Art of Motion

Ως παιδιά όλοι έχουμε παίξει στις γειτονιές. Σε κάποια ξεχασμένη αλάνα εκτονωνόμασταν με τα κλασικά: ποδόσφαιρο και μετά κυνηγητό και κρυφτό. Δυστυχώς οι γειτονιές δεν προσφέρονται πλέον για παιχνίδι λόγω τσιμεντοποίησης, και αναπόφευκτα το σκηνικό έχει αλλάξει. Όπου υπάρχει πάρκο, με παγκάκι, κάγκελο και πεζούλι, αποτελεί φυσική πίστα για όλους αυτούς που εκμεταλλεύονται τις φυσικές δυνατότητες του ανθρώπινου σώματος για να μετακινηθούν από το ένα σημείο στο άλλο με ταχύτητα. Το parkour ή «τέχνη της φυγής» εξελίχθηκε σε freerunning, μια έμπνευση του Sébastien Foucan, κατά τα λεγόμενα του οποίου αποτελεί μια φυσική κίνηση και «είναι βαθιά επηρεασμένο από τις πολεμικές τέχνες, καθώς η φιλοσοφία που κρύβει ορίζει τη σύνδεση του σώματος με το πνεύμα και το περιβάλλον, και μπορεί να συγκριθεί με την κίνηση των ζώων ή τη ρευστή κίνηση του νερού». Το Art of Motion προσγειώθηκε τον περασμένο Οκτώβριο για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά στην έδρα του. Ωστόσο, από την Καλντέρα, όπου εδραιώθηκε ως κορυφαίος freerunning θεσμός, μεταφέρθηκε πέρσι για πρώτη φορά στην Οία, δοκιμάζοντας νέες προκλήσεις σε μια διαφορετική φυσική πίστα. Εκεί βρέθηκαν και εκατοντάδες θεατές, «κρεμασμένοι» σε ταράτσες και σκάλες για να απολαύσουν τρικ που κόβουν την ανάσα. Μη νομίζετε πως όλοι αυτοί είναι λάτρεις του freerunning, αλλά να είστε βέβαιοι πως κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στην έλξη της αρμονίας που δημιουργούν οι κινήσεις των αθλητών και το φυσικό κάλλος. Όλοι μένουν με το στόμα ανοιχτό όταν βλέπουν κορμιά από λάστιχο να αυτοσχεδιάζουν κάνοντας απίθανα πράγματα στον αέρα και στο έδαφος. Δεν χρειάζεται να ρωτήσεις. Αυτό το μέρος είναι η καλύτερη φυσική πίστα στον κόσμο. Η προβολή για το νησί είναι απίστευτη, αφού ο αγώνας μεταδίδεται απευθείας μέσω διαδικτύου σε ολόκληρο τον κόσμο.

Μια μεγάλη οικογένεια

Για πολλούς το Art of Motion θεωρείται μόνον ένας παγκόσμιος διαγωνισμός σε ένα πανέμορφο σκηνικό, όπως είναι η Σαντορίνη. Για τους πρωταγωνιστές, όμως, τους ίδιους τους αθλητές, αυτό το ετήσιο ραντεβού στο δημοφιλές κυκλαδίτικο νησί είναι κάτι παραπάνω. Είναι η επανένωση μιας μεγάλης οικογένειας, αυτής της παγκόσμιας σκηνής freerunning. Αθλητές από κάθε σημείο του πλανήτη καταλαμβάνουν κάθε φθινόπωρο τις λευκές στέγες και τα γραφικά σοκάκια του νησιού σαν να μην πέρασε μια μέρα από την τελευταία τους συνάντηση. Ο ένας στηρίζει τον άλλο, χαίρεται με τη χαρά του και στεναχωριέται με την αποτυχία του, αποδεικνύοντας ότι το freerunning είναι μια φιλοσοφία ζωής, την οποία ο ανταγωνισμός δεν μπορεί να ακυρώσει παρά μόνο να ενισχύσει. «Δεν θέλω ο άλλος να πέσει για να κερδίσω εγώ, θέλω να κερδίσω χωρίς να χρειαστεί να πέσει», εξηγεί η Lucy Romberg, η κορυφαία γυναίκα freerunner στον κόσμο. Ο freerunner ξέρει καλά πως όποια δυσκολία και αν συναντήσει, πάντα θα βρεθεί κάποιος μέσα από τη σκηνή, που θα βοηθήσει όπως μπορεί, όπως συμβαίνει στις δεμένες οικογένειες και τις δυνατές φιλίες. Ακόμα και όταν στο φινάλε κάθε αγώνα υπάρχει η αντίθεση των συναισθημάτων, η χαρά του βάθρου εναντίον της πίκρας και της απογοήτευσης μιας μέτριας απόδοσης, μετά από λίγο πάλι όλη η σκηνή παίρνει τη θέση που της αξίζει: όλοι μαζί μια αγκαλιά.