Λάδωνας

Στην κοιλάδα των θρύλων

Θαλασσινή γαρ, συνηθισμένη στην αλμύρα και τον παφλασμό της θάλασσας, μια επιθυμία είχα από παιδί. Να δω ένα ποτάμι, μια λίμνη, ψηλά βουνά, φαράγγια, να ξεφύγει το μάτι μου, να χορέψει δίπλα στα έλατα και να με νανουρίσουν τα πρώτα ακούσματα της φύσης. Η «υποδοχή» απ’ τους δυο ορεινούς όγκους - Μαίναλο και Αφροδίσια Όρη - που αγκαλιάζουν στην κυριολεξία τη λίμνη του Λάδωνα ήταν μεγαλοπρεπής! Χιονισμένοι, επιβλητικοί, έμοιαζαν σαν δυο προστάτες Αγίους με τα μακριά κατάλευκα γένια τους, κι ήταν σαν να μας έλεγαν: «ετούτος ο τόπος είναι δικός μας, αγαπήστε τον για να σας αγαπήσει.»

Η διαδροµή προς την Τρίπολη είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους. Βατοί δρόµοι, µεγάλες λεωφόροι, καµία ένδειξη για αυτό που θα ακολουθούσε από κει και πέρα.

Μετά την Τρίπολη και κατά τη διαδροµή προς το χωριό ∆ήµητρα, ένα απίστευτα υπέροχο θέαµα, χωρίς αρχή και τέλος, ξετυλιγόταν µπροστά στα µάτια µου, καθώς «καταβροχθίζαµε» τα χιλιόµετρα. Πότε εύκολα, διασχίζοντας σχετικά µεγάλους δρόµους και πότε δύσκολα, όντας υποχρεωµένοι να κάνουµε «ισορροπία» ανάµεσα στα ψηλά βουνά και τα ατέρµονα φαράγγια. Το ένα χωριό διαδεχόταν το άλλο, σπίτια πετρόχτιστα µε κεραµιδένιες σκεπές. Χωριά µικρά και πεντακάθαρα, ξεχασµένα στον χρόνο που κουβαλούσαν αιώνες παράδοσης στους ώµους τους. Η γη των «Φαλάνθιων» ή και «βελανοφάγων», η Αρκαδία απλωνόταν µπροστά µας, αρχόντισσα µες την απλότητά της. Πολύ συχνά, συναντούσαµε κοπάδια προβάτων, µε τους τσοπάνηδες να χαιρετούν εγκάρδια κι ας µη σε ξέρουν. Ρωτούν που πας, αν χάθηκες και χρειάζεσαι βοήθεια, πράγµατα πρωτόγνωρα για τη σύγχρονη εποχή, που παντού σχεδόν πρωτοστατεί η αδιαφορία… Πάντα µε προορισµό τον Λάδωνα, συνεχίζουµε το ταξίδι µας, ανακαλύπτοντας την «Άλλη Πελοπόννησο» µια κρυφή µαγευτική διαδροµή γεµάτη µυστικά και εκπλήξεις. Περνάµε τα Λαγκάδια, το χωριό των πετράδων, και κάνουµε µια πρώτη στάση στο κεφαλοχώρι της περιοχής, τα Τρόπαια, έδρα του οµώνυµου ∆ήµου, πριν από το πρόγραµµα Καποδίστρια. Ένας οικισµός γραφικός και συνάµα σύγχρονος, γεµάτος εστιατόρια, καφετέριες και ωραία µπαράκια, όπου πρωταγωνιστεί το ξύλο, η πέτρα και το κεραµίδι. Σε αντίθεση όµως µε την άλλη πλευρά της Γορτυνίας, που έχει αναπτυχθεί αρκετά, οι τρείς ∆ηµοτικές Ενότητες που περιβάλουν τον Λάδωνα, της Κλείτορος, της Κοντοβάζαινας και των Τροπαίων, δεν είχαν δυστυχώς την ίδια τύχη…

Στην αίθουσα του παλιού ∆ηµαρχείου συναντήσαµε την κυρία Μαρίνα ∆ιαµαντοπούλου, δηµοτική σύµβουλο και Πρόεδρο της κοινωφελούς επιχείρησης ∆ήµου Γορτυνίας προκειµένου να συζητήσουµε για το µέλλον της περιοχής. Το φράγµα του Λάδωνα έγινε απ’ τους Ιταλούς, µέσα στα πλαίσια των πολεµικών αποζηµιώσεων του Β' Παγκοσµίου Πολέµου. Ξεκίνησε το 1950 και τέλειωσε το 1955. Τα πρώτα χρόνια της δηµιουργίας του δεν ήταν λίγος ο κόσµος που δούλεψε σ’ αυτό αποτελώντας για χρόνια πηγή εσόδων για αρκετές οικογένειες. «∆υστυχώς, µε το πέρασµα των χρόνων, έχει χάσει την “αίγλη” του µε αποτέλεσµα να αποδυναµωθεί…» θα πει η κ. ∆ιαµαντοπούλου. Στόχος του ∆ήµου είναι να αναδείξει τις οµορφιές της λίµνης και των οικισµών που την περιβάλλουν. «Μελέτη υπάρχει εδώ και χρόνια. Με την πρώτη ευκαιρία που θα "ξεκλειδώσουν" προγράµµατα θα υποβληθεί…» Η βελτίωση του οδικού δικτύου και των πεζοπορικών µονοπατιών γύρω απ’ τη λίµνη αποτελεί επίσης προτεραιότητα για την αύξηση της επισκεψιµότητας στα χωριά γύρω από τον ποταµό. «Έχουµε πολύ δρόµο µπροστά µας, χρειάζονται υποδοµές…» Τα πολιτιστικά δρώµενα, πολλά και ποικίλα, στοχεύουν στην τουριστική ανάδειξη της περιοχής: «∆ιοργανώνουµε κάθε χρόνο το “Ορεινό τρίαθλο”, που περιλαµβάνει αγώνες κολύµβησης µικρής απόστασης, τρέξιµο γύρω από τη λίµνη και ποδηλατοδροµία. Αυτό γίνεται, τέλος Ιούνη µε αρχές Ιούλη. Το καλοκαίρι επίσης ο “Πολιτιστικός Αύγουστος” µε συναυλίες και άλλες εκδηλώσεις δίνει πνοή στην περιοχή. Αρχές Οκτώβρη, έχουµε τον “καθαρισµό της λίµνης”, µε πολλά happenings. Πέρυσι, για πρώτη φορά την Πρωτοµαγιά οργανώσαµε εξόρµηση στη λίµνη, ενώ ανήµερα κάθε Θεοφάνιων, έχει οριστεί σαν σηµείο εορτασµού για όλη τη Γορτυνία, ο Λάδωνας...» Πάµε να ανακαλύψουµε ιδίοις όµµασι τα µυστικά του Λάδωνα και των γύρω οικισµών. Η διαδροµή προς το χωριό ∆ήµητρα, ήταν µαγευτική! Η λίµνη, εµφανής από πολλά σηµεία του δρόµου, απλωνόταν σαν φίδι που λιάζεται τεµπέλικα στον ήλιο. Η πλούσια βλάστηση, απ’ τη µια, και το φαράγγι από την άλλη, µετέτρεψαν µια απλή διαδροµή, σε περιπέτεια δράσης που ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη. Μετά από µια ώρα περίπου, κι ενώ περάσαµε πολλούς µικρούς οικισµούς, φτάσαµε στον προορισµό µας. Πετρόχτιστα σπίτια, παλιά διώροφα αρχοντικά µαρτυρούσαν ότι κάποτε το µέρος έσφυζε από ζωή. Στη ∆ήµητρα µας υποδέχτηκαν θερµά, ο Γιώργος και η Νεκταρία Μακρή, ιδιοκτήτες της ταβέρνας «Το στέκι του Μερακλή.» Η Νεκταρία τελεί και χρέη σπιτονοικοκυράς του µοναδικού ξενώνα της περιοχής, «Το σπίτι της Θεώνης», όπου και θα διανυκτερεύσουµε. Ο ξενώνας, ένα πετρόχτιστο παλιό αρχοντικό, χτίστηκε το 1850 από Λαγκαδινούς µαστόρους και το σπίτι συντηρούσε για χρόνια η θεία Θεώνη. Αργότερα πέρασε στην ιδιοκτησία της κυρίας Κρυσταλλίας Χριστοδουλάρη. Ζεστή, σπιτική φιλοξενία, µε τα υπέροχα πρωινά της Νεκταρίας Μακρή (υπεύθυνης του ξενώνα, όταν λείπει η κυρία Κρυσταλλία), αποτελεί ορµητήριο για τους λάτρεις της φύσης. Μέχρι πέρυσι, αποτελούσε και σηµείο συνάντησης για τους οπαδούς του καγιάκ και του ράφτινγκ. ∆υστυχώς όµως ένα ατύχηµα ανέστειλε προς το παρών τις δραστηριότητες. Καταπληκτικό στέκι για τους πεινασµένους «ο Μερακλής», του οποίου τα θεϊκά φαγητά απολαύσαµε δεόντως στα πλαίσια µιας ζεστής και ανιδιοτελούς φιλοξενίας.

Πετρόχτιστα σπίτια, παλιά διώροφα αρχοντικά, μαρτυρούσαν ότι κάποτε το μέρος έσφυζε από ζωή.

Άποψη της τεχνητής λίμνης του Λάδωνα, που μοιάζει σαν φίδι που λιάζεται νωχελικά.
Τρόπαια.
Το δωμάτιό μας στο πανέμορφο «Σπίτι της Θεώνης» στον οικισμό της Δήμητρας.
Ορεινό τρίαθλο στη λίμνη.

Με θέα τον ποταμό και την κοιλάδα του Λάδωνα, η Κοντοβάζαινα είναι ένα από τα γραφικότερα χωριά της περιοχής, αλλά και γενέτειρα του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη.

Περπατώντας, µε οδηγό µας τη Νεκταρία, φτάσαµε στις όχθες της λίµνης, όπου ξεχωρίζει το περίφηµο «δίτοξο γεφύρι», µε εκατό µέτρα µήκος και τεσσεράµισι µέτρα πλάτος, χτισµένο από πωρόλιθο, αποτελούσε µέχρι και το 1950 τον µοναδικό δρόµο, που ένωνε τα εννιά χωριά του ∆ήµου. Τοπία που η οµορφιά τους σε αφήνουν άφωνο. Απερίγραπτο κάλλος, βλάστηση, νερά γαλαζοπράσινα, συνθέτουν ένα «θεϊκό» σκηνικό, όπου η µυθολογία φαίνεται να διαδραµατίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Εδώ, ο θεός Παν κυνηγούσε τις νύµφες, ώσπου ερωτεύτηκε µια από αυτές: τη Σύριγγα. Ο Λάδωνας για να την προστατεύσει, την µεταµόρφωσε σε καλάµι. Από αυτά τα καλάµια ο Πάνας, έφτιαξε το µουσικό του αυλό, τη λεγόµενη Σύριγγα. Επίσης στα νερά του κολυµπούσε η ∆ήµητρα, και στις όχθες του κυνηγούσε η Άρτεµις.

Είναι βλέπετε ένα από τα αρχαιότερα ποτάµια της Ελλάδας γι’ αυτό κι οι µύθοι γύρω από το όνοµά του περισσεύουν. Οι αρχαίοι φαντάζονταν τον Λάδωνα υπερµεγέθη µε την ικανότητα να παραµένει άυπνος. Αλλού ήταν ο ∆ράκος που φύλαγε τα «χρυσά µήλα των εσπερίδων», ενώ αναφέρεται και ως γιός της Γαίας. Κατά κάποιους, Λάδων ονοµαζόταν ο θεός της Αρκαδίας, κι ήταν γιος του Ωκεανού και της Τιθύος, πατέρας της Στυµφαλίδας, της ∆άφνης και της Μετώπης, η οποία νυµφεύθηκε τον Ασωπό. Σήµερα, ο Λάδωνας είναι ο κυριότερος παραπόταµος του Αλφειού, µε σηµαντικότερο αξιοθέατο το φράγµα του, µήκους 104 µ. και ύψους 55 µ. που είναι ορατό από τη θέση «Πήδηµα» και παράλληλα πολύ δύσκολο στην προσέγγισή του. Εκτός από το «δίτοξο γεφύρι», υπάρχει και το µοναδικής οµορφιάς «της κυράς το Γεφύρι», που όµως είναι ορατό µόνο κατά τους θερινούς µήνες, όταν η στάθµη του νερού κατεβαίνει. Αυτό είναι πεντάτοξο, και έχει κατασκευαστεί τον 13ο αιώνα, προκειµένου να διευκολυνει το πέρασµα στις όχθες του Λάδωνα πριν την κατασκευή της λίµνης. Το µοναστήρι της «Παναγίας Κλειβωνά» στην Κοντοβάζαινα κρέµεται στην κυριολεξία στο φαράγγι του Λάδωνα. Μπορεί να µην ενδείκνυται για υψοφοβικούς, η επίσκεψη του όµως αποτελεί αναµφίβολα µια µοναδική εµπειρία για όσους αγαπούν την περιπέτεια και τη φύση. «Η εικόνα της Παναγίας εξαφανίστηκε ως δια µαγείας από την εκκλησία, που κρεµόταν κατά τη διάρκεια της λεηλασίας του χώρου από τα στρατεύµατα του Ιµπραήµ», µας λέει η Ηγουµένη Σεραφειµία, καθώς µας ξεναγεί στα ενδότερα του µοναστηριού. Χτισµένη στις πλαγιές του Αφροδίσιου, µε θέα τον ποταµό και την κοιλάδα του Λάδωνα, η Κοντοβάζαινα είναι ένα από τα γραφικότερα χωριά της περιοχής, αλλά και γενέτειρα του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη. Είναι αρκετά ακόµη τα χωριά γύρω από τη λίµνη – όµορφα χωριά, που η φύση στάθηκε απλοχέρη µαζί τους: η ∆άφνη µε την πλούσια βλάστηση και τις άφθονες πηγές, και η Μουριά µε τη φαντασµαγορική θέα στα ήρεµα, γαλαζοπράσινα νερά της. Σίγουρη για την οµορφιά της, η περιοχή του Λάδωνα καρτερικά περιµένει τη σειρά της να αναδείξει τα κάλλη της. ∆υο µέρες µόνο δυστυχώς δεν αρκούν να εντρυφήσει κανείς σε όλη αυτή την οµορφιά. Είναι όµως αρκετές για να διαπιστώσει το δυνατό χαρτί της περιοχής, που δεν είναι άλλο από την ονοµαστή αρκαδική φιλοξενία, η οποία εδώ έχει µείνει παρθένα κι ανέπαφη. Όπως ακριβώς και το τοπίο.

Η γραφική πλατεία του Αγ. Νικολάου, στη Δήμητρα, με τον αιωνόβιο πλάτανο στη μέση.
Ι.Μ Παναγίας Κλειβωκά. Το σπήλαιο όπου βρέθηκε από βοσκό η εικόνα της Παναγίας.
Eρείπια ναού της Ερικύνης Αφροδίτης και Άγιος Πέτρος στην Κοντοβάζαινα.
Σημεία θέασης στη λίμνη.

Προτάσεις

info's

Ευχαριστούµε θερµά την κυρία Κρυστάλλια και «Το σπίτι της Θεώνης» για την τόσο ζεστή και αυθόρµητη φιλοξενία. Ένα παλιό αρχοντικό που µεταµορφώθηκε σε φιλόξενο ξενώνα µε όλες τις σύγχρονες ανέσεις βρίσκεται στον οικισµό της ∆ήµητρας. Σε κοµβικό σηµείο, µόλις µιάµιση ώρα από την Αρχαία Ολυµπία, και περίπου δυο ώρες από την Τρίπολη αποτελεί ιδανικό σηµείο εξόρµησης στη φύση του Λάδωνα και των γύρω περιοχών. Τηλ.: 6973 028265. www.theoni.net

Για το φαγητό σας επιλέξτε το περίφηµο «Στέκι του Μερακλή» του Γιώργου και της Νεκταρίας Μακρή -µερακλήδες όνοµα και πράγµα. Σπεσιαλιτέ τους ο αλανιάρης  κόκορας µε σπιτικές χυλοπίτες, το παστό χοιρινό, τα χωριάτικα λουκάνικα στα κάρβουνα, το απίθανο αρνάκι λαδορίγανη, η σπιτική χορτόπιτα ηµέρας µε χόρτα του βουνού και µπόλικη φετούλα, όλα παραγωγής τους. Τηλ.: 27970 24080.

Θα το βρείτε στο

τεύχος 121

0
Shares

Σας αρέσει το site μας?

Ακολουθήστε μας στα social και δεν θα το μετανιώσετε...

0
Shares