Μέσα Ιούνη κι η μεγάλη πόλη μοιάζει καμίνι αληθινό. Ζητώ τη δροσιά της θάλασσας, το βουνίσιο αεράκι, νύχτες στην αυλή πλάι στον παφλασμό των κυμάτων. Βουτιές σε νερά καθάρια, διαυγή, ούζο με μεζέ θαλασσινό, ερημικές ακτές, τοπία ανόθευτα. Ήσυχα, ταπεινά, αυθεντικά. Δεν θα το πίστευα, αν κάποιος μου έλεγε πως όλα τούτα θα τα έβρισκα στον Ζάρακα της Λακωνίας. Έναν κρυφό παράδεισο, που ωστόσο γνωρίζει πιστούς θαμώνες εδώ και πόσα χρόνια. Αληθινός εξώστης στο Μυρτώο, κάτω από τις θεόρατες βουνοκορφές του Πάρνωνα, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κάποιο νησί.

«Θυμάμαι το χρώμα των νερών», θα μου πει ένας φίλος Κρητικός στο ταξίδι μου σε τούτη τη μεριά της Λακωνίας. «Είναι ακόμα έτσι σμαραγδένια;» Ναι, είναι… και φυσικά εντυπωσιάζουν και τον πλέον υποψιασμένο νησιώτη… Μόλις δε παραδοθεί ο καινούριος δρόμος που θα ενώνει την περιοχή με το Φωκιανό της Αρκαδίας, αυτός ο μικρός παράδεισος της λακωνικής γης θα έρθει ακόμη πιο κοντά. Άραγε για καλό; Πώς να μην αναρωτιέται κανείς, αφού ένας από τους λόγους που η περιοχή διατηρήθηκε παρθένα κι αναλλοίωτη από τα κακώς κείμενα του «τουρισμού» ήταν η απουσία οδικής σύνδεσης με την υπόλοιπη Πελοπόννησο. Ο πρώτος κακοτράχαλος δρόμος άνοιξε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ενώ η παραλιακή οδός που ένωσε τους οικισμούς του Ζάρακα με τη Μονεμβασιά φτιάχτηκε μόλις στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Μέχρι και τη δεκαετία του ’90 οι οικισμοί συνδέονταν ακτοπλοϊκά με τον Πειραιά. Πολλοί θυμούνται ακόμη το δελφίνι για το Κυπαρίσσι αλλά και την «Παναγιά τη Μυρτιδιώτισσα» στην άγονη γραμμή της Πελοποννήσου, που ένωνε τον Γέρακα με τα λιμάνια της Λακωνίας και τα Κύθηρα. Στενές σχέσεις διατηρούσαν για πολλά χρόνια οι κάτοικοι με την Ύδρα, τις Σπέτσες και τον Πειραιά, εξού και ο έντονα νησιωτικός χαρακτήρας της περιοχής.

Γέρακας

Με φόντο τον βράχο της Μονεμβασιάς –αληθινό πέτρινο καράβι να σε ακολουθεί– διασχίζουμε τον οικισμό της Παλαιάς Μονεμβασιάς δίπλα στα ερείπια της ακρόπολης Επιδαύρου Λιμηράς. Πιο κάτω αγναντεύουμε από ψηλά την Κόχυλα, την απομονωμένη βοτσαλωτή παραλία της Αριάνας με το Δασκαλιό, το μικρό ερημικό νησάκι που οχυρώθηκε από τους Βενετούς. Η θέα του πανέμορφου δαντελωτού ανάγλυφου ταξιδεύει το βλέμμα μέχρι το ακρωτήρι Κρεμμύδι, που κλείνει τον όρμο της Μονεμβασιάς αφήνοντάς τον οριστικά πίσω μας. Μια σπάνια έμπνευση της φύσης έριξε λέει άγκυρα στην ακτή του Γέρακα… Στα 5 χλμ. από την Αριάνα, ένα στενό θαλάσσιο κανάλι εισχωρεί στη στεριά δημιουργώντας ένα φυσικό λιμάνι και σχηματίζοντας φιορδ! Μια πρώτη γεύση παίρνεις από μακριά, μόλις το επίνειο του Γέρακα ξεπροβάλει καταπράσινο με τα καΐκια και τη μικρή νησίδα. Στην είσοδο σε υποδέχεται ένας μικρός υδροβιό τοπος, τμήμα του μεταναστευτικού διαδρόμου των πουλιών, προστατευόμενος από το δίκτυο Natura. Στα ενδότερα, το λιμανάκι ξεδιπλώνει τη γραφικότητά του. Μία μόνο ταβερνούλα, παγκάκια για αγνάντεμα, καΐκια και ψαρόβαρκες. Καλά προστατευμένο από τους ανέμους το «ευλίμενον χωρίον» του Παυσανία αποτελεί από την αρχαιότητα γνωστό αγκυροβόλιο. Βυζαντινοί, Υδραίοι, Σπετσιώτες και όλοι όσοι ήθελαν να προστατευτούν απ’ τους ανέμους άραζαν με τα πλοία τους εδώ. Ακολουθώντας τη σήμανση για την ακρόπολη του Ζάρακα, ένας ανηφορικός τσιμεντένιος δρόμος θα μας ανεβάσει στα ψηλότερα σπίτια του χωριού απ’ όπου η θέα είναι εξαιρετική και σε ακτίνα 360 μοιρών! Ξαποσταίνω στο κατάλευκο ξωκλήσι των Αγίων Αναργύρων ρουφώντας τη θέα του τοπίου, με τα κατάρτια των ιστιοφόρων και τα διαδοχικά κεραμιδόσπιτα. Όπως πληροφορεί η σχετική πινακίδα, το μονοπάτι, που είναι κυκλικής διαδρομής μήκους 2 χλμ., οδηγεί μέχρι την άκρη των τειχών, στο χείλος του γκρεμού που αποτελεί τη θαλάσσια είσοδο στο λιμάνι. Καθώς είναι αθέατο από τη θάλασσα, στο σημείο αυτό λέγεται πως υπήρχε αλυσίδα που εμπόδιζε τα ανεπιθύμητα πλοία να μπουν στον όρμο. Κατά την επιστροφή, ένα άλλο μονοπάτι διέρχεται από το κάστρο και τον αρχαιολογικό χώρο. Κατοικημένος από τα προϊστορικά χρόνια, ο Ζάρακας πήρε την ονομασία του από τον Λακεδαιμόνιο ήρωα και οικιστή της περιοχής Ζάραξ, απόγονο του Κενταύρου Χείρωνα και φίλο του Απόλλωνα, που μαζί με την Αφροδίτη λατρευόταν στην περιοχή. Αργότερα η πόλη πήρε το όνομα Ιέραξ. Ίσως επειδή μορφολογικά μοιάζει με γεράκι ίσως και από παραφθορά της λέξης Ζάραξ. Καθώς η πόλη βρισκόταν στα όρια των επικρατειών του Άργους και της Σπάρτης, αποτέλεσε για χρόνια επίκεντρο διαμάχης των δύο πελοποννησιακών δυνάμεων. Κατηφορίζουμε με τα πόδια προς την μπούκα του λιμανιού, όπου συνεχίζει παραλιακά και ο δρόμος. Τραπεζάκια έξω στα τρία χαριτωμένα ταβερνάκια και το παραδοσιακό καφεπαντοπωλείο του Σοφού, που στέκει εδώ από το 1890. Ο Παναγιώτης Σοφός, ένας από τους κληρονόμους του καφενέ και ψαράς της περιοχής, εφοδιάζει με φρέσκα ψάρια τις γύρω ταβέρνες και τη γειτονική Μονεμβασιά. Το καΐκι μόλις χθες το ’ριξε στη θάλασσα. Μια εν πλω περιήγηση, σκέφτομαι, ο καλύτερος τρόπος να νιώσεις στο πετσί σου τη θαλασσινή ομορφιά του τόπου, να απολαύσεις τις αναρίθμητες παραλίες των όρμων… Εχθροί των ψαράδων οι αμέτρητες φώκιες, που φωλιάζουν στις γύρω σπηλιές. Διόλου απίθανο λοιπόν κάποιο ανοιξιάτικο βραδάκι να τις συναντήσεις να σεργιανίζουν στο λιμάνι! Ψάρι ημέρας, θαλασσινά και παραδοσιακές λιχουδιές του τόπου γευτήκαμε στη βεράντα της «Αύρας» με θέα το λιμάνι. Αν σε πιάσει η ζέστη, το όμορφο λιμανάκι –στο σημείο όπου ξεκινά το κανάλι– προσφέρεται για βουτιές στα καταπράσινα νερά του. Βαθιά και διάφανα, παρέχουν αβίαστη θέα ως τον πυθμένα. Απλόχερη δροσιά χαρίζει και το καφενεδάκι στη σκιερή πλατεία του Γέρακα, τον παραδοσιακό οικισμό με την όμορφη θέα στα ορεινά, που συναντάς σε μικρή απόσταση από το λιμάνι.

Μια σπάνια έμπνευση της φύσης έριξε λέει άγκυρα στην ακτή του Γέρακα…

Μπαλογκέρι
Μια ανάσα με... θέα στο ξωκλήσι των Αγίων Αναργύρων στον Γέρακα
Στα σοκάκια του Κυπαρισσιού
Μεγάλη Άμμος

Βαθιά και διάφανα τα νερά, προσφέρουν αβίαστη θέα ως τον πυθμένα τους

Κυπαρίσσι

Παραβλέποντας προσωρινά τις ορεινές ομορφιές του Ζάρακα, σπεύδουμε …βραδέως προς το Κυπαρίσσι. Καθώς πλησιάζεις, ο δρόμος στενεύει και οι τεράστιοι βράχοι σκεπάζουν το κεφάλι σου, ενώ από κάτω ξεδιπλώνεται το πέλαγος. Νύχτα με ανατολή του ολόγιομου φεγγαριού θα αντικρίσουμε το θέαμα αυτό που δύσκολα ξεχνά κανείς. Παρότι απομονωμένο, το «διαμάντι» του Μυρτώου έχει φιλοξενήσει πολλές διασημότητες– μέχρι την πριγκίπισσα Νταϊάνα και το ζεύγος Μπους, καθώς πρόκειται για έναν τόπο ασύγκριτης γραφικότητας, που πατά με το ένα πόδι στη θάλασσα και με το άλλο στο βουνό. Μοιάζει σαν να «γκρεμίζεται» ο Πάρνωνας μες στα κρυστάλλινα νερά… Στην άκρη του συνοικισμού της Παραλίας, το «Μουράγιο» μάς υποδέχεται στη θαλασσινή αυλή του με τα κόκκινα γεράνια. Μοιάζει με σχεδία επάνω στο νερό, αφού βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα. Το παραδοσιακό αναπαλαιωμένο καπετανόσπιτο του κ. Τάσου Χελιώτη, ένα πέτρινο αρχοντικό του 1860, έχει την καλύτερη θέα σ’ ολόκληρο το Κυπαρίσσι και προσφέρεται για διαμονή. Στην απόλυτη ησυχία ακούς απ’ το παράθυρο τον παφλασμό των κυμάτων… Τι άλλο να ζητήσει κανείς! Πρωινός καφές με τα χειροποίητα γλυκά της κ. Δήμητρας, πορτοκάλι και κιτρολέμονο. Στην άκρη του λιμανιού, ο «Πύργος», ένα σπίτι με … ιστορία, που χρονολογείται λίγο μετά τη σύσταση του ελληνικού κράτους και λειτούργησε ως τελωνείο. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου ανατινάχθηκε από τους Γερμανούς, καθώς είχε καταληφθεί από τις αντιστασιακές δυνάμεις. Ο ερειπωμένος Πύργος ανακατασκευάστηκε στις αρχές του ’90 από την οικογένεια Παπαπαύλου και επανακατοικήθηκε. Δίπλα από το Μουράγιο ξεκινά και το μονοπατάκι για τον Άι-Γιώργη, ένα ήσυχο λιμανάκι με το ομώνυμο ξωκλήσι, που συναντάς μετά από μια ελατοσκέπαστη διαδρομή 20 λεπτών. Ό,τι πρέπει για πριβέ βουτιές. Μια πρωινή βόλτα στα ενδότερα σε μεταφέρει σε σκηνικό αιγαιοπελαγίτικο. Ασβεστωμένα σοκάκια, λευκά σπίτια με μπλε πορτοπαράθυρα, όμορφα παλιά καφενεία επάνω στη θάλασσα ή στη σκιά των θολωτών στενών με τις βοκαμβίλιες. Περιποιημένες αυλές και «καλημέρες» από τις οικοδέσποινες του χωριού. Η πανέμορφη παραλία της Μεγάλης Άμμου προσκαλεί για μια βουτιά στα πεντακάθαρα, λαχταριστά νερά της. Ο παραλιακός δρόμος συνεχίζει ως τη Μητρόπολη, τον νεότερο συνοικισμό του Κυπαρισσιού, με τη μικρή παραλία της Αγίας Κυριακής, για να καταλήξει στο γραφικό λιμανάκι του Αγίου Νικόλα. Εδώ θα βρείτε και το «Kavo Cortia», ένα πέτρινο συγκρότημα, το ωραιότερο από τα καταλύματα του Κυπαρισσιού, που διαθέτει δωμάτια εξαιρετικής αισθητικής και εστιατόριο με ελληνική κουζίνα και όμορφη θέα στο λιμάνι. Ο δρόμος συνεχίζει ως τα Κάψαλα με τα πετρόχτιστα ποιμενικά σπιτάκια, τα λιοτρίβια, τους φούρνους και τα μαντριά μέσα στον ελαιώνα με τις ασπρελιές. Παρότι εγκαταλειμμένος, ο παλιός κτηνοτροφικός οικισμός παραμένει ένα ανοιχτό λαογραφικό μουσείο. Αφήνοντας πίσω μας το θαλασσινό τοπίο, περνάμε μέσα από τα ανηφορικά στενά της Βρύσης, τον παλαιότερο συνοικισμό του Κυπαρισσιού με τα πετρόχτιστα σπιτάκια και τη θέα στο Μυρτώο. Από πάνω της στέκει ο λαξευτός βράχος του αρχαίου Ασκληπιείου, πλάι στις πηγές της Αταλάντης. Πρόκειται για έναν απόκρημνο γκρεμό από κόκκινο ασβεστόλιθο, γεμάτο πτυχώσεις κι εντυπωσιακούς σταλακτίτες, που προκαλεί δέος. Στη βάση του βράχου, στέκει ακόμα ο παλιός πέτρινος νερόμυλος, ένας από τους τρεις που λειτουργούσαν μέχρι τη δεκαετία του ’60. Ψηλά, σφηνωμένο στη σπηλιά, το εκκλησάκι της Παναγιάς της Τριχερούσας κι ακόμη ψηλότερα ο μοναχικός Προφήτης Ηλίας. Εδώ βρίσκεται και η Παλαιοχώρα των «Κύφαντων», της αρχαίας ονομασίας του Κυπαρισσιού, που την πήρε από τα πολλά κυρτώματα (κύφος) και τις καμπύλες των λόφων και των βουνών. Τα μικροσκοπικά σπιτάκια που είχαν χτίσει οι κάτοικοι στο βουνό, προκειμένου να κρυφτούν από τον Τούρκο κατακτητή, δυστυχώς ανακαλύφθηκαν και άπαντες σκοτώθηκαν, ενώ οι γυναίκες έπεσαν από τον γκρεμό για να γλιτώσουν. Όλα τούτα και πολλά ακόμη μπορείς πια να τα επισκεφθείς μέσα από το πλούσιο δίκτυο των σηματοδοτημένων μονοπατιών. Στη βάση του θεόρατου βράχου ξεκινά και ο «Νερόμυλος» ένα από τα έξι αναρριχητικά πεδία που πρόσφα - τα εγκαινιάστηκαν από τον δήμο με σκοπό να επιμηκυνθεί η τουριστική περίοδος. Το Κυπαρίσσι θέλει να κρατήσει αυθεντική την ταυτότητα και τον χαρακτήρα του και υιοθετεί εναλλακτικές μορφές τουρισμού. «Δεν θέλουμε να γίνουμε Μονεμβα - σιά ούτε Πόρτο Χέλι, προτιμάμε την ησυχία, λίγος κόσμος και καλός…» θα μας πει χαρακτηριστικά ο αντιδήμαρ - χος Παναγιώτης Τραϊφόρος. Μόλις ολοκληρωθούν και οι 200 αναρριχητι - κές διαδρομές στα στέρεα, ανθεκτικά βράχια με θέα το πανέμορφο αυτό τοπίο, το Κυπαρίσσι προβλέπεται να αναδειχθεί σε κορυφαίο αναρριχητικό προορισμό. 

 

Στο λιμάνι του Γέρακα
Ο θεόρατος βράχος του αρχαίου Ασκληπιείου με το ξωκλήσι της Παναγιάς, αφετηρία αναρριχητικών και πεζοπορικών διαδρομών
Κυπαρίσσι
Η θέα του Κυπαρισσιού από ψηλά
Μπαλογκέρι
Πύργος
Στο λιμανάκι του Αγίου Νικολάου

Από τη Ρειχιά ξεκινά και ο δρόμος για δύο από τις ωραιότερες παραλίες της περιοχής, τη Βλυχάδα και το Μπαλογκέρι

Ορεινά και παραλίες

Η ευρύτερη περιοχή του Ζάρακα έχει πολλά ακόμη να μας διηγηθεί. Από το Κυπαρίσσι με κατεύθυνση προς Νότο περνάς μέσα από το όμορφο πετρόχτιστο χωριουδάκι του Χάρακα με τις παραδοσιακές αυλές και τους παππούδες στα καφενεία. Αξίζει μια πεζοπορία μέχρι την Παλαιόχωρα με τον προφήτη Ηλία και την πανορα - μική θέα στο Αιγαίο. Στον συνοικισμό Πιστάματα του περιποιημένου Λα - μπόκαμπου, το βιολογικό οινοποιείο του Δούκα προσφέρεται για όμορφες βόλτες στους φροντισμένους αμπε - λώνες και τις παραδοσιακές μεθόδους καλλιέργειας. Στη Ρειχιά θα σταματήσεις οπωσ - δήποτε. Οι λόγοι πολλαπλοί. Ολοζώ - ντανο το κεφαλοχώρι του Ζάρακα προσφέρεται για ντόπιο κατσίκι στις παραδοσιακές ταβέρνες του. Στο καφενείο της Μουριάς θα πιούμε ένα τσίπουρο με ζυμωτό ψωμί, και ντόπια τυριά. «Χωριάτικα κι απλά», θα πει εύστοχα ο Νίκος. Στο παντο - πωλείο του Παντελή θα δοκιμάσουμε παραδοσιακούς σαμουσάδες απ’ τα χεράκια «της Γιώτας». Είναι ένα γεμι - στό γλυκό από χειροποίητο μελωμένο φύλλο, που θυμίζει μπακλαβά, με τη διαφορά ότι τηγανίζεται. Θα μάθουμε για το «αρμάθι», τα άγρια χόρτα του βουνού που περνιούνται στην κλω - στή σαν γιρλάντες κι αποξηραίνονται. Τα πάντα φτιάχνει η κ. Παναγιώτα Λάγγη, από ζυμαρικά και τραχανά μέ - χρι φρέσκες γκόγκες και καλτσούνια, που στη λακωνική εκδοχή τους γε - μίζονται με χόρτα και πασπαλίζονται με ντόπιο τυράκι. Στο μικρό μαγαζάκι θα βρείτε επίσης εξαιρετικό μέλι της περιοχής, ρειχιώτικο ελαιόλαδο και σπιτικό ξίδι. Μαζί της θα επισκεφθούμε και το λαογραφικό μουσείο της Ρειχιάς, που με τόση φροντίδα και προσωπική δουλειά δημιουργήθηκε από τον Δημήτρη και τη Χαρίκλεια Μπέλεση με πρωτοβουλία και χρηματοδότηση Γεωργίου Μπέλεση. Η ιδέα ήρθε από μακριά. Δυσπρόσιτη κι απομονωμένη η περιοχή, στερούνταν πηγών νερού, εύφορης γης, δασών κι επικοινωνίας. Συνθήκες απόλυτης λιτότητας, που γαλούχησαν τον άνθρωπο και την αρχιτεκτονική του τόπου, έσπρωξαν όμως ταυτόχρονα πολλούς κατοίκους στον δρόμο για την ξενιτιά. «Δεν υπάρχει σπίτι στη Ρειχιά που να μην έχει έναν μετανάστη», θα μου πει ο κ. Γιώργος στην τηλεφωνική μας συνομιλία. Πολλά σπίτια ερήμωσαν, ενώ στη μακρινή Αμερική όλο και κάποιο αντικείμενο κρατούσαν οι ομογενείς για να θυμούνται τη ρίζα τους. «Δεν έπρεπε να χαθεί τίποτα», συνεχίζει. Έτσι έπεισε τους πάντες να συγκεντρώσουν το λαογραφικό υλικό στο κτίριο του παλιού σχολείου, που είχε καταρρεύσει και στήθηκε σχεδόν απ’ την αρχή. Δέκα χρόνια τους πήρε η όλη προσπάθεια… Το μουσείο, που εγκαινιάστηκε το 1988, τιμήθηκε με έπαινο από την Ακαδημία Αθηνών. Εργαλεία, σκεύη, φορεσιές και μια σειρά φωτογραφιών του χώρου και του τοπίου βλέπει σήμερα ο επισκέπτης. Το μουσείο έχει παραχωρηθεί πλέον στον Δήμο και για να το επισκεφθείτε, θα πρέπει να απευθυνθείτε πρώτα στο ΚΕΠ του χωριού. Με έναν όμορφο περίπατο στα στενάκια και τις γειτονιές του μαθαίνουμε για τη Ρειχιά της Μάρθας Φριντζήλα, που κατάγεται από δω δίνοντας συχνά το παρών σε συναυλίες. Στα ψηλά αγναντεύουμε το ξωκλήσι του προφήτη Ηλία και την «Τρύπια πέτρα», το σήμα κατατεθέν της Ρειχιάς «ένα πέτρινο κάδρο στα χίλια μέτρα ύψος με θέα το Μυρτώο...» Από τη Ρειχιά ξεκινά και ο δρόμος για δύο από τις ωραιότερες παραλίες της περιοχής και ίσως ολόκληρης της Λακωνίας: τη Βλυχάδα και το Μπαλογκέρι. Η διαδρομή διασχίζει τη Ράχη, ένα τοπίο μαγικό με βαθιές χαράδρες και διάσπαρτα μνημεία, ψηλά στις εντυπωσιακές βουνοκορφές. Συνεχίζει σε καλό χωματόδρομο που στα δεξιά οδηγεί στον καταγάλανο βοτσαλωτό κόλπο της Βλυχάδας, σφηνωμένο μέσα στις δασωμένες πλαγιές, κι αριστερά στο Μπαλογκέρι, έναν κλειστό όρμο περιτριγυρισμένο από απόκρημνους βράχους. Τοπία υπέροχα κι ανόθευτα απ’ την ανθρώπινη παρουσία. Ο δρόμος για το Μπαλογκέρι κάποια στιγμή σταματά. Συνεχίζεις για λίγο με τα πόδια μέχρι που αντικρίζεις τον πανέμορφο όρμο και απλά τα χάνεις από την ομορφιά. Η κατάβαση στα τελευταία μέτρα απαιτεί προσοχή, καθώς είναι ιδιαίτερα απότομη. Μέχρι πρόσφατα πάντως την παραλία επισκεπτόσουν αποκλειστικά διά θαλάσσης ή με πολύωρη πεζοπορία. Εδώ καταλήγει και το φαράγγι Μπαλογκέρι, που ξεκινά από τη Ρειχιά και η διάσχισή του θεωρείται εμπειρία ζωής. Στην άκρη του όρμου, στο χείλος του γκρεμού, λαμποκοπά από μακριά το κατάλευκο μοναστήρι της Ευαγγελίστριας. Είναι του 19ου αιώνα κι οι λιγοστές φιλόξενες καλόγριες που το απαρτίζουν θα το χαρούν ειλικρινά που θα τις επισκεφθείτε. Τραπεζάκι στη σκιά με θέα το πέλαγος, λουκούμι και κουλουράκια θα μας προσφέρουν ευθύς αμέσως ευχαριστώντας που κάναμε τον κόπο να φτάσουμε ως εκεί. Η μοναχή Ξένη θα μας ξεναγήσει στον δισυπόστατο ναό του Αγίου Γεωργίου και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (κτισμένοι ο ένας μέσα στον άλλον) και την τέχνη του «Ρόδου του Αμάραντου», την αυτοκρατορική εικόνα της βρεφοκρατούσας Παναγιάς. Για την επιστροφή θα επιλέξουμε μια εναλλακτική διαδρομή μέσα από το Κόχυλα, η παραλία της Αριάνας «Αύρα», τραπεζάκια έξω στον Γέρακα βουνό. Μέσα από αμέτρητες ελατοσκέπαστες στροφές θα βγούμε στο Λεωνίδιο. Από δω θα διασχίσουμε παραλιακά ολόκληρη την Αρκαδία και την Αργολίδα με τα θαλασσινά τοπία τους, ευγνωμονώντας για την αστείρευτη ομορφιά που σε πείσμα των καιρών κρατά αυτός ο τόπος

Βουτιές στο λιμανάκι του Γέρακα
Λαογραφικό Μουσείο Ρειχιάς
Θεά του Κυπαρισσιού από την «Παραλία»
Ο Πάρνωνας γκρεμίζεται στα κρυστάλλινα νερά του Μυρτώου
Βλυχάδα
Μικροσκοπικοί κολπίσκοι στη Μητρόπολη
Κόχυλα, η παραλία της Αριάνας
«Αύρα», τραπεζάκια έξω στον Γέρακα

Προτάσεις

info's

Στο Κυπαρίσι, το Μουράγιο του Τάσου και της Δήμητρας φημίζεται για τη φιλοξενία και την προνομιακή του θέση πάνω στη θάλασσα. Τηλ.: 27320 55019 & 6944 559010, www.mouragio-kiparissi.gr Παράδοση και πολυτέλεια στα πετρόχτιστα studios και διαμερίσματα του Cavo Kortia, με υπέροχη θέα στον κόλπο του Κυπαρισσιού. Στο εστιατόριό του θα απολαύσετε ψάρια, θαλασσινά και ελληνικές γεύσεις με …θέα. Τηλ.: 27323 00414, 6948 984176, www.cavokortia.gr Φροντισμένα κι οικονομικά ενοικιαζόμενα δωμάτια αλλά και εστιατόριο με σπιτικά μαγειρευτά, ψάρια, θαλασσινά, ψητά της ώρας και πολλές παραδοσιακές νοστιμιές στους Πλόες, στο Κυπαρίσσι. Τηλ.: 27320 55237, 55288, www.ploesrooms.gr Αύρα. Γνωστή ψαροταβέρνα για θαλασσινά και ψάρια ημέρας, γαριδομακαρονάδες, σαγανάκι, φρέσκες σαλάτες, καλτσούνια κι άλλες λιχουδιές στο πανέμορφο μπαλκόνι πάνω στο λιμάνι του Γέρακα. Τηλ.: 27320 23817, 6942 786321. Μουριά. Παραδοσιακό καφενείο στη Ρειχιά για τσίπουρο με μεζέ, μεράκι και χαμόγελο. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε και τα παραδοσιακά προϊόντα «της Γιώτας» από το διπλανό παντοπωλείο. Τηλ.: 6973 072475.

Θα το βρείτε στο

τεύχος 107

0
Shares

Σας αρέσει το site μας?

Ακολουθήστε μας στα social και δεν θα το μετανιώσετε...

0
Shares