Ίος

Σαν θάλασσα ανοιχτή

Πρώτα θες να πατήσεις το πόδι σου στην ξακουστή άμμο του Μυλοπότα: «Είναι σαν να γεύονται οι πατούσες σου θρεψίνη», θα μου πει ο Παναγιώτης, ένας από τους πάλαι ποτέ επισκέπτες που γνώρισαν κι αγάπησαν το νησί στην αίγλη της δεκαετίας του ’70 κι επέλεξαν να παραμείνουν. «Ήταν έναν τόπος όπου οι νέοι έρχονταν να ζήσουν ελεύθερα τον έρωτά τους», ενώ σημαντικές προσωπικότητες της διεθνούς καλλιτεχνικής σκηνής άφησαν το στίγμα τους εδώ.

«Άπειροι κόκκοι χαλαζία» γράφει εξίσου όμορφα για την αμμουδιά του Μυλοπότα ο Νιώτης τεχνίτης Γιάννης Λουκιανός. Υπήρξε παραλία της Ελλάδας, κι είναι γεγονός πως αν δεν έχεις επισκεφτεί την Ίο, δεν ξέρεις τι πάει να πει ωραίες παραλίες. Βιάζεσαι λοιπόν να το διαπιστώσεις. Παίρνεις το αμάξι και τραβάς κατά τον Νότο. Άγονο, έρημο τοπίο, σχεδόν σεληνιακό, με τα στρώματα από τις μαύρες πέτρες να σχηματίζουν για τον νου πελώριες μορφές. Δημιουργήματα της λάβας και του ανέμου, αφού ολόκληρος ο Νότος του νησιού είναι ηφαιστειογενής κι οι περίτεχνες αυτές συνθέσεις δεν είναι παρά τα υπολείμματα των εκρήξεων από τα ηφαίστεια της Σαντορίνης… Λίγο μετά το σημείο όπου ξεκινά ο παλιός χωματόδρομος για τον Μυλοπότα, τον χαζεύεις από ψηλά μαζί με τη Χώρα, το λιμάνι και τα πλοία που πάνε κι έρχονται –θαλασσογράφοι στα απάνεμα νερά–, μια ολοζώντανη καρτ ποστάλ μπροστά στα μάτια σου! Όταν εμφανίζεται μπροστά σου το Μαγγανάρι, χάνεις τα λόγια σου. Κατάλευκες οι διαδοχικές αμμουδιές του στο άγριο φόντο του Νότου συνθέτουν μια ολότητα πέρα από κάθε φαντασία. Κατηφορίζοντας αντικρίζεις στ’ αριστερά σου τις Τρεις Εκκλησιές, έναν ονειρικό αμμουδερό κολπίσκο, που θες να μείνεις εκεί να τον χαζεύεις για πάντα… Το Μαγγανάρι με τα αβαθή νερά και την απεραντοσύνη της θάλασσας με τα αραγμένα πλεούμενα να ρεμβάζουν τους λιγοστούς λουόμενους είναι μία από τις πιο γαλήνιες τοποθεσίες σ’ ολόκληρο το νησί… Φωτεινές και μεγάλες οι ημέρες του Ιούνη, σε καλούν να τις ρουφήξεις ως το μεδούλι. Κινείς για τα βορειοδυτικά σε ένα τοπίο διαφορετικό από αυτό του Νότου. Στον δρόμο για την Αγία Θεοδότη, αντικρίζεις στην κορφή του απότομου βράχου το Παλαιόκαστρο, βυζαντινό φρούριο του 7ου αιώνα. Ανήκει στις λεγόμενες φρυκτωρίες, οι οποίες υπήρχαν διάσπαρτες στο νησί κι επικοινωνούσαν μεταξύ τους με σήματα φωτιάς προειδοποιώντας για επικείμενους κινδύνους. Το ανηφορικό μονοπατάκι θα σε ανεβάσει στα ψηλά, σε ένα τοπίο άγριο και συνάμα ρομαντικό, στο χείλος του γκρεμού, απ’ όπου απολαμβάνεις τη μαγική πελαγίσια θέα… Όταν πια φτάνεις στην αμμουδιά της Αγίας Θεοδότης, θες να κρυφτείς σε μια σπηλιά αγναντεύοντας τους λιγοστούς βαρκάρηδες, ή να απολαύσεις την παχιά σκιά που σου προσφέρεται κάτω από τα αλμυρίκια. Αν παρατηρήσεις, η άμμος του βυθού λαμποκοπά από τους διάσπαρτους ασημένιους κόκκους. Είναι σμύριδα, θα μου πει ο Νίκος Βακαλιαρέλης, ψαμμίτες και άλλα μεταμορφωμένα πετρώματα, ηλικίας πάνω από 5 εκατομμυρίων ετών. Η συζήτηση με τον πρώην αντιδήμαρχο είναι άκρως κατατοπιστική: «Αν ψάξεις, θα βρεις σε διάφορα σημεία τα υπολείμματα από τις ράγες των ορυχείων, που λειτουργούσαν μέχρι τη δεκαετία του ’50 στο νησί. Κι ενώ τότε ήταν που ερήμωσαν σχεδόν οι περισσότεροι από τους οικισμούς του, κάποιοι Γάλλοι παραθεριστές ανακαλύπτουν ταυτόχρονα τις ομορφιές της Νιος. Τη δεκαετία του ’60 γνωρίζει τεράστια επισκεψιμότητα από Έλληνες μεγιστάνες οι οποίοι επέλεγαν για παραθερισμό την Ίο, προκειμένου να αποφύγουν τη δημοσιότητα. Η μεγάλη τουριστική έκρηξη έρχεται τη δεκαετία του ’70 με τους πρώτους επισκέπτες από την Κρήτη…» Στις αρχές του ’80 η Ίος των 1.800 κατοίκων δέχεται πάνω από 25.000 τουρίστες! Ροκ εν ρολ, ουσίες και οινοπνεύματα, φημισμένα μπαρ και γυμνισμός παντού… Δεν υπάρχει καλύτερο από το να ακούς τις απολαυστικές ιστορίες των παλιών από εκείνα τα χρόνια… Στην Ψάθη, απολαμβάνεις τα τελευταία χάδια του ήλιου κάτω από τα τεράστια δέντρα της αμμουδιάς. Κολυμπάς, μόνος σχεδόν, στα υπέροχα βαθιά νερά απολαμβάνοντας την ησυχία, που τη διακόπτει μόνο το κύμα της ακροθαλασσιάς και τα πουλιά που χαιρετούν το σβήσιμο της μέρας… Μία μόνο ημέρα στο νησί και νιώθεις τέτοια χαρά και πληρότητα, που νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα! Κι όμως, έχει κι άλλο. Η Ίος, βλέπεις, θέλει τον χρόνο της για να σου αποκαλυφθεί...

Από τον Σκάρκο ως τον Όμηρο

Το νησί το πρωτοκατοίκησαν Κάρες κι έπειτα Μινωίτες, Αχαιοί και Φοίνικες – ήταν μάλιστα γνωστό και ως Φοινίκη. Ο αρχαιολογικός χώρος στον λόφο του Σκάρκου φανερώνει την ύπαρξη ενός πρωτοκυκλαδικού πολιτισμού στο νησί κι η αρχαιολογική έρευνα αποκάλυψε μια συνοικία των μέσων της 3ης χιλιετίας π.Χ., η οποία έχει μάλιστα βραβευτεί ως ένα από τα καλύτερα διατηρημένα μνημεία στην Ευρώπη! Από ψηλά μοιάζει με σαλίγκαρο κι απ’ την κορφή της προσφέρει άπλετη θέα σε Χώρα και λιμάνι. Καθώς η σημερινή μορφολογία του νησιού είναι αποτέλεσμα των διεργασιών των τελευταίων ετών, ο Σκάρκος ήταν κάποτε λιμάνι και, λόγω της γεωγραφικής του θέσης, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του κυκλαδικού πολιτισμού. Στο τέλος της δεύτερης χιλιετίας, το νησί αποικίστηκε από Ίωνες και κατά τη Ρωμαϊκή εποχή μετατρέπεται σε τόπο εξορίας. Ο πληθυσμός σφαγιάστηκε από τους Βυζαντινούς και το νησί έμεινε σχεδόν ακατοίκητο για κοντά δύο αιώνες κι αργότερα επανεποικίστηκε από Μοραΐτες – υπήρχε μάλιστα και μανιάτικος οικισμός! Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Χώρας θα δει κανείς τα ευρήματα από τις ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στην αρχαία πόλη της Χώρας και τον προϊστορικό οικισμό του Σκάρκου. Σε μια μαρμάρινη πλάκα γίνεται αναφορά στον μήνα Ομηρέοντα του αρχαίου νιώτικου ημερολογίου. Γεννημένος από Νιώτισσα μητέρα, σύμφωνα με μαρτυρίες του Ηρόδοτου και του Παυσανία, στο νησί πέθανε ο μεγαλύτερος επικός ποιητής όλων των εποχών …από το κακό του, λέει η παράδοση, καθώς δεν μπόρεσε να λύσει τον γρίφο που του έθεσαν οι ψαράδες! Οδεύοντας προς τον μοναχικό Βορρά του νησιού, θα επισκεφθούμε τον περίφημο τάφο του Ίωνα ποιητή, απ’ όπου ατενίζει γαλήνιος το απέραντο γαλάζιο. Ανάμεσα στους αναρίθμητους πυργίσκους από πέτρες που ισορροπούν η μία πάνω στην άλλη, φτιάχνουμε κι εμείς τον δικό μας μικρό πύργο αποδίδοντας τον ελάχιστο φόρο τιμής στον «ιεροφάντη του ουρανού και των θεών» και στη γη που τον αγκαλιάζει...

Στις αρχές του '80 η Ίος των 1.800 κατοίκων δέχεται πάνω από 25.000 τουρίστες!

Πανοραμική άποψη του λιμανιού.
Βουτιές από το Dream Boat.
Στον τάφο του Ομήρου.
Στις σπηλιές της Αγίας Θεοδότης.
Η Χώρα του νησιού, μια από τις ομορφότερες των Κυκλάδων.
Φρεσκοκομμένα λαχανικά από τα χωράφια του Μυλοπότα.

Ο βυθός του νησιού είναι τόσο διαυγής, που θες να βουτάς με τα μάτια σου ανοιχτά. Σκέψου μόνο ότι εδώ γυρίστηκε το αγαπημένο "Απέραντο γαλάζιο" του Λικ Μπεσόν.

 

Γεύσεις, τέχνες, βουτιές κι αρώματα…

Πολυσύχναστο το λιμάνι του νησιού κι όμως όλα λειτουργούν ρολόι – κανένας συνωστισμός ή κίνηση, τα συχνά λεωφορεία εξυπηρετούν άψογα τους επισκέπτες κι οι ρυθμοί του κυλούν σχεδόν νωχελικά ακόμη και τον Αύγουστο. Ταβέρνες, καφενεία και ήσυχα μπαράκια, αραγμένα ιστιοπλοϊκά, ψαράδες που πουλούν την πραμάτεια τους τα πρωινά, παρέες που δειπνούν στο φως της δύσης, κι η θαλασσινή Αγία Ειρήνη που αντικρίζεις απ’ άκρη σ’ άκρη μέχρι και την όμορφη αμμουδιά του Γιαλού. Από το λιμάνι θα πάρεις και το καραβάκι για να απολαύσεις εν πλω τις θαλασσινές ομορφιές της Ίου: τις συγκοινωνούσες σπηλιές της Κουμπάρας και τις νοτιοδυτικές αμμουδιές όπου η πρόσβαση γίνεται μόνο με πλεούμενο. Ζυμωμένος στη θάλασσα ως ψαράς, ο Γιάννης Τριαντάφυλλος μετέτρεψε το όμορφο ξύλινο σκαρί του σε… πλοίο των ονείρων, προσφέροντας βουτιές στα πιο πράσινα νερά που μπορείς να φανταστείς. Και όχι μόνο… Καθώς μόνη του έννοια είναι να φροντίσει ώστε οι επιβάτες του να περάσουν αξέχαστα, παρέα με τον Miri ανάβουν τα κάρβουνα, ψήνουν και μαγειρεύουν εν πλω κι έτσι κολύμπι και παιχνίδι συνδυάζονται με φαγοπότι κι έπειτα χαλάρωση, σαλπάροντας με ένα κρασί παρέα με Μάρλεϊ και Τζόνι Κας...  Πέρα από το λιμάνι και τον πετρόχτιστο Φάρο, στην αμμουδιά της Κουμπάρας, θα απολαύσεις το ψαράκι σου πλάι στο κύμα και το ηλιοβασίλεμα… Ήταν το καλύτερο του νησιού, που τώρα το βλέπεις από το «Pathos» – τη νέα άφιξη στην κοσμική ζωή της Ίου. Αποχαιρετισμός στον ήλιο με μουσική υπόκρουση από τη «Λίμνη των κύκνων» και φωτοβολίδες στη θεαματική πισίνα, που μοιάζει να αιωρείται στο πέλαγος. Κάποιοι λένε πως έφερε το Μαϊάμι στο νησί. Δεν είμαι σίγουρη αν αυτό είναι τελικά που λείπει από την Ίο ή μια προσπάθεια να αναδειχθούν τα προϊόντα, οι τέχνες, τα μουσεία της και οι δραστηριότητες που θα ευχαριστούσαν μια νέα μερίδα επισκεπτών.  Ευτυχώς, νέοι άνθρωποι με αγάπη και όραμα για τον τόπο κινούνται –παρά τις δυσκολίες– προς την κατεύθυνση αυτή. Ανάμεσά τους ο Αλέξανδρος Δελής, ο οποίος μετακόμισε από τη Σαντορίνη δημιουργώντας με τους συνεργάτες του ένα μικρό και πανέμορφο οινοποιείο στον Κάμπο. Αν και πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα και λάτρης του κρασιού, τον κέρδισε η οινοποίηση. Καινούργιοι αμπελώνες καλλιεργήθηκαν κι από τις σοδειές τους προέκυψαν τρεις μονοποικιλιακοί οίνοι εξαιρετικά περιορισμένης παραγωγής, ζυμωμένοι παραδοσιακά – χωρίς χημικές ή άλλες παρεμβάσεις. Στη φιλοσοφία αυτή είναι κατασκευασμένο και το οινοποιείο, που από αρχές Ιουλίου θα είναι έτοιμο να υποδεχτεί τους πρώτους επισκέπτες φέρνοντάς τους σε επαφή με την τέχνη της οινοποίησης. Χτισμένο εξ ολοκλήρου με λιθοδομή, το οινοποιείο είναι βαρυτικό – η μεταφορά των υγρών και του μούστου δεν γίνεται μέσω αντλιών αλλά φυσικά, ακολουθώντας τους νόμους της βαρύτητας. Μια δύσκολη κατασκευή χωρίς καμία παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, με απόλυτο σεβασμό στην πρώτη ύλη απ’ όπου, όπως είναι φυσικό, προκύπτει ένα αγνό κρασί γεμάτο σπιρτάδα κι εξαιρετικά αρώματα. Κόντρα στο γρήγορο ευκαιριακό κέρδος λειτουργεί και το «Νιώτικο» τυροκομείο της Ίου, το οποίο δημιουργήθηκε το 2007 από την τότε δημοτική αρχή με σκοπό να στηρίξει τον πρωτογενή τομέα. Ένα καινοτόμο για την εποχή εγχείρημα, που από το 2013 λειτουργεί με ιδιωτική πρωτοβουλία, παράγοντας τα ονομαστά τυριά του νησιού (το κεφαλοτύρι, το σκοτύρι, το ξινό, τη μυζήθρα, τη βραβευμένη γραβιέρα και την «Ομήρου τριλογία», ένα εξαιρετικό τυρί βαθιάς ωρίμανσης από μείξη τριών ειδών γάλακτος). Χωρίς βιομηχανοποιημένες διαδικασίες, με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο, το τυροκομείο μαζεύει το γάλα των ντόπιων βοσκών παράγοντας ποιοτικά τυριά, τα οποία κατέχουν εξέχουσα θέση στην εγχώρια αγορά. «Θέλαμε ένα τυροκομείο το οποίο όχι απλά να λειτουργεί εμπορικά, αλλά να πρεσβεύει όλο το νησί…» θα μου πει ο υπεύθυνος Στέλιος Παξιμαδάς. Δοκιμάζοντας το μοναδικό αυτό κεφαλοτύρι, είναι σαν να γεύεσαι μονομιάς όλα τα αρώματα της Ίου…  Άξιος εκπρόσωπος της μεγάλης τυροκομικής παράδοσης του νησιού είναι και το γειτονικό «Διάσελο», το παραδοσιακό τυροκομείο του Δημήτρη Χάρου, το πρώτο που λειτούργησε στο νησί. Μια αμιγώς οικογενειακή επιχείρηση η οποία παράγει αγνά τυριά από φρέσκο αιγοπρόβειο γάλα παραγωγής τους και συνταγές που μεταφέρθηκαν από πάππου προς πάππου. Πάνω από 60.000 χιλιάδες ζώα είχε κάποτε η Ίος, θα μου πει η γλυκύτατη κυρία Ελένη, καθώς δοκιμάζω το φημισμένο σκοτύρι, ένα μείγμα από παλαιωμένη μυζήθρα και κεφαλοτύρι λαδιού, που ζυμώνονται ξανά με αλάτι, πιπέρι και θρούμπι. Η πικάντικη γεύση του φέρνει σε κοπανιστή, μα είναι σαφώς πιο σύνθετη – με το λαδοτύρι και τα αρώματα απ’ το θρούμπι να παιχνιδίζουν ευχάριστα, ξυπνώντας μύτη και ουρανίσκο. Μαζί με το κεφαλοτύρι είναι το πιο αντιπροσωπευτικό τυρί του νησιού, για το οποίο μάλιστα έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες ώστε να κατοχυρωθεί ως ΠΟΠ. Το «Διάσελο» διαπρέπει στις εκθέσεις με το «Πιπεράτο» του κεφαλοτύρι αλλά και το οινοτύρι, που ωριμάζει μέσα σε μούστο από γλυκό κρασί. Τόσο το τυροκομείο όσο και ο υπερσύγχρονος στάβλος παραδίπλα είναι ό,τι πιο καθαρό, ζεστό και περιποιημένο έχω συναντήσει ποτέ.  Διατηρητέος οικισμός, η Χώρα της Ίου είναι από τις ομορφότερες των Κυκλάδων. Λίγο μετά την πύλη της και τη γαλανόλευκη Μητρόπολη, η «Μοσέντα» μάς γνωρίζει με τα φίνα προϊόντα του τόπου και πρωταγωνιστή το εξαιρετικό θυμαρίσιο μέλι και το «χοντρόμελο» ή «χειμερινό», όπως αποκαλούν οι ντόπιοι το μέλι από ρείκι, το οποίο μοσχοπουλιέται στο εξωτερικό σαν ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης. «Μοσέντα» στα νιώτικα θα πει καρπουζόπιτα και η κ. Μαρία Κοντονικολή στο εργαστήρι της στο λιμάνι ετοιμάζει νυχθημερόν τα πεντανόστιμα παστέλια της (που στην Ίο αρωματίζονται με πορτοκάλι), μυζηθροπιτάκια, ανάρπαστες μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού, κεραλοιφές κι ό,τι άλλο βάζει ο νους σου... Ακούραστη θαρρείς και πάντα με το χαμόγελο – όπως όλοι οι επαγγελματίες του νησιού, που μοιάζει η ευγένεια να είναι η φυσική τους κατάσταση. Μιλούν αγγλικά σαν μητρική γλώσσα και με τόσο πολλούς ξένους –μόνιμους και περαστικούς– κάποιες φορές έχεις την αίσθηση πως βρίσκεσαι στο εξωτερικό… Στο σπίτι του στη Χώρα θα συναντήσω και τον κ. Γιάννη Λουκιανό, τον Νιώτη εικαστικό που έχει συνδράμει τα μέγιστα στη δημιουργία του λαογραφικού μουσείου της Χώρας, ενώ τα βοτσαλωτά του κοσμούν τους πεζόδρομους του λιμανιού. Το Κέντρο Ιστορίας και Τέχνης του Ψηφιδωτού, που έρχεται να προστεθεί σύντομα στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου, θα φέρει το όνομα και την ψυχή του. Ύστερα από πρόταση του Δημάρχου, ο Γιάννης δέχτηκε να δωρίσει ολόκληρο το έργο της πολύχρονης καλλιτεχνικής του πορείας στο νησί και τους επισκέπτες του, φέρνοντάς τους σε επαφή και με την ιστορική διαδρομή της τέχνης που αγαπά αλλά και με τη χρήση της ως αναπόσπαστου κομματιού της αρχιτεκτονικής. Είναι από τις πιο αναγνωρίσιμες κι αγαπητές φυσιογνωμίες του νησιού και ιδρυτής του πάλαι ποτέ «Ios club», έξω από τη Χώρα… Εκεί όπου οι χίπις απολάμβαναν το ηλιοβασίλεμα με κλασική μουσική και τα κορίτσια της Νιος ανέβαιναν να ονειρευτούν τον πρίγκιπά τους… Από δω ξεκινά και το σκαλωτό μονοπάτι που σε κατεβάζει στο λιμάνι. Ο χρόνος στην Ίο διαστέλλεται, κι έτσι ένα πρωί θα βρεθείς να το κατηφορίζεις, χωρίς να έχεις καταλάβει πότε ξημέρωσε… Το φιλόδοξο μουσείο Γαΐτη-Σίμωση με το υπερσύγχρονο κτίριο στον λόφο των Αγίων Αναργύρων δεν λειτούργησε ποτέ... Παραμένει ωστόσο μια εξαιρετική τοποθεσία για να αγναντέψεις την καλύτερη θέα της Χώρας, με τους παλιούς της ανεμόμυλους και τα χαρακτηριστικά εκκλησάκια στην κορφή της. Δίπλα σου ακριβώς φανερώνεται και η «κρυφή» θέα του Μυλοπότα από το πανέμορφο ανοιχτό θεατράκι «Οδυσσέας Ελύτης», που θαρρείς πως αιωρείται... 

Ιήτης και Ριζώματα, τα εξαιρετικά κρασιά της Οινοποιητικής Ίου.
Κεφαλοτύρι από το "Νιώτικο" τυροκομείο.
Νιώτικη σαλάτα με ντόπιο ξινοτύρι.
Αϊ-Γιάννης ο Κλήδωνας στην κορυφή του Προφήτη Ηλία.
Στην είσοδο της Χώρας.
Στην αμμουδιά του Μυλοπότα.

Τα δύο πρόσωπα της Ίου

Η παραλία Κολιτσάνι είναι η μόνη όπου επιτρέπεται ακόμη ο γυμνισμός, και θα την προσεγγίσεις μέσα από το μονοπάτι που ξεκινά έξω από τη Χώρα. Περπατώντας επάνω στις παλιές πεζούλες, φτάνεις σε μια καταπληκτική αμμουδιά με τα πράσινα νερά όπου παραθεριστές τρυπώνουν στις σκιές των λείων βράχων, άλλοτε γυμνοί και άλλοτε με τα μαγιό τους. Η Ίος εμπνέει μια ελευθερία, γι’ αυτό επισκεφτείτε την – όλοι οι καλοί χωράνε! Κατά το σούρουπο θα ανηφορίσεις για τη Χώρα, αφού τότε ανοίγουν τα περισσότερα από τα μαγαζιά της. Ο βασικός οικισμός του νησιού ζει …τη νύχτα κι όσο τουριστικός κι αν φαντάζει, είναι πέρα για πέρα αυθεντικός. Στα θολωτά του σοκάκια θα χαζέψεις τις περιποιημένες βιτρίνες, τα χαριτωμένα καφενεδάκια στις δύο πλατείες, τις μουσικές από Ντύλαν και Doors, τα μπαρ και τα καλαίσθητα εστιατόρια που ξετρυπώνουν από παντού, αλλά και τους ντόπιους που ζωγραφίζουν τις ντάμες, τα παιδιά που τρέχουν, τους παππούδες στα πεζούλια... Μετά τη δύση, μεταμορφώνεται ολόκληρη σε ένα ανοιχτό νεανικό πάρτι και τότε εσύ θα ανηφορίσεις για την Παναγιά την Γκρεμιώτισσα, κι ακόμη πιο ψηλά, σκαρφαλώνοντας στον παραδεισένιο βράχο με τα εκκλησάκια απ’ όπου σου αποκαλύπτεται ολόκληρη η θέα του λιμανιού, της Κουμπάρας, του πελάγους. Όταν τα φώτα ανάβουν, νιώθεις ότι μπορείς να ακουμπήσεις τα πάντα σου εδώ. Σου τις παίρνει, βλέπεις, τις έννοιες σου η Ίος… Κι έτσι ένα πρωί θα νοικιάσεις ένα τζιπ και θα τράβηξες για τον Άγιο Γιάννη του Καλάμου για να χαθείς έπειτα στις αμμουδιές του, που θαρρείς πως βγήκαν από κάποιον άλλον πλανήτη. Θέλεις να αγγίξεις αυτήν την άμμο, να βουτήξεις σε τούτα τα νερά, να γίνεις κομμάτι του εξωπραγματικά όμορφου αυτού τοπίου... Ανηφορίζοντας έπειτα στην κορφή του Προφήτη Ηλία, ως τον Αϊ-Γιάννη τον Κλήδωνα, νιώθεις ταξιδιώτης του χρόνου που βρέθηκε να αγναντεύει το Αιγαίο… Όπως και να το δεις, η Ίος είναι το νησί των αντιθέσεων. Μπορείς να παρτάρεις νυχθημερόν στον Μυλοπότα ή να κοινωνάς ευλαβικά στις μαγικές της θάλασσες, τα νοσταλγικά της βράχια, τα ξωκλήσια και τα χρυσαφένια χωράφια της – σαν πίνακες του Βαν Γκογκ... Έχει δύο πρόσωπα και τον τρόπο της να παραμένει αυθεντική. Κάτι άφησε πίσω του αυτό το ροκ εν ρολ!

Κάλαμος.
Νιώτικο σκοτύρι μάς η κ. Ελένη Χάρου στο "Διάσελο"
Κτηνοτρόφος και τυροκόμος ο κ. Δημήτρης Χάρος από το "Διάσελο".
Κατάλευκα ξωκλήσια στις διαδρομές του Κάμπου.
Νιώτικα μυζηθροπιτάκια από τη "Μοσέντα" της κ. Μαρίας Κοντονικολή.
Απέραντο γαλάζιο.

Προτάσεις

info's

Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία τον Δήμο Ίου, την αντιδήμαρχο κ. Άντζελα Φάκου και όλους όσοι βοήθησαν στην πραγματοποίηση του ρεπορτάζ.

Διαμονή

Το ξενοδοχείο Armadoros στο λιμάνι προσφέρει οικογενειακή φιλοξενία με οικονομική διαμονή στους ανακαινισμένους του χώρους με τα μπαλκόνια που βλέπουν το γραφικό λιμάνι και την πισίνα, όπου μπορείς να απολαύσεις ένα χαλαρό ποτό, τηλ. 22860 91201, www.ios-armadoros-hotel.gr. O ξενώνας Pavezzo στη Xώρα διαθέτει 4 στούντιο με θέα που μαγνητίζει βλέμμα και ψυχή, τηλ. 6977 046091, FB: Pavezzo. Tα δωμάτια Venus στο Μαγγανάρι προσφέρουν ήσυχη διαμονή πάνω στην αμμουδιά αλλά και ελληνική κουζίνα στο εστιατόριο, καφέ ή χαλαρό ποτό στο μπαρ με τη μαγευτική θέα, τηλ. 22860 92374, 6972 315651, www.venus-hotel.gr

Φαγητό

H Ίος φημίζεται για το εξαιρετικό της φαγητό. Στο Café-Bar-Restaurant Enigma της οικογένειας Νικολάου στο λιμάνι δοκιμάσαμε νιώτικη σαλάτα με ξινοτύρι Ίου, σαλάτα με πορτοκάλι και τυρί, κατσικάκι στη γάστρα, πίτσα και φρέσκο καλαμάρι. Γενναίες μερίδες, φτιαγμένες με ντόπια υλικά, τη μαεστρία του μπαμπά Στέλιου και τις μοντέρνες πινελιές του υιού Νικόλα. Τηλ. 22860 91847, www.enigma-ios.gr. Μύδια αχνιστά, εξαιρετικό χταποδάκι και ολόφρεσκα μπαρμπούνια γευτήκαμε στο εστιατόριο Koubara με τις φίνες θαλασσινές γεύσεις, επάνω στην αμμουδιά της ομώνυμης παραλίας, τηλ. 22860 91699, 6936 991555. Στο ζεστό και πολύχρωμο μεζεδοπωλείο Katogi στη Χώρας γευτήκαμε γκουρμέ ελληνικά πιάτα από τον Γιώργο Κατσέα: χωνάκια από μοσχαράκι με γραβιέρα και ντομάτα, χοιρινή τηγανιά με κριτσανιστό κρεμμύδι και αρνίσιο κότσι με μέλι και μουστάρδα, τηλ. 6983 440900.

Αγορές και δραστηριότητες

Νιώτικο παστέλι, συκαλάκι παστωτό, λουκουμάκια, αμυγδαλωτά, μαρμελάδες και γλυκά μαγειρεμένα κιλό κιλό, ελαιόλαδο, κεραλοιφές και σαπουνάκια, κάπαρη, ρακόμελο, ντόπιο μέλι και τυριά από το Διάσελο και το Νιώτικο τυροκομείο… Όλα τα καλούδια της Ίου θα τα βρεις στη Μοσέντα, τηλ. 22860 92252 (Χώρα), 22860 92294 (λιμάνι). Από τις κυκλαδίτικες ποικιλίες ασύρτικο, μονεμβασιά και μανδηλαριά προέκυψαν οι μονοποικιλιακές ετικέτες Ιήτης (λευκό και κόκκινο) και τα Ριζώματα, τα εξαιρετικά κρασιά της Οινοποιητικής Ίου, που επιβάλλεται να δοκιμάσεις. Το πρότυπο οινοποιείο στον Κάμπο άνοιξε μόλις τις πόρτες του για το κοινό γεμίζοντας τα καλοκαιρινά απογεύματα με εξαιρετικές γεύσεις κι αρώματα από το νησί, τηλ. 22860 92611, 6973 667627. Το Dream Boat προσφέρει ρομαντικές βόλτες στο ηλιοβασίλεμα και ονειρικές ολοήμερες θαλασσινές εκδρομές με ελληνικό BBQ, δωρεάν μπίρες και κρασί, τηλ. 6945 167075, www.dreamboat.gr. Ο βυθός του νησιού είναι τόσο διαυγής, που θες να βουτάς με τα μάτια σου ανοιχτά κλέβοντας κάτι από αυτά το χρώματα. Αν θες να τον βιώσεις σε όλο του το μεγαλείο, το πιστοποιημένο Meltemi Dive Center στον Μυλοπότα είναι εδώ για να σε εφοδιάσει με μαθήματα, εξοπλισμό και υποβρύχιες κάμερες για να τον απαθανατίσεις! Τηλ. 6980 386990, www.meltemidive.com. Στην άλλη άκρη του Μυλοπότα βρίσκεται το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Γάλλου φιλέλληνα Jean Marie Dro. Μέσα στο πανέμορφο πέτρινο κτίριο φιλοξενούνται εκθέματα από τις Κυκλάδες και τον κόσμο, έργα του ίδιου, καθώς και περιοδικές εκθέσεις φωτογραφίας. Η Ίος είναι ένα μεγάλο σε έκταση νησί κι έχει να δείξει πολλά. Γι’ αυτό θα χρειαστεί οπωσδήποτε να ενοικιάσεις ΙΧ ή –ακόμη καλύτερα– τζιπ ώστε να επισκεφθείς τις Πλάκες και τον Κάλαμο. Αξίζει τον κόπο! Jacob’s Rent a Car, τηλ. 22860 91700 (λιμάνι), 22860 92647 (Μυλοπότας), www.jacobs-ios.gr.

Κι αν θέλετε να πάρετε κάτι από το νησί που θα το θυμάστε για πάντα, o Παναγιώτης και ο Ciaran από το Studio Pann Tattoo Ios στη Χώρα είναι οι άνθρωποί σας, τηλ. 6944851890.

Θα το βρείτε στο

τεύχος 117

0
Shares

Σας αρέσει το site μας?

Ακολουθήστε μας στα social και δεν θα το μετανιώσετε...

0
Shares