Όλοι γνωρίζουμε για την ιστορική της σημασία, αλλά οι περισσότεροι αγνοούμε την επιμέρους προσωπογραφία της. Η πόλη με το γραφικό λιμανάκι, τα όμορφα στενά, τους παλιούς σταθμούς και τους διάσπαρτους αρχαιολογικούς θησαυρούς κρατά έθιμα από την αρχαιότητα, ενώ διαθέτει συνολικά τρία μουσεία, μία από τις καθαρότερες παραλίες του Σαρωνικού και έναν από τους τελευταίους υγροτόπους της Αττικής.

Σε απόσταση 40 χλμ. από την Αθήνα, η πρωτεύουσα της «Μεγαρίδας χώρας» βρίσκεται χτισμένη αμφιθεατρικά επάνω στους λόφους του Αλκάθου και της Καρίας, τις αρχαίες ακροπόλεις της. Στα βόρεια αγκαλιάζεται από τις παρυφές του όρους Πατέρα και στα δυτικά από τα Γεράνεια. Κατοικούμενη συνεχώς από τη Νεολιθική εποχή, αποτελεί μία από τις πιο ιστορικές και πλούσιες σε αρχαιολογικό απόθεμα πόλεις της χώρας, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου φαίνεται πως ξεκουράζεται στα υπεδάφη της σύγχρονης πόλης.

Σε τέμπο ιστορικό

Το όνομα των Μεγάρων μονοπωλούν δύο εκδοχές. Η πρώτη συνδέει την πόλη με τον μυθικό ήρωα Μεγαρέα, γιο του Ποσειδώνα και βασιλιά των Μεγάρων. Η δεύτερη συνδέεται με τα «μέγαρα», τους υπόγειους λατρευτικούς χώρους-κελάρια όπου κάθε Οκτώβρη τελούνταν κατά την αρχαιότητα η γιορτή των Θεσμοφορίων, προς τιμήν της θεάς Δήμητρας, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο λειτουργούσαν ως αποθήκες σιτηρών. Στην αρχαιότητα, η πόλη διέθετε δύο φυσικά λιμάνια: τη Νισαία από την πλευρά του Σαρωνικού και τις Παγές στον Κορινθιακό, που οι αρχαιολόγοι ταυτίζουν με τη σημερινή Πάχη και το Αλεποχώρι, αντίστοιχα. Σε τέμπο ιστορικό λοιπόν ξεκινά η περιήγησή μας στα Μέγαρα, με μια πρώτη επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης, κτίριο του 19ου αιώνα όπου στεγαζόταν το παλιό Δημαρχείο. Τα εκθέματα του μουσείου καλύπτουν την περίοδο από τον όγδοο έως και τον δεύτερο αιώνα π.Χ. και περιλαμβάνουν κυρίως μαρμάρινα αγάλματα (κάποια μάλιστα έχουν βρεθεί εντοιχισμένα σε παλιές οικίες), επιτύμβιες στήλες, κτερίσματα και αντικείμενα καθημερινής χρήσης.  Κατευθυνόμενοι προς τον λόφο της Καρίας, συναντάμε το Σπήλαιο της Δήμητρας, το ιερό όπου λατρευόταν η θεά και τελούνταν η πανελλήνια γιορτή των Θεσμοφορίων. Πάνω από το άνοιγμα του Ιερού, δυο ροδιές που φύτεψε η γλυκύτατη ιδιοκτήτρια της γειτονικής οικίας ακτινοβολούν όλες τις εποχές του χρόνου, χρωματίζοντας και τα δικά μας μάτια στο διάβα μας από την όμορφη γειτονιά. Περνώντας ανάμεσα στα χαμηλά σπίτια με τις καγκελόπορτες και τις μικρές αυλές, συναντάμε όψεις και αρώματα μιας περασμένης εποχής. Η διάσχιση της παλιάς γειτονιάς από το Αρχαιολογικό Μουσείο ως την περίφημη Κρήνη του Θεαγένους ήταν για μας ένα μικρό μεθυστικό ταξίδι στον χρόνο. Χτισμένη στο διάσελο μεταξύ των δύο λόφων της πόλης, η Κρήνη αποτελεί μία από τις αρχαιότερες και πλέον καλοδιατηρημένες της χώρας. Το όνομά της συνδέεται με τον τύραννο των Μεγάρων Θεαγένη (640- 580 π.Χ.), ο οποίος έδωσε τη διαταγή κατασκευής της, ενώ την υλοποίηση του έργου ανέλαβε ο Μεγαρέας αρχιτέκτονας Ευπαλίνος. Η κρήνη αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα δίκτυα υδροδότησης της εποχής. Πρωτόλειο έργο του ιδίου θεωρείται και το υπόγειο υδραγωγείο της πόλης στη θέση Ορκός. Κατασκευάστηκε τον 6ο αι. π.Χ. και παρουσιάζει τεχνικές και σχεδιαστικές ομοιότητες με το ξακουστό Ευπαλίνειο Όρυγμα της Σάμου, ένα από τα σημαντικότερα τεχνικά έργα της αρχαιότητας, το οποίο επισκέπτονται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι. «Χρειάζονται πάρα πολλά χρήματα ώστε να αναδειχθούν και να γίνουν επισκέψιμοι όλοι οι αρχαιολογικοί χώροι και τα μνημεία της πόλης», μας εκμυστηρεύεται ο δήμαρχος Μεγάρων Γρηγόρης Σταμούλης, που για τον σκοπό αυτό έχει ζητήσει τη συνδρομή του Υπουργείου Πολιτισμού. Τα Μέγαρα πάντως έχουν να περηφανεύονται για πολλές σπουδαίες προσωπικότητες των αρχαίων χρόνων. Είναι πατρίδα του Ευπαλίνου, του Ευκλείδη αλλά και του Θέογνη, ελεγειακού ποιητή του 6ου αι. π.Χ. Άγνωστος στο ελληνικό κοινό, διδάσκεται ωστόσο εδώ και χρόνια στα σχολεία της Γερμανίας όπως με απογοήτευση μας πληροφορεί ο Μεγαρέας ιστορικός ερευνητής κ. Στ. Γκίνης.

Το λιμανάκι της Πάχης από ψηλά
Αρχαιολογικό Μουσείο Μεγάρων
Το ξωκλήσι του Αϊ-Γιώργη

Ξωκλήσια στα λευκά

Αναζητάμε τον λόφο του Αϊ-Γιώργη με το ομώνυμο κατάλευκο ξωκλήσι και την αμφιθεατρική θέα στο λιμάνι της Πάχης, τον Σαρωνικό κόλπο και την πεδιάδα των Μεγάρων. Αν και το βλέπεις από μακριά, δεν το βρίσκεις εύκολα, η μαγευτική του ατμόσφαιρα όμως άξιζε κάθε μανούβρα, κάθε λάθος διαδρομή. Πανέμορφες εικόνες στη δροσιά του απογεύματος με φόντο τον ήλιο, που σε λίγο δύει βάφοντας πορτοκαλί το γραφικό λιμανάκι, κάτω ακριβώς από τα πόδια μας. Ο παραθαλάσσιος οικισμός βρίσκεται στα νότια της πόλης των Μεγάρων και δεν έχουμε παρά να τον επισκεφθούμε και από κοντά. Ένας νησιώτικος αέρας μάς καλωσορίζει φτάνοντας, με τον μόλο, τις ψαρόβαρκες και τις ψαροταβέρνες στη σειρά. Μαζί με τα δίχτυα της δύσης τις πετονιές τους ρίχνουν και οι ψαράδες στην άκρη της προβλήτας, ενώ τα απέναντι νησάκια, το Παχάκι και η Παχοπούλα, συμπληρώνουν τη γαλήνια θέα. Περπατάμε κατά μήκος της θάλασσας μέχρι το λευκό εκκλησάκι της Παναγίτσας, στην άλλη άκρη του μόλου. Η μέρα ντυνόταν τις διαδοχικές αποχρώσεις του δειλινού κι ένας βαρκάρης που έβγαινε για τη βραδινή του βάρδια έμοιαζε να διαχωρίζει τη θάλασσα στα δύο...

Βουρκάρι

Ο δρόμος από την Πάχη, ανάμεσα από δύο συστάδες χωμάτινων βράχων, μας οδηγεί στον υγροβιότοπο του Βουρκαρίου, ενός από τους σημαντικότερους στην Αττική. Ένα στρατόπεδο, ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο, ένας ελαιώνας και ένας τσιγγάνικος καταυλισμός συνοδεύουν το τοπίο της διαδρομής μας. Στα νερά του ζουν και φιλοξενούνται πάνω από 127 είδη πουλιών, στην πλειονότητά τους αποδημητικά, ενώ λόγω απουσίας ισχυρών ρευμάτων, προσελκύει και δεκάδες είδη ψαριών. Με τα κιάλια τα παρατηρούμε να ασημίζουν από μακριά μες στη μεσημεριάτικη ηρεμία τους. Αυτή η εικόνα της φυσικής γαλήνης και αρμονίας έρχεται σε αντιδιαστολή με τη βιομηχανική όψη της περιοχής, τόσο στην απέναντι όχθη της Σαλαμίνας όσο και σε εκείνη της Πάχης. Αποτέλεσμα της ανθρώπινης παρέμβασης είναι η επιβάρυνση του υγρότοπου από τα εργοστασιακά απόβλητα και τα φάρμακα συμβατικής γεωργίας, καθώς και η σταδιακή του συρρίκνωση. Λίγα μέτρα δεξιά μας, ένα οχυρωματικό τείχος που κατεβαίνει μέχρι τις όχθες της λίμνης κεντρίζει το ενδιαφέρον μας. Πρόκειται για οχυρωματικό έργο κατασκευής του 18ου αιώνα, που φτιάχτηκε πιθανότατα για την προστασία των κατοίκων από τις επιθέσεις των Οθωμανών. Από κοντά παρατηρούμε τις πολεμίστρες και την πέτρινη δομή του τείχους, το οποίο διαγράφει μια πορεία από το ένα άκρο της θάλασσας ως το άλλο, για να καταλήξει στη βραχώδη πίσω πλευρά του Σαρωνικού. Αξίζει τον κόπο να πάρει κανείς τον χωματόδρομο κατά μήκος του τείχους (ενδείκνυται για 4x4), που θα τον οδηγήσει στο παραθαλάσσιο Ήρεμο Κύμα – έναν γραφικότατο οικισμό, ό,τι πρέπει για χαλαρές βόλτες και ψάρεμα με θέα το νησάκι της Ρεβυθούσας.

Η πεντακάθαρη παραλία της Κινέτας
Σκιρώνειο Μουσείο Πολυχρονόπουλου
Μάρι Πολυχρονοπούλου
Πάχη

Τέχνη με θέα

Η παλιά εθνική θα μας φέρει στη θαλασσινή Κινέτα, θέρετρο πολλών Αθηναίων, διάσημων και μη. Ορόσημο της διαδρομής το «σπιτάκι» του σταθμού της παλιάς σιδηροδρομικής γραμμής που ενώνει τα Μέγαρα με τους παράκτιους οικισμούς του νομού και βρίσκεται πλέον εκτός λειτουργίας. Η ιδέα να επαναλειτουργήσει για ψυχαγωγικούς σκοπούς φαντάζει γοητευτική, για άλλη μια φορά όμως φαίνεται πως και αυτή πνίγηκε στη γραφειοκρατία. Στο ξενοδοχείο Κοκκίνης, η μέρα ξημερώνει και στο μπαλκόνι του δωματίου μου, που κρέμεται επάνω από την όμορφη ακτή. Είναι απόλαυση να αγναντεύεις την πρασινογάλανη ακτή με το λευκό βοτσαλάκι, τους βράχους με τους ψαράδες, τους χειμερινούς κολυμβητές... Αυτό το κομμάτι του Σαρωνικού είναι το καθαρότερο της ακτογραμμής, μας πληροφορεί ο κ. Κοκκίνης και ας μην έχει σηματοδοτηθεί ακόμη με τη γαλάζια σημαία... Μια πρωινή βόλτα με ήλιο πάνω στα βότσαλα και πλάι στο νερό απλώς επιβάλλεται. Μέρες Αλκυονίδες στην καρδιά του χειμώνα, μια εποχή μεταβατική – σαν επινόηση, που φέρνει μνήμες απ’ τα καλοκαιρία της παιδικής μου ηλικίας. Μια πόρτα δίπλα από το ξενοδοχείο, το Σκιρώνειο Μουσείο φιλοξενεί την ιδιωτική συλλογή του γλύπτη Κώστα Πολυχρονόπουλου. Γεννημένος στην Αθήνα το 1931, υπήρξε ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς γλύπτες της γενιάς του με πολλές συμμετοχές σε διεθνείς Biennale και ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Ευρώπη, Αίγυπτο κ.ά. Χτυπημένος από τη δικτατορία, έφυγε αιφνίδια τον Μάη του ’75. Ένα χρόνο μετά, η σύζυγός του Μάρι εγκαινιάζει το Σκιρώνειο Μουσείο Πολυχρονόπουλου, προκειμένου να διαφυλάξει το έργο του. Από την κεντρική είσοδο, το μονοπάτι, σπαρμένο με γιγάντια γλυπτά-εγκαταστάσεις του Κώστα Πολυχρονόπουλου, μας οδηγεί στο Μουσείο. Το κτίριο –εξοχική οικία του ζευγαριού– εντυπωσιάζει με την αρχιτεκτονική του ενώ το ανάγλυφο της πρόσοψης παραπέμπει σε νησιώτικη τέχνη. Η κυρία Μάρι μάς ξεναγεί στον χώρο, τα έργα, την προσωπικότητα και το αναπάντεχα γεγονότα του θανάτου του λατρεμένου της συζύγου. Σκίτσα και γλυπτά του καλλιτέχνη με έμφαση στη δυαδικότητα, τα χέρια, τη μήτρα, αγναντεύουν τη θάλασσα αποκτώντας μια άλλη μορφή, μια διάσταση εκστατική. Μια καλλιτεχνική φωλιά πάνω στη θάλασσα, μια συνομιλία με τον άνθρωπο, ένα μικρό ταξίδι στον χωροχρόνο… Στο υπαίθριο μικρό αμφιθέατρο του μουσείου, με θέα την υπέροχη ακτή, το μουσείο οργανώνει ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις (για επισκέψεις τηλ.: 22960-22170, www.skironio.gr).

Κρασί, όστρακα και ο χορός της Τράτας

Πίσω στην πόλη των Μεγάρων, η συνάντηση με τον δήμαρχο αλλά και τον αντιδήμαρχο, κ. Δήμα, αποδεικνύεται άκρως εποικοδομητική. Εδώ θα μάθουμε για τη μακραίωνη πολιτισμική παράδοση και τα πλούσια έθιμα του τόπου, που συνεχίζονται πιστά από τους ντόπιους, αλλά και για τα φημισμένα προϊόντα της περιοχής. Τα Μέγαρα, βλέπεις, δεν παράγουν μόνον αυγά, αλλά και κρασί, όστρακα και φιστίκια ΠΟΠ Μεγάρων. Οινικές εξερευνήσεις στη δυτική Αττική με επισκέψιμο το οινοποιείο Ονειροπαγίδα (Κτήμα Κανιάρη) στη θέση Πευκενέας, ενώ στο winepoint-πρατήριο του κτήματος «Εύχαρις», στην πόλη των Μεγάρων, φιλοξενούνται συχνά εκδηλώσεις για τους φίλους του κρασιού. Ντόπιο κρασάκι θα δοκιμάσετε σε όλες τις ταβέρνες της πόλης, ενώ στη θαλασσινή Νέα Πέραμο διοργανώνεται κάθε καλοκαίρι η Γιορτή των Οστράκων, με δωρεάν όστρακα που καλλιεργούνται στο Δρέπανο και τον Λουτρόπυργο. Ιδιαίτερη είναι η σχέση των κατοίκων των Μεγάρων με τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, που ριζώνουν πολύ βαθιά στην ιστορία. Το Πάσχα στα Μέγαρα πλαισιώνεται με έθιμα όπως τα «Ρουσάλια», τη Δευτέρα του Πάσχα, και τον «χορό της Τράτας», κάθε Τρίτη του Πάσχα στο εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη του Χορευταρά. Πρόκειται για έναν πανάρχαιο τελετουργικό χορό, που χορεύεται από γυναίκες πιασμένες χιαστί και φορώντας παραδοσιακές στολές. Η δωρική ονομασία του είναι Όρμος και χορευόταν από πεπλοφόρες παρθένους που σχημάτιζαν περιδέραιο με την ημικυκλική διάταξή τους. Στην Απουλία μάλιστα της Κάτω Ιταλίας έχει βρεθεί τοιχογραφία χορού γυναικών με σταυρωτά χέρια (χρονολογίας γύρω στο 400 π.Χ.), η οποία παραλληλίζεται με τον Όρμο, αποκαλύπτοντας ίσως σχέση μεταξύ των δύο περιοχών. Ξενάγηση στην πολιτιστική κληρονομιά των Μεγάρων προσφέρει το Καστάνειο Λαογραφικό Μουσείο, με πλούσιο υλικό από τα έθιμα, τις παραδοσιακές φορεσιές αλλά και την αγροτική ζωή, την κατοικία, την υφαντική τέχνη του τόπου (επισκέψεις κατόπιν συνεννόησης, τηλ.: 22960-29835). Με μεζέδες και τσίπουρο στου «Θωμά το μαγαζί», παρέα με τους θαμώνες στα στενά της παλιάς πόλης, θα κλείσει το μικρό οδοιπορικό μας. Ηρεμία, χαλαροί ρυθμοί και τραπεζάκια έξω στη μικρή λιακάδα φέρνουν στον νου τα ωραία απογεύματα της επαρχίας. Κι όμως είμαστε στην Αττική, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα. Στην Πάχη, πάπιες φλερτάρουν στα νερά και οι ψαράδες καμαρώνουν τη σοδειά τους: ένα λαυράκι τρία κιλά! Καφεδάκι στο λιμάνι με τα δεκάδες γλαρόπουλα να χορεύουν στην κοκκινωπή δύση, σαν να μας αποχαιρετούν, όμορφη εικόνα να φυλάξεις για την επιστροφή... 

Αποχαιρετώντας τον ήλιο στο λιμάνι
Ο υγρότοπος στο Βουρκάρι
Το τείχος των Μεγάρων
Βουρκάρι

Προτάσεις

info's

Για τη διαμονή μας, επιλέξαμε το ξενοδοχείο Κοκκίνης στην Κινέτα. Μπαλκόνι με θέα τη θάλασσα και παραλία σαν ιδιωτική. Ευγένεια, αμεσότητα και προσωπική φιλοξενία από όλο το προσωπικό. Αξίζει να δοκιμάσετε και την κουζίνα του εστιατορίου. Hotel Cokkinis, τηλ.: 22960.62250,  www.cokkinishotel.com.

Θα το βρείτε στο

τεύχος 105

0
Shares

Σας αρέσει το site μας?

Ακολουθήστε μας στα social και δεν θα το μετανιώσετε...

0
Shares