το μετανιώσετε...

0
Shares