Σκόπελος

ΟΗ Σκόπελος έχει τρία λιμάνια, πέρα από το ομώνυμο, τη Γλώσσα και τον Αγνώντα. Γι’ αυτό και όταν κανείς κλείνει εισιτήρια καλό είναι να γνωρίζει ποιο λιμάνι εξυπηρετεί καλύτερα τον προορισμό του. Το νησί ανήκει στις Βόρειες Σποράδες και είναι το μεγαλύτερο, με τη Σκιάθο και την Αλόννησο να ακολουθούν. Έχει δύο βουνά, το Παλούκι και το Δελφί, και το μεγαλύτερο μέρος του είναι κατάφυτο – και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Εδώ το μάτι σου ξεκουράζεται από το πράσινο, ο δημιουργός δεν έδειξε φειδώ στα δέντρα, που κυριολεκτικά κρέμονται πάνω από τα γαλαζοπράσινα νερά, και τα μοίρασε απλόχερα ακόμη και στα μικρά βράχια μέσα στη θάλασσα. Πράσινο ΠΑΝΤΟY!

Στάφυλος

Φεύγοντας από το λιμάνι, κάνω μια στάση για μπάνιο στο Στάφυλο που απέχει περίπου 5 χιλιόμετρα από τη χώρα. Η παραλία είναι στο τέλος μιας κατηφόρας, που καταλήγει σε αδιέξοδο, με μια σκάλα που σε οδηγεί τελικά στην αμμουδιά. Οι θέσεις παρκαρίσματος είναι λίγες και όσοι ενδιαφέρονται να παρκάρουν σχετικά κοντά στη σκάλα θα πρέπει να βρίσκονται εκεί από νωρίς. Η παραλία είναι οργανωμένη κατά το ήμισυ, ενώ αν διασχίσεις την αμμουδιά προς το λοφάκι στα αριστερά, υπάρχει μικρό μονοπάτι που σε οδηγεί σε μια άλλη παραλία, το Βελανιό, εξίσου αμμουδερή με κρυστάλλινα νερά. Η πεζοπορία – πιστέψτε με – αξίζει! Το μαγικό με αυτές τις παραλίες είναι ότι βουτάς στη θάλασσα και κολυμπάς με θέα το πέλαγος από τη μια και την πλαγιά με το πυκνό δάσος από την άλλη. Τι άλλο θες;

Σκόπελος

Η Χώρα της Σκοπέλου βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού. Μέσα στον κόλπο, στο τέλος της πλαγιάς του λόφου που την φιλοξενεί, τα σπιτάκια της στριμώχνονται το ένα δίπλα στο άλλο και φτάνουν μέχρι κάτω στο λιμάνι. Αυτή η μικρή γραφική πολιτεία είναι διάσπαρτη από αναρίθμητα εκκλησάκια. Ανηφορικά στενάκια από το λιμάνι σε οδηγούν προς το εσωτερικό της και αξίζει να “χαθείς” πολλές φορές στην καρδιά του νησιού, ειδικά λίγο πριν το σούρουπο ή νωρίς το πρωί.
Εγώ, την πρώτη μου επίσκεψη την έκανα σούρουπο και καθώς ανέβαινα από το λιμάνι, είδα τα δημοτικά φώτα να ανάβουν και να φωτίζουν τα στενά με το θερμό τους φως. Ανηφόρισα χωρίς σκοπό διάφορα δρομάκια, κρυφοκοίταξα στο εσωτερικό των σπιτιών, φωτογράφισα όμορφες αυλές και γραφικά σπίτια, χαζολόγησα στα λογής λογής μαγαζάκια, καλησπερίστηκα με τις γιαγιάδες και τους παππούδες που χάζευαν τους περαστικούς καθισμένοι σε σκάλες και σκαλάκια…
Εδώ θα βρεις πολλά μπαράκια και καφέ και πέρα από τα πιο τουριστικά που θα συναντήσεις, αξίζει να πάρεις το χρόνο σου και να εντοπίσεις και άλλα μικρότερα – κρυμμένα στα στενοσόκακα ή στα ψηλά σημεία της Χώρας που προσφέρουν πανοραμική θέα. Το βράδυ η ανηφοριά της Χώρας είναι πιο εύκολη καθώς δεν είσαι αντιμέτωπος με τον ήλιο παρά μόνο με τα σκαλιά. Σίγουρα όμως αξίζει και η βόλτα με το φως της ημέρας. Στα συν της πρωινής βόλτας είναι ότι πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες να δεις το εσωτερικό μερικών εκκλησιών.
Στο ένα άκρο του λιμανιού, η σκάλα που περνάει από την Παναγίτσα του Πύργου και καταλήγει στο Ενετικό Κάστρο από το οποίο δεν σώζονται παρά μόνο υπολείμματα από τα τείχη του που βρίσκονται διάσπαρτα ανάμεσα σε κάποιες κατοικίες. Μη σας αποτρέψει αυτό, η ανηφόρα αξίζει την προσπάθεια. Η Παναγίτσα του Πύργου θα σας αποζημιώσει για την προσοχή και τη στάση σας εδώ – το τέμπλο της χρονολογείται στον 17ο αιώνα – ενώ η ανηφοριά πίσω από την εκκλησία προσφέρει καθηλωτική θέα στο απέραντο της θάλασσας που μπορείς απλά να κάτσεις και να το χαζεύεις με τις ώρες. Στη χώρα της Σκοπέλου, πέρα από το λαογραφικό μουσείο που μπορεί κανείς να επισκεφθεί, βρίσκονται το σπίτι του λογοτέχνη Παύλου Νιρβάνα και το αρχοντικό Βακράτσα (παλιό Αρχοντικό). Μια επίσκεψη σε αυτούς τους χώρους θα σας δώσει μια πιο πλήρη εικόνα της νεότερης ιστορίας του νησιού που έχει πλούσιο εμπορικό, οικονομικό και πολιτικό παρελθόν.

Άγιος Ιωάννης - Καστρί

Μια εξόρμηση που πρέπει οπωσδήποτε να βάλετε στο πρόγραμμά σας, ανεξάρτητα από τις μέρες παραμονής σας στο νησί, είναι ο Άη Γιάννης στο Καστρί. Λίγο πριν από τη Γλώσσα, ένα ορεινό χωριό του
νησιού, ο δρόμος στρίβει δεξιά και μετά από λιγοστά χιλιόμετρα καταλήγει στο εκκλησάκι που είναι χτισμένο στην κορυφή ενός βράχου ύψους 100 μέτρων. Το γύρω τοπίο είναι άγριο με απόκρημνα βράχια. Επέλεξα να το επισκεφτώ νωρίς το πρωί, όμως ο καιρός δε μου έκανε το χατίρι και ήταν συννεφιασμένος και φθινοπωρινός. Μπορεί να μην ήταν το ειδυλλιακό καλοκαιρινό τοπίο με τις γλυκές αποχρώσεις του ουρανού μετά το ξημέρωμα, ήταν όμως ένα εκπληκτικό φθινοπωρινό κάδρο: ελαφρώς ανταριασμένη θάλασσα, δροσερό αεράκι και βαριά σύννεφα που κοντοζύγωναν όλο και πιο πολύ. Ευτυχώς, η σκάλα που οδηγεί στο εκκλησάκι είναι πολύ προσεκτικά προστατευμένη και δεν αφήνει περιθώρια για ανασφάλεια καθώς σκαρφαλώνουμε στην κορυφή. Τι να πω για τη θέα από ψηλά; Το Αιγαίο κάτω απλώνεται σαν χαλί…
Η εκκλησία γιορτάζει κάθε 29 Αυγούστου και ο χώρος γεμίζει από πιστούς και προσκυνητές. Πέρα από τη γιορτή, όμως, οι επισκέπτες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες είναι πολλοί και χρειάζεται μια πρόνοια, ως προς την ώρα της επίσκεψης, αν κάποιος θέλει να απολαύσει το τοπίο χωρίς πολλούς πολλούς περισπασμούς…
Κοντά στο χώρο του πάρκινγκ υπάρχει ένας χωματόδρομος που οδηγεί στη μικρή παραλία του Άη Γιάννη. Κατεβαίνεις μια μικρή σκάλα λαξευμένη στο βράχο και φτάνεις σε έναν όμορφο μικρό κόλπο. Υπάρχουν ξαπλώστρες με ομπρέλες στο μεγαλύτερο μέρος του και ο χώρος για τους ελεύθερους κολυμβητές είναι περιορισμένος. Τα νερά όμως και το τοπίο σίγουρα αξίζουν την επίσκεψη!

Γλώσσα

Το χωριό της Γλώσσας είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μετά την Χώρα της Σκοπέλου. Εδώ τα πράγματα είναι πιο ήσυχα και λιγότερο τουριστικά. Τα καλντερίμια της είναι κλιμακωτά και ανηφορικά και αυτό ίσως εξηγεί χιουμοριστικά και την ονομασία της· σίγουρα θα σου βγει η γλώσσα μέχρι να ανέβεις ως στην πλατεία του χωριού! Τα στενάκια είναι γραφικά και τα σπίτια περιποιημένα ενώ διάφορα ανοίγματα ανάμεσά τους προσφέρονται για αγνάντι στη θάλασσα. Γύρω από την πλατεία υπάρχουν μερικά πιο ήσυχα καφενεία όπου μπορείς να απολαύσεις τον καφέ ή τον μεζέ σου χωρίς πολυκοσμία.

Μηλιά

Δε θέλω να αδικήσω τις άλλες παραλίες του νησιού αλλά η Μηλιά εμένα με μάγεψε! Μεγάλη παραλία, κατά το ήμισυ οργανωμένη, με ψιλό βοτσαλάκι, διάφανα νερά και άπειρα πεύκα… Άπειρα! Για να ξεκουράζεται το μάτι σου και η ψυχή σου! Άπλωσα την ψάθα μου, ξάπλωσα κι αφέθηκα στο γλυκό μουρμουρητό του κύματος για αρκετή ώρα μέχρι να αδειάσει η σκέψη μου. Μόλις ένιωσα το σώμα μου αρκετά ζεστό από τον ήλιο, βούτηξα στη δροσερή θάλασσα και δεν βγήκα παρά μόνο όταν πια είχα σχεδόν… μουλιάσει! Συνταγή για κάθαρση το παραπάνω, για σώμα και πνεύμα.