Ανδρίτσαινα

Οι θησαυροί μιας όμορφης κυράς

Στους πρόποδες του ιερού όρους Λυκαίου, όπου σύμφωνα με τους Αρκάδες γεννήθηκε ο θεός των θεών Δίας, μέσα στην πλούσια βλάστηση και το φως καμώθηκε από πέτρα ένα τόπος βαπτισμένος με το όνομα μιας όμορφης κυράς. Η Ανδρίτσαινα, ευλογημένη απ’ τις τόσες εκκλησιές που την περιβάλλουν, σαν αριστοκράτισσα κόρη καμαρώνει με τα δεκάδες αρχοντικά που ξεφυτρώνουν στα λιθόστρωτα δρομάκια, καθώς αυτά ανηφορίζουν τη δεντρόφυτη πλαγιά. Ολούθε απομεινάρια μιας παράδοσης που σταματούν τον χρόνο σε καιρούς ευημερίας: το παλιό κουρείο, η τρανή βρύση –η πρώτη κρήνη της Πελοποννήσου– το παλιό ραφείο... Μπορεί σήμερα να μη μετρά όλα της τα παιδιά, μα δεν έχει χάσει διόλου τη γοητεία της. Πέρα απ’ το φυσικό κάλλος, επιδεικνύει τα επιμέρους στολίδια της ένα προς ένα και όλα μοναδικά.

Οι τόποι δεν καµώνονται µονάχα απ’ τους θεούς και τα υλικά της φύσης, την πέτρα, το νερό και τον άνεµο, αλλά και απ’ τους ανθρώπους.        Κυρίως απ’ αυτούς. Είναι αυτοί που άλλοτε µε το πείσµα και τη θέλησή τους -ή και χωρίς αυτά- διαµορφώνουν την ιστορία. Κάποτε, όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν, φτιάχνουν ιστορίες όµορφες, όχι απαραίτητα καλές, µα ενδιαφέρουσες. Κάπως έτσι εξελίχθηκε στον χρόνο και η Ανδρίτσαινα µέσα από ανθρώπους µοναδικούς, µε πίστη, οράµατα, θυσίες και πάθη. Ένας πολύτιµος θησαυρός γνώσεων, ένας µυστηριακός ναός, που θαρρείς πως κρύβει µέσα του Θεό, έτσι που επιβάλλεται στο τοπίο, και µια αναπόφευκτη µοίρα που ξαναζωντανεύει την ακµή στα χρόνια του Μεσοπολέµοu, επιπλήττοντας ταυτόχρονα την εφήµερη παρουσία µας στη γη.

∆ηµόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ανδρίτσαινας

Παρίσι 1840. Σ’ ένα απ’ το πιο ήσυχα διαµερίσµατα στην οδό Castillion 12 παίζεται η τελευταία πράξη του αποχαιρετισµού ενός µεγάλου πάθους. Ένα τίναγµα του χεριού, µια βαθιά πληγή, τέτανος και ο µοναχικός εφιάλτης ξεκινά. Αναµνήσεις µε όχηµα τις στερήσεις µιας ζωής, ως υποψίες πια, εκτινάσσονται σ’ ένα σύννεφο σκόνης στο λιγοστό φως της παριζιάνικης σοφίτας. Για άλλη µια φορά το πάθος τιµωρεί χωρίς διακρίσεις, σε όποια µορφή, µε τον πιο τραγικό τρόπο. Ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος, µανιώδης συλλέκτης βιβλίων, ξοδεύει χρόνο και χρήµα, πληρώνοντας το βαρύ τίµηµα της έλλειψης µιας προσωπικής ολοκλήρωσης. Ενδίδοντας όµως στο ασίγαστο πάθος της γνώσης, καταφέρνει να δηµιουργήσει µία από τις πιο σπάνιες ιδιωτικές βιβλιοθήκες της εποχής. Οι εικόνες που τον θέλουν να τριγυρνά πένης, µα πάντοτε µε ένα σπάνιο βιβλίο υπό µάλης, φανερώνουν τον πεισµατικό του χαρακτήρα. Με καταγωγή από την Ανδρίτσαινα, γεννηµένος και µεγαλωµένος στη Σµύρνη, καταλήγει 20 χρονών στο Παρίσι, όπου θα συνάψει φιλίες µε σπουδαίες προσωπικότητες, όπως ο Αδαµάντιος Κοραής. Ταλαντούχος και πολυπράγµων διδάσκει ελληνικά και καταπιάνεται µε τη µουσική παιδεία. «Αγαθόφρων» θα επιλέξει να είναι το φιλολογικό του ψευδώνυµο, όταν αρθρογραφεί υπέρ του επαναστατικού ελληνικού αγώνα. Ως µόνη οικογένειά του θεωρεί τους ανθρώπους της δικής του πατρίδας, της Ανδρίτσαινας. Όµως οι οικονοµικές δυσχέρειες τον κρατούν µακριά από την επιθυµία του να τη γνωρίσει. Η επιβίωσή του ίσα που εξασφαλίζεται µε την θέση του υποβιβλιοθηκάριου, που τον φέρνει ακόµη πιο κοντά στη µεγάλη του αγάπη, το βιβλίο. Ο ∆ιαφωτισµός, οδηγός µια νέας οπτικής περί πνευµατικής καλλιέργειας µε πυρήνα τον άνθρωπο, θα του εµφυσήσει την ελπίδα πως η συλλογή του, ως µέσο πνευµατικής αναγέννησης, θα καταστεί αρωγός στους γενναίους Ανδριτσώτες, οι οποίοι µάχονται για την ελευθερία. Συντάσσει λοιπόν µια επιστολή και έναν µακρύ κατάλογο που θα συνοδεύσουν τα βιβλία στην Ελλάδα. ∆εν θα ταξιδέψει ποτέ µαζί τους, αφού η µεγάλη του αγάπη θα τον προδώσει, όταν µολύνεται από το κασόνι συσκευασίας. Μόνος έζησε και µόνος πεθαίνει, σβήνοντας µια για πάντα τα δικά του φώτα στην Πόλη του Φωτός…

Ένας θησαυρός κλεισµένος ερµητικά σε 47 κιβώτια ταξιδεύει µε το άρωµα της θαλασσινής αρµύρας µέχρι το Κατάκωλο. Από εκεί ζώα θα τον οδηγήσουν στην Ανδρίτσαινα για να βρει προσωρινή στέγη στον ναό της Αγίας Βαρβάρας. Ο κατάλογος χάνεται, µαζί µε αυτόν και αρκετά βιβλία. Η υγρασία δεν κάνει διακρίσεις. Μόνο η ταυτότητα του ευεργέτη παραµένει ανεξίτηλη σε κάθε πρώτη σελίδα: «Κτήµα ιερόν της Ανδριτσαίνης δώρον Αγαθόφρονος Νικολοπούλου». Η επιστολή του θα γίνει το ιδρυτικό έγγραφο της βιβλιοθήκης, όταν η συλλογή καταλήξει σε µόνιµη κατοικία, ως ιστορικό αρχείο στον πρώτο όροφο ενός υπέροχου νεοκλασικού, που βρίσκεται απέναντι από το Γυµνάσιο του χωριού. Πίσω από τις καλογυαλισµένες βιτρίνες, η συλλογή εύθραυστη σιγολαµπυρίζει µόνο σε µάτια που ξέρουν να «βλέπουν». Τη φροντίδα από τον ανελέητο χρόνο έχει αναλάβει µια οµάδα Ελβετών σ’ έναν ειδικά διαµορφωµένο χώρο εντός του κτιρίου. Εκτός από τα θρησκειολογικού περιεχοµένου βιβλία, ο επισκέπτης αντικρύζει µια ενηµερωµένη συλλογή για όλους τους κλάδους και τις επιστήµες της εποχής. Οι Έλληνες κλασσικοί και οι Λατίνοι συγγραφείς παρατάσσονται µεγαλοπρεπώς. Καθώς αποτελούν την απαρχή της τυπογραφίας, δεν είναι λίγα τα βιβλία που λειτουργούν ως χρονικοί δείκτες και συνάµα έργα τέχνης, αφού µπορείς να θαυµάσεις και να µελετήσεις δείγµατα µικρογλυπτικής σε εξώφυλλα, την τέχνη της βιβλιοδετικής αλλά και οικόσηµα Βαρονιών και ∆ουκάτων που έχουν εκλείψει. Πάντοτε σ’ έναν θησαυρό θα ξεχωρίζει σε λαµπρότητα ένα και µόνο πετράδι. Το ανακάλυψα στις ιδιόχειρες σηµειώσεις του Ρουσσώ. Παραταγµένες καλλιγραφικές, χωρίς να παρεκκλίνουν της γραµµής, στοιβάζονται οι αράδες στο περιθώριο, λες και είναι αυτές ολοζώντανα καταπιεσµένα συναισθήµατα µιας ευαίσθητης ύπαρξης, εσωκλείοντας στην καρδιά τους την ουσία ενός ολόκληρου ρεύµατος, που άλλαξε την σκέψη του κόσµου δίνοντας βαρύτητα και πίστη στον άνθρωπο. Ευεργέτης της βιβλιοθήκης υπήρξε και ο µεγαλοκτηµατίας Ευάγγελος Καλλιανιώτης, ο οποίος µε τη δωρεά του εµπλούτισε σηµαντικά το υλικό της. Σήµερα το ιστορικό αρχείο µετρά 6.450 τόµους και έχει την τύχη να παρουσιάζει και έγγραφα ηρώων, όπως αυτά του Κολοκοτρώνη και των υιών του. Στο ισόγειο λειτουργεί η σύγχρονη δανειστική βιβλιοθήκη και το αναγνωστήριο. Επιπλέον, υπάρχει ένας ακόµη λόγος για να την επισκεφτεί κάποιος, αφού λειτουργεί συµπληρωµατικά στη γνωριµία µε τον Ναό του Επικούριου Απόλλωνα καθώς περιέχει αντίγραφα από τα γύψινα εκµαγεία της Κενταυροµαχίας αλλά και της Αµαζονοµαχίας, παραστάσεις ζωφόρων που δυστυχώς εκτίθενται στο Βρετανικό µουσείο.

 

 

Ένας θησαυρός κλεισμένος ερμητικά σε 47 κιβώτια ταξιδεύει με το άρωμα της θαλασσινής αρμύρας μέχρι το Κατάκωλο.

Ανδρίτσαινα.
Διαβάτης στον κεντρικό δρόμο της Ανδρίτσαινας.
Άποψη της κεντρικής πλατείας στην Ανδρίτσαινα.
Ο Άγιος Νικόλαος δεσπόζει στη χιονισμένη Ανδρίτσαινα.

«Κτήμα ιερόν της Ανδριτσαίνης δώρον Αγαθόφρονος Νικολοπούλου».

Λαογραφικό Μουσείο

Η τελευταία κληρονόµος µιας πλούσιας µα άτυχης οικογένειας, η Γαληνή Κανελλοπούλου, κληροδοτεί το πατρικό της, µαζί µε όλα τα έπιπλα και τα υπάρχοντα στη γενέτειρά της. Το 1981 ο εξωραϊστικός σύλλογος γυναικών ιδρύει στο τριώροφο νεοκλασικό του 1847 ένα από τα οµορφότερα και πλέον αξιόλογα Λαογραφικά µουσεία της χώρας, που περιέχει 4.000 εκθέµατα προερχόµενα αποκλειστικά από την Ανδρίτσαινα και καλύπτουν χρονικά την περίοδο από το 1832 έως το 1932. Η οικονοµική ευµάρεια, οι συνήθειες, τα επαγγέλµατα, το πνευµατικό επίπεδο και ο πατριωτισµός, η προσωπική εικόνα αλλά και η καθηµερινότητα εξιστορούνται από κάθε λογής αντικείµενα. Στο ισόγειο συναντάς τα εργαλεία από βασικές πηγές πλουτισµού, όπως ήταν η αγροτική ζωή και η υφαντουργεία. Η πολιτισµική ακµή οδήγησε και στη διαµόρφωση σπουδαίων πολιτικών προσωπικοτήτων, όπως αυτή του Παναγιώτη Αναγνωστόπουλου. Το ξυλόγλυπτο µπαούλο της οικογένειάς του κατέχει εξέχουσα θέση στο µουσείο. Στον πρώτο όροφο οι οικογενειακές στιγµές ξυπνούν τη σφαίρα του φαντασιακού τριγυρίζοντας στο υπνοδωµάτιο, στην κουζίνα, στο γραφείο, στην τραπεζαρία. Όλα στη θέση τους κενά και οι άνθρωποι να κρέµονται στους τοίχους λυπηµένοι, αγέλαστοι κι εγκλωβισµένοι αιώνια σε µια παλιά φωτογραφία. Το κρεβάτι της γιαγιάς, σιδερένιο και ανοιχτόχρωµο, εντυπωσιάζει σε µέγεθος ώστε να χωράει τόσα και τόσα όνειρα. Ένας καθρέπτης πιο πέρα τα κλέβει και τα βυθίζει σε ατελείωτο ύπνο. Η επιστολή του συζύγου από τον πόλεµο: «…είµαι καλά» δυο µέρες πριν σκοτωθεί κι αφήσει χήρα γυναίκα, νέα κι όµορφη µε τρία παιδιά, που η τύχη δεν τα θέλει, συγκλονίζει. Ο ένας γιος χάνεται, η σκιά του άλλου, του δικηγόρου, σηκώνει βαριά την πένα από το µουντό καρυδένιο γραφείο του. Κανείς δεν θα συνεχίσει την οικογένεια, ούτε η Γαληνή θα παντρευτεί. Ένας-ένας µε τη σειρά αναπαύονται στην κουνιστή πολυθρόνα δίπλα στο γραµµόφωνο. Οι γρατζουνισµένες µελωδίες συνοδεύουν τη θύµηση, που µάταια αποζητά το ξεστράτισµα της βαριάς µοίρας. Η αυτονοµία του κτιρίου επιτρέπει την εναλλαγή της διάθεσης. Σαφώς ο δεύτερος όροφος σε παρασύρει στην απατηλή του πολυτέλεια. Μια αγκαλιά γίνεται η µεγάλη βιτρίνα για τις κούκλες, οι οποίες ντύνονται τις πιο ακριβές φορεσιές του προηγούµενου αιώνα. Το ολοµέταξο νυφικό της γιαγιάς έχει χάσει τη στιλπνότητά του και κουρασµένο, σαν ετοιµόρροπος χάρτινος υπόλευκος πύργος, ίσα που στηρίζει την περασµένη του αίγλη. Μια ολόµαυρη γυαλιστερή κάπα κεντηµένη στο χέρι, πιο µοντέρνα από ποτέ, φαντάζει ζηλευτή για την γκαρνταρόµπα της σηµερινής γυναίκας. Πιο κει, η καρέκλα του κουρέα µε όλα τα σύνεργα µοσχοµυρίζει φρεσκάδα και κολόνια. Άραγε πόσοι και πόσοι καλοφροντισµένοι Ανδριτσώτες δεν θα βόλταραν κάποτε ανέµελοι κάτω απ’ τα ψηλά καπέλα τους, στον κεντρικό πλακόστρωτο δρόµο της Ανδρίτσαινας!

Η τρανή βρύση μπροστά από το Λαογραφικό Μουσείο της Ανδρίτσαινας.
Το Λαογραφικό Μουσείο Ανδρίτσαινας ζωντανεύει την ιστορία της.
Ιερά Μονή Παναγίας Σεπετού.
Γενική άποψη της Ανδρίτσαινας.

Για πρώτη φορά και οι τρεις ρυθμοί θα εφαρμοστούν στον πιο επιβλητικό, μα λιγότερο γνωστό ναό, του Επικούριου Απόλλωνα.

Ναός του Επικούριου Απόλλωνα

Κινούµαστε νότια, ανηφορίζοντας διστακτικά στην πιο οµιχλώδη διαδροµή. ∆έντρα νεκρά και αιγοπρόβατα ξεστρατισµένα σηµαδεύουν το γαλακτερό νεφελώδες τοπίο. Ξάφνου την απόλυτη καταχνιά σκίζει µια τεράστια λευκή τέντα. Σχηµατικά θυµίζει παλάτι, που φιλοξενεί έναν κόσµο πέρα απ’ τα γνωστά, έναν κόσµο ιδεατό και παραµυθένιο για µικρά και µεγάλα παιδιά. Στην ατµόσφαιρα µια ενεργειακή θέρµη αλλοιώνει το χειµωνιάτικο ψύχος. Η γη σηκώνει σε χρώµατα ζεστά ολόκληρη τη σπουδή της αρχαιοελληνικής αρχιτεκτονικής. Για πρώτη φορά και οι τρεις ρυθµοί θα εφαρµοστούν στον πιο επιβλητικό, µα λιγότερο γνωστό ναό, του Επικούριου Απόλλωνα. ∆ωρικός εξωτερικά, σαν θεός µε ατσαλένια δύναµη που όµως ξέρει να συγχωρεί και να βοηθά, αφού στο εσωτερικό µαλακώνει αισθητικά µε τους κίονες ιωνικού ρυθµού. Η πολύπλευρη όµως φύση θεών και ανθρώπων κορυφώνεται στη λεπτοµέρεια µε τα κορινθιακού τύπου κιονόκρανα. ∆εύτερος Παρθενώνας λέγεται και όχι τυχαία, καθώς φτιάχτηκε από τον Ικτίνο, το δεύτερο µισό του 5ου αιώνα, ως δώρο από τους Φιγαλείς για τον φιλεύσπλαχνο Απόλλωνα, ο οποίος τους έσωσε από την καταραµένη επιδηµία πανώλης που ταλαιπωρούσε την περιοχή. Επικούριος λοιπόν και όχι Επικούρειος όπως συχνά συγχέεται γραµµατικά, αφού το επίθετο δηλώνει την υποστηρικτική βοήθεια και όχι τη φιλοσοφική θεωρία. Αν και οι σύγχρονες αρχαιολογικές µελέτες καταρρίπτουν τους µύθους που συντροφεύουν τον µυστηριώδη ναό, υπάρχει και η άλλη πλευρά, που επιµένει στις δικές της πηγές και υποστηρίζει πως πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό θαύµα που κατασκευάστηκε και τοποθετήθηκε πάνω σε πλάκες, οι οποίες ολισθαίνουν συγκεκριµένες µοίρες, ώστε να κοιτάζει πάντοτε το Σείριο, τον πλανήτη από τον οποίο προέρχεται ο Απόλλωνας. Ένα παρατηρητήριο των αστρικών κινήσεων θα επισήµαινε κάποιος σήµερα. Οι παράξενες πεποιθήσεις γοητεύουν ακόµη περισσότερο. Λέγεται πως πτηνό πετούµενο δεν θα δει κάποιος πάνω απ’ τον ναό και πως στο κέντρο του ακριβώς οι συσκευές παραλύουν και το τηλεφωνικό σήµα χάνεται. Την τελευταία πληροφορία µπορώ να την επιβεβαιώσω, γιατί είχα την τύχη να συναντήσω τον ναό πριν πολλά χρόνια άγνωστο και αφύλακτο, γυµνό και παραδοµένο στις δυνάµεις της φύσης, που κατοικούν στα βουνά της Πελοποννήσου. Στις µέρες µας, πλήθος κόσµου καταφθάνει από παντού για να υποκλιθεί σ’ ένα από τα σπουδαιότερα ιστορικά µνηµεία, το οποίο µάλιστα συγκαταλέγεται από την UNESCO ως µνηµείο παγκόσµιας πολιτισµικής κληρονοµιάς. Η περιοχή δεν είναι γνωστή µόνο για την αρχαιολογική της αξία αλλά και για τη φυσική της οµορφιά καθώς ο επισκέπτης, πόσο µάλλον ο φυσιολάτρης, µπορεί να περιπλανηθεί στο πλούσιο φαράγγι της µαγευτικής Νέδας, να αφουγκραστεί τους µεγαλειώδεις καταρράκτες της και να κολυµπήσει στα κρυστάλλινα νερά της, νιώθοντας για λίγο θεός, καθώς εδώ πρωτολούστηκε ο ∆ίας.

Μονή της Παναγίας Σεπετού

Οι ταξιδιωτικές προτάσεις, ακόµα και θρησκευτικού ενδιαφέροντος, δεν τελειώνουν για την Ανδρίτσαινα. Μόλις 10 χλµ. βορειοανατολικά της, σ’ έναν απότοµο βράχο πάνω από το φαράγγι του Τρίτωνα, δεσπόζει στηριζόµενη σε δυο λίθινα ενωµένα αρµονικά µεταξύ τους τόξα, η ιστορική µονή της Παναγίας Σεπετού. Η παράδοση θέλει, η θαυµατουργή εικόνα να είναι µία από τις εβδοµήντα µικρές εικόνες του Ευαγγελιστή Λουκά, ενώ η επικρατέστερη εκδοχή για την ονοµασία της είναι ιδιαίτερη. Λέγεται λοιπόν πως η ονοµασία «Σεπετός» δεν προέρχεται από το επίθετο σεπτός, αλλά οφείλεται σε µια γυναίκα, η οποία είχε την ατυχία όποιο παιδί γεννούσε να της πεθαίνει. Απελπισµένη παρακάλεσε την Παναγιά να της ζήσει τουλάχιστον ένα. Έτσι έγινε. Ευθύς το πήρε, το πήγε στη µονή και το πέταξε από το παραθύρι φωνάζοντας «Σε πετώ» απευθυνόµενη στην Παναγιά. Το µωρό δεν έπαθε τίποτα… Το µοναστήρι αποπνέει µεσαιωνική διάθεση, είναι επισκέψιµο και οι φιλόξενες καλόγριες θα σας υποδεχτούν µε χαρά. Κατά την έξοδό σας να γευτείτε τα λουκουµαδένια κεράσµατα, που µαζί µε τις υπέροχες εικόνες θα γλυκάνουν την επιστροφή σας.

Πολυτελείς φορεσιές από την εποχή του Μεσοπολέμου στην Ανδρίτσαινα.
Η Αγία Μαρίνα μας καλωσορίζει στην Ανδρίτσαινα.
Άποψη του ναού του Επικούριου Απόλλωνα.

Προτάσεις

info's

Αρχοντικό Ανδρίτσαινας. Ένα πρόσφατα ανακαινισµένο πέτρινο αρχοντικό κτίριο του 1865 προσφέρει σύγχρονα δωµάτια µε παραδοσιακή διακόσµηση και θέα µέσα στην Ανδρίτσαινα. Θερµή φιλοξενία από τους ιδιοκτήτες και πρωινό δίπλα στο τζάκι µε προϊόντα από τη φάρµα τους, όπως αυγουλάκια και τυριά, εξαιρετική γαλατόπιτα, σπιτική τυρόπιτα και άλλα πολλά. Τηλ.: 26260 22401, https://archontiko-andritsenas.gr

Φαγητό

Συνταγές Μαγειρικής. Μέσα σ’ ένα ζεστό περιβάλλον µε αρχοντικό µεν, λιτό δε διάκοσµο, ο Γιώργης και η Λόπη Σιελούλη συνεχίζουν µια γευστική παράδοση 40 χρόνων εµπλουτίζοντάς την µε τις νέες επιταγές της σύγχρονης γαστρονοµίας. Οι αγνές πρώτες ύλες, τα βότανα και τα µυρωδικά κατευθείαν από το βουνό πλάθουν ένα γαστρονοµικό αποτέλεσµα, που υπερέχει ποιοτικά συγκινώντας και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο. Στον κεντρικό δρόµο της Ανδρίτσαινας, κοντά στην πλατεία, φηµίζεται και για τις προσιτές τιµές του. Τηλ.: 26260 22004, 6981225231.

Η πλατεία των γεύσεων. Στην τοποθεσία Αλιφείρα, µόλις 2 χλµ. από την Μονή της Σεπετού, θα βρείτε τα καλύτερα κρέατα της περιοχής, µαγειρευτά κατόπιν παραγγελίας και πίτσα σε ξυλόφουρνο. Ευγένεια και ποιότητα υλικών, φρέσκιες πατάτες, καλό κρασί και χόρτα µαζεµένα από το βουνό. Ανοιχτά όλο τον χρόνο. Τηλ. 26220 41129, 6937107272.

Καφέ & ποτό

Κόκκινος Μύλος. Μια σύγχρονη νότα µε εξαιρετική διακόσµηση και µοντέρνα µουσική ξεχωρίζει στην παραδοσιακή Ανδρίτσαινα. Βρίσκεται στη θέση του παλιού Μύλου στον κεντρικό δρόµο της Ανδρίτσαινας κι εδώ θα απολαύσεις τον πιο γευστικό καφέ και τα καλύτερα κοκτέιλ της περιοχής. Τηλ: 26260 22444.

Ευχαριστούµε θερµά για την φιλοξενία τον Αντιδήµαρχο κύριο Γεωργακόπουλο Μιλτιάδη, την υπεύθυνη της βιβλιοθήκης κ. Αντωνία Βλαχούση και την υπεύθυνη του λαογραφικού µουσείου κ. Γεωργία Αυγερινού.

Θα το βρείτε στο

τεύχος 120

0
Shares

Σας αρέσει το site μας?

Ακολουθήστε μας στα social και δεν θα το μετανιώσετε...

0
Shares