Λίμνη Πλαστήρα

Γευστική αποπλάνηση

Στην πρώτη μας συνάντηση, τη γνώρισα τυλιγμένη σ’ ένα πέπλο ομίχλης και σύννεφου μαζί να χαϊδεύει απαλά την επιφάνειά της, λες κι ήθελε να την προστατεύσει από τα αδιάκριτα βλέμματα. Μυστηριακή κι απόμακρη μου είχε φανεί τότε, μιας και ελάχιστα μου είχε επιτρέψει να δω τα… κάλλη της. Έτσι, έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία σε τούτη τη… γνωριμία. Σ’ αυτό το ταξίδι όλα ήταν ηλιόλουστα, φωτεινά, ανατρεπτικά. Μες στην καρδιά του χειμώνα, κατάφερα να ξεδιπλώσω την ιδιαίτερη γοητεία της, να απολαύσω τη ζεστή φιλοξενία των ανθρώπων της και να δοκιμάσω θεσπέσιες γεύσεις, φτιαγμένες με σπιτικές συνταγές και τέχνη περισσή από τις γυναίκες του τόπου.

Στα νερά της καθρεφτίζονται φιλάρεσκα οι περήφανες βουνοκορφές των θεσσαλικών Αγράφων και το ειδυλλιακό σκηνικό αλλάζει χρώματα, ανάλογα με την εποχή του χρόνου. Ανάμεσα σε ελατοσκέπαστες πλαγιές, που κρύβουν βαθύσκιωτα φαράγγια, φλύαρα ποτάμια και ειδυλλιακούς καταρράκτες, η λίμνη αποτελεί ιδανικό προορισμό για χαλάρωση, αλλά και δραστηριότητες εναλλακτικού τουρισμού στις δύο πλαζ (Πεζούλας και Λαμπερού) που σχηματίζονται στις αντικρινές πλευρές της. Στα γραφικά χωριά γύρω από τη λίμνη θα ανακαλύψουμε ταβερνάκια με πεντανόστιμες παραδοσιακές γεύσεις, φτιαγμένες με κέφι, μεράκι και μπόλικη δόση αγάπης, που τα κάνει όλα μαγικά!

Κυκλώνοντας τη λίμνη…

Καθώς θα κάνουμε τον γύρο της λίμνης με το αυτοκίνητο, θα δούμε διαφορετικές όψεις της. Ωστόσο, εντυπωσιακή εικόνα θα έχουμε από το κιόσκι έξω από το Νεοχώρι και πανοραμική άποψη από το Παρατηρητήριο, κοντά στο φράγμα της λίμνης. Ξεκινώντας βόρεια, από την Κερασιά, θα φτάσουμε στα Καλύβια Πεζούλας, που είναι γεμάτα ξενώνες, ταβέρνες, μπαράκια, καφέ και μαγαζιά με παραδοσιακά προϊόντα. Ένας κάθετος δρόμος προς τη μεριά της λίμνης οδηγεί στην Πλαζ Πεζούλας, η οποία προσφέρεται για δραστηριότητες εναλλακτικού τουρισμού, αλλά και για τσιπουράκια με μεζεδάκια στην ταβέρνα δίπλα στη λίμνη. Παρακάμψεις προς το βουνό οδηγούν προς τα χωριά Νεράιδα και Φυλακτή. Ξεκούραση με καφεδάκι ή αχνιστή σοκολάτα και μαγική θέα στα ήρεμα νερά της λίμνης προσφέρει το καφέ του ξενοδοχείου «Ναϊάδες». Αφού περάσουμε το Νεοχώρι και τον Μπελοκομίτη, σύντομα θα φτάσουμε στο περίφημο Φράγμα, το οποίο αποπερατώθηκε το 1959 (έξι χρόνια μετά τον θάνατο του εμπνευστή του, του Νικόλαου Πλαστήρα), συγκεντρώνοντας τα νερά του ποταμού Μέγδοβα ή Ταυρωπού. Στη μία πλευρά του θα χαζέψουμε τους μικροπωλητές με παραδοσιακά προϊόντα, πήλινες γάστρες, γλυκά του κουταλιού, χειροποίητα ζυμαρικά, τσάι του βουνού, ρίγανη και φασκόμηλο, αλλά και χαλβά Φαρσάλων (τον δοκίμασα για πρώτη φορά και μου άρεσε). Η επιστροφή γίνεται από την αντίθετη κατεύθυνση, περνώντας από τα χωριά Καστανιά, Λαμπερό, Άγιος Αθανάσιος, Καλύβα και Μεσενικόλας. Στα αμπέλια γύρω από το χωριό Μεσενικόλας παράγεται η μοναδική στην Ελλάδα ποικιλία «Μαύρο Μεσενικόλας», η οποία συνοδεύει ιδανικά πιάτα με κρεατικά. Εδώ βρίσκεται και το Μουσείο Οίνου και Αμπέλου, που θα μας μυήσει στα μυστικά της τέχνης του κρασιού και του τσίπουρου (επισκέψιμο κατόπιν συνεννόησης: κ. Αναστάσιος Καλλιάς, τηλ.: 6977 441787). Ακολουθεί το χωριό Μορφοβούνι, όπου αξίζει να αναζητήσουμε το Βιοαγρόκτημα Νάνου για να αγοράσουμε για το σπίτι μας ντόπιο μέλι, αρωματική ρίγανη και κεραλοιφές (τηλ.: 6934 426201, 210 5025833). Επιστροφή στο χωριό Κερασιά και ακολουθούμε τώρα κατεύθυνση προς Μουζάκι. Θα περάσουμε από το Ανθοχώρι και θα κάνουμε μια στάση στο σημείο με τον αναπαλαιωμένο πέτρινο νερόμυλο, το ξύλινο γεφυράκι και το κρυστάλλινο ποτάμι να διασχίζει το φαράγγι και να σχηματίζει καταρράκτες σε κάποια σημεία του… Από εδώ ξεκινά ένα πεζοπορικό μονοπάτι πλάι στα νερά του ποταμού Ανθοχωρίτη. Ο δρόμος συνεχίζει για την Κρυοπηγή (με το Θεσσαλικό Ζωολογικό Πάρκο) και το ζωντανό Μουζάκι με τον ποταμό Πάμισο να κυλάει δίπλα του… Κάθε Σάββατο πρωί γίνεται στη Δημοτική Αγορά (απέναντι από το Δημαρχείο) μεγάλο παζάρι με πολλούς παραγωγούς από τα γύρω χωριά, οι οποίοι φέρνουν εδώ τα ολόφρεσκα προϊόντα τους. Κάθε λογής φρούτα, λαχανικά, ελιές, τυριά, λουλούδια και αρωματικά βότανα είναι στη διάθεσή μας. Δίπλα σχεδόν στη Δημοτική Αγορά βρίσκεται το περίπτερο του Συνεταιρισμού Γυναικών Μουζακίου «Η Αλόπη», που ιδρύθηκε το 2004 από 14 γυναίκες του τόπου, οι οποίες θέλησαν να αξιοποιήσουν παλιές συνταγές των γιαγιάδων τους που βρίσκονταν για χρόνια καταχωνιασμένες στα συρτάρια… Εδώ θα βρούμε να αγοράσουμε χειροποίητα προϊόντα, φτιαγμένα με τέχνη και συναίσθημα από τα άξια χέρια τους: γλυκά κουταλιού (καρύδι, κυδώνι, κολοκύθι, σταφύλι, σύκο, κεράσι, φράουλα), χυλοπίτες, τραχανά, πλιγούρι, παραδοσιακές πίτες, όπως ο πλαστός (κατόπιν παραγγελίας), κεντήματα, πλεκτά και διακοσμητικά. Θα βρούμε ακόμη ντόπιο μέλι, τσάι του βουνού (μπετούνι), ρίγανη, μέντα κ.ά. (Πληροφορίες: Βάσω Φίλου, τηλ.: 24450 43133, 6977 198578). Αξίζει ακόμη μια επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο Μουζακίου. Τα βράδια στο Μουζάκι περνούν με πλούσιο φαγητό και καλή παρέα! Στην ταβέρνα του Ρούλη (οικογενειακή ταβέρνα «Ο Χριστόδουλος») απολαύσαμε κοκορέτσι, μοσχαρίσιο σουβλάκι, ζουμερή μπριζόλα, παϊδάκια στα κάρβουνα, μπιφτέκι και πατάτα ψητή στη χόβολη (τηλ.: 24450 41392, 6973 734305). 

Παράδοση και νοστιμιά!

Αναζητώντας τις παραδοσιακές γεύσεις αυτού του τόπου, δοκιμάσαμε πολλές πεντανόστιμες συνταγές. Τα ντόπια κρεατικά εδώ μαγειρεύονται στη σούβλα, στη σχάρα ή στη γάστρα και γίνονται… «λουκούμι», όπως το κατσικάκι γεμιστό με ψιλοκομμένα συκωτάκια και ρύζι. Η γουρουνοπούλα ψήνεται στη σούβλα και είναι αγαπημένη στις γιορτινές συνευρέσεις. Το χωριάτικο κοτόπουλο φτιάχνεται νόστιμη σουπίτσα αλλά και στον φούρνο γεμιστό με τα ψιλοκομμένα συκωτάκια του και τυρί, ενώ ο «αλανιάρης» κόκορας γίνεται κρασάτος και σιγομαγειρεύεται για να γίνει μαλακός και ζουμερός. Χαρακτηριστικό της περιοχής είναι το «μπομπάρι» (λουκάνικο με πράσα), που ψήνεται στα κάρβουνα, αλλά και η γίδα βραστή με καρότα, πατάτες και κολοκύθι. Το χοιρινό μαγειρεύεται στην κατσαρόλα με πρασοσέλινο ή γίνεται τηγανιά με πιπεριές και μανιτάρια ή πράσα. Το κυνήγι αφθονεί στην περιοχή και σε πολλές ταβέρνες θα βρούμε αγριογούρουνο που αργοψήνεται στην κατσαρόλα με κρεμμυδάκια, ντομάτα και πολλά μπαχαρικά. Στις ταβέρνες που βρίσκονται στις δύο πλαζ της λίμνης, θα δοκιμάσουμε και πέστροφες τηγανητές ή ψητές. Στο καθημερινό τραπέζι πρωταγωνιστούν οι πίτες με χειροποίητο φύλλο και γέμιση από πολλές γεύσεις (τυρόπιτα, σπανακόπιτα, λαχανόπιτα, χορτόπιτα, γαλατόπιτα, «μπατζίνα» ή ζυμαρόπιτα, με σιταρένιο αλεύρι ή μπομπότα, τριμμένο κολοκύθι, γάλα, μυζήθρα, αυγά και βούτυρο). Ωστόσο, η πιο «δημοφιλής» πίτα της περιοχής είναι ο «πλαστός», που γίνεται με πολλά διαφορετικά χόρτα (όχι άγρια, γιατί πικρίζουν), τυρί φέτα, καλαμποκάλευρο για ζυμάρι στη βάση και μια στρώση από χυλό πάνω (αντί για φύλλο). Ψήνεται ιδανικά σε ξυλόφουρνο και είναι θεϊκή! Τον χειμώνα, στο καθημερινό τραπέζι αγαπημένο φαγητό είναι τα όσπρια, όπως τα ρεβίθια, οι γίγαντες και η καυτερή φασολάδα, που τα συνοδεύουν με ψητό λουκάνικο, ελιές και κρεμμύδι. Πολύ νόστιμη είναι και η τραχανόσουπα με σπιτικό τραχανά. Τα ποτήρια τσουγκρίζουν με εξαιρετικό κόκκινο κρασί από το χωριό Μεσενικόλα. Από γλυκά, οι νοικοκυρές φτιάχνουν τα δικά τους γλυκά του κουταλιού, όπως καρυδάκι, κεράσι, κολοκύθι, μήλο, δαμάσκηνο, αλλά και τα σπιτικά λικεράκια από βύσσινο, κράνα, βατόμουρο, καρύδι φρέσκο, βατόμουρο. Ετοιμάζουν ακόμη θεσπέσιο μπακλαβά και «μελαχρινή» (καρυδόπιτα με μπόλικο σιροπάκι!).

Το σπιτικό φαγητό είναι αλλιώς…

Καλεσμένοι για μεσημεριανό φαγητό σε ένα φιλικό σπίτι στο Μουζάκι, είχαμε την τύχη να απολαύσουμε πεντανόστιμα, αφράτα κεφτεδάκια με πλούσια σάλτσα ντομάτας και ψιλοκομμένο μαϊντανό, που ετοίμασε για μας η κυρία Καίτη. Οι μυρωδιές από τα φρεσκοτηγανισμένα κεφτεδάκια σπάνε τη μύτη και μας οδηγούν κατευθείαν στην κουζίνα της, όπου δημιουργεί με μαεστρία την αγαπημένη της συνταγή. Πάνω από τις κατσαρόλες της κι εμείς, προσπαθώντας να «κλέψουμε» κάτι από την τέχνη της, παρακολουθούμε τους κεφτέδες, που από το τηγάνι «μετακομίζουν» και βυθίζονται στην κόκκινη πηχτή σαλτσούλα που κοχλάζει στη βαθιά κατσαρόλα… Περιμένουμε υπομονετικά να δέσει η σάλτσα τους, για να τους δοκιμάσουμε με τηγανητές πατατούλες, ξεροψημένο καρβέλι και ντόπιο τυρί «Τσαλαφούτι». Ό,τι και να σας πούμε είναι λίγο... Μπορείτε, όμως, να τη φτιάξετε κι εσείς, αφού μας εμπιστεύτηκε τη συνταγή της.

Όταν η μαγειρική γίνεται… μεράκι!

Μια αληθινή γευστική αποπλάνηση ζήσαμε και στην ταβέρνα «Κεραμαριό». Αξέχαστο θα μας μείνει το κουνέλι στιφάδο με τα μελωμένα κρεμμυδάκια και τα δαμάσκηνα, το οποίο ετοίμασε για μας με τέχνη περισσή η ιδιοκτήτρια κ. Κική. Δοκιμάσαμε ακόμη από τα χεράκια της πικάντικα σουτζουκάκια με κόκκινη σάλτσα και γιαούρτι πάνω σε φρεσκοψημένες πιτούλες, ψητή πατάτα με λιωμένα τυριά στον φούρνο, χοιρινό εξοχικό κλεισμένο στη λαδόκολλα και παραδοσιακές πίτες (τυρόπιτα, πλαστό). Καθώς απολαμβάναμε το φαγητό μας, από τα παράθυρα της ταβέρνας χαζεύαμε ένα κοπάδι με ελάφια να βόσκουν αμέριμνα στο μεγάλο κτήμα 30 στρεμμάτων, όπου βρίσκονταν και τα 11 πέτρινα παραμυθένια σπιτάκια του, φτιαγμένα με ποταμίσια βότσαλα, κορμούς δέντρων και το πολύ ιδιαίτερο γούστο του Δημήτρη Σταμούλη και της συζύγου του Κικής (τηλ.: 24450 61470, www.keramario.gr). Για γλυκό, απολαύσαμε λαχταριστούς αφράτους λουκουμάδες, περιχυμένους με λιωμένη σοκολάτα. Ό,τι καλύτερο για να κλείσει γλυκά το πλούσιο γεύμα μας. Δίπλα στο αναμμένο τζάκι όλα μοιάζουν μαγικά και ονειρεμένα!

Προτάσεις

0
Shares

Σας αρέσει το site μας?

Ακολουθήστε μας στα social και δεν θα το μετανιώσετε...

0
Shares