Καλό είναι τα ταξίδια να ξεκινούν δίχως προσδοκίες. Βολευόμαστε συχνά σε ταμπέλες, μας αρέσει. Δεν βλέπουμε με καλό μάτι το απρόβλεπτο – δεν ήταν κι εύκολος αυτός ο χειμώνας. Τα πράγματα όμως έρχονται ανυποψίαστα αναπάντεχα. Προβεβλημένες εικόνες και προσδοκίες είναι σχεδόν βέβαιο πως θα ανατραπούν. Αν αφεθείς ανοιχτός στο παρόν, η πραγματικότητα έρχεται πάντα να σε ξεπεράσει. Και τότε είναι που δημιουργείται ζωή. Στην Ίο, σε ένα τουριστικό πλοιάριο, γνώρισα τον καπετάνιο Γιάννη Τριαντάφυλλο. Μια φωτογραφία στη γέφυρα μου κίνησε το ενδιαφέρον. Ο πατέρας του, ο ψαράς καπετάν Ηλίας, έφυγε πρόσφατα και λείπει από το νησί… Ωραίος άνθρωπος, ευγενικός, μ’ ανοιχτοσύνη κι εκείνη τη νησιώτικη λεβεντιά που είναι ζυμωμένη στην αλμύρα. Τα αντιλαμβάνεσαι όλα αυτά από μια φωτογραφία, κι αυτή ακριβώς είναι η δύναμη και η αλήθεια της. «Η θάλασσα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο», θα μου πει ο Γιάννης. «Θα τη δεις ήρεμη, θα τη δεις κι αγριεμένη. Τα χωράει όλα, γι’ αυτό και όλα μπορεί να τα δεχτεί. Και τα ακουμπάς όλα εδώ, και τον θυμό και τις πίκρες και τον πόνο σου. Κι όταν επιστρέφεις στη στεριά, έχεις αδειάσει. Είσαι ανοιχτός και καθάριος. Αυτό, το βουνό δεν μπορεί να σου το προσφέρει, μου ’λεγε ο πατέρας μου, εκτός κι αν ανέβεις στην κορφή του...» Έμεινα να τον κοιτάω με το στόμα ανοιχτό. Είναι αυτό το απροσδόκητο που κάνει τη διαφορά στα ταξίδια μας – μαζί κι η θάλασσα, πόσο μάλλον το καλοκάιρι. Ακόμη ένα τεύχος πασπαλισμένο με αγάπη κι αστερόσκονη, τις αδυναμίες, τον ρομαντισμό μας... Από τις Κυκλάδες του ροκ εν ρολ, τα χίλια νησιά του Μαλιακού, τα μονοπάτια των Κυθήρων, τις πύλες του Αχέροντα, την Επίδαυρο των λιόδεντρων και το πορτοκαλιών, σας ευχόμαστε ένα καλό κι ανατρεπτικό καλοκαίρι. Πάντα κοντά στη θάλασσα και ολόκληροι παρόντες. Γιατί πολλές φορές τα πράγματα γίνονται μια φορά κι ας είναι οι μέρες όλες ίδιες και ο ήλιος αιώνιος (Ν. Βρεττάκος).
