• Αρχική
  • πεζοπορία - περιοδικό ΕΠΑΘΛΟ

Πεζοπορία στα Λαγκάδια

Photo anoigmatos:
Κείμενα: Έλενα Κολλάτου
Photographer(s): Έλενα Κολλάτου, Λεωνίδας Τούμπανος
Teuxos: τεύχος 139
Prologos: «Et in Arcadia ego»: η αινιγματική ως προς τη σημασία της φράση, γυρίζει στο μυαλό μου καθώς περνώ την Κόρινθο και ακολουθώ την αριστερή λωρίδα με τις ταμπέλες που αναγράφουν «προς Τρίπολη». Το κάλλος του τοπίου και η πεποίθηση της εξιδανικευμένης συνύπαρξης ανθρώπων και θεών έπλασε τον Αρκαδικό Μύθο, που με τη σειρά του ενέπνευσε ανθρώπους του πνεύματος και περιηγητές, από την αρχαιότητα ως και την Αναγέννηση. Όμως και στη σύγχρονη εποχή, η Αρκαδία κρατάει κρυμμένους θησαυρούς και ομορφιές για τους ταξιδιώτες που έχουν διάθεση εξερεύνησης. Ένας τέτοιος προορισμός, τουλάχιστον για μένα, είναι τα Λαγκάδια.
Quote 1: Τα σπίτια με τις αυλές και τους κήπους τους περιποιημένα, σου δημιουργούν μια διάθεση να δεις και λίγο παρακάτω, να πας μέχρι την επόμενη στροφή, να ανηφορίσεις λίγο ακόμα. Έτσι που σιγά σιγά, τα σπίτια τελειώνουν και ανοίγονται μπροστά σου οι πλαγιές των απέναντι βουνών.
Quote 2: Τι καλύτερο από ένα παραδοσιακό «τσουκαλόκαυτο» στο «Άρωμα» (ζεστό κρασί με κανέλα) και έναν φρεσκοψημένο τραγανό και μοσχομυριστό μπακλαβά δίπλα στο τζάκι!
Keimeno (part1):

Μετά την έξοδο προς Βυτίνα, συνεχίζω όλο ευθεία για περίπου 60 χιλιόμετρα, σε μια διαδρομή όπου πυκνή βλάστηση με δάση εναλλάσσεται με κοιλάδες. Περνάω διάφορα χωριά και δυο στροφές μετά το Καλονέρι, διακρίνω στην πλαγιά του βουνού τα πετρόχτιστα σπίτια στα Λαγκάδια. Το γραφικό χωριό με τα περίτεχνα πέτρινα οικοδομήματα, δεσπόζει κρεμασμένο στις δυτικές πλαγιές του Μαινάλου, όπου αυτή την εποχή κυριαρχούν τα φθινοπωρινά χρώματα, πορτοκαλί, καφέ και πράσινο βαθύ από τα πλατάνια, τις καρυδιές και τα έλατα.

Το χωριό ουσιαστικά χωρίζεται στα δύο από τον εθνικό δρόμο Τρίπολης-Ολυμπίας, στις πάνω και κάτω γειτονιές. Οι κάτω βρίσκονται εγγύτερα στο φαράγγι, απ’ όπου περνάει το Λαγκαδιανό ποτάμι του Τουθόα, ενώ οι επάνω προσφέρουν απολαυστική πανοραμική θέα στα γύρω βουνά. Ανηφοριές και κατηφοριές, μοναπάτια και σκαλιά, ξεκινούν από τον μεγάλο κεντρικό δρόμο προς πάσα κατεύθυνση και προτρέπουν για εξερεύνηση, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω, ανάλογα με το πόσο βαστούν τα πόδια σας!

Η μέρα είναι χειμερινή, με λίγο κρύο και ένα ελαφρύ αεράκι καθόλα ευχάριστο, που σε προτρέπει να περπατήσεις και να απολαύσεις την καθαρή ατμόσφαιρα γεμίζοντας τα πνευμόνια σου με οξυγόνο. Τα Λαγκάδια είναι μέρος της μεγάλης πεζοπορικής διαδρομής του Mainalon Trail. Επάνω στον κεντρικό δρόμο, δίπλα στο Ηρώο των Πεσόντων, υπάρχει σχετική ταμπέλα με πληροφορίες και διαδρομές. Από εκεί ξεκινάει ή καταλήγει, ανάλογα με την κατεύθυνση που κινείσαι, το μονοπάτι για το Βαλτεσινίκο, μήκους περίπου 14 χιλιομέτρων. Όμως αν αυτό σου φαίνεται κάπως μεγάλο, έχω προτάσεις για κάτι πιο χαλαρό, που δε χρειάζεται εμπειρία αλλά και δε στερείται εντυπωσιασμού.

 

Νερόμυλοι Ράπη - Πανόραμα Ιμπραΐνας

Στα σκαλιά δεξιά από τον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών, ξεκινάει η σήμανση για το μονοπάτι, που σε προτρέπει να ανηφορίσεις στα δρομάκια του χωριού και να θαυμάσεις την εξαιρετική μαεστρία με την οποία οι κάτοικοι έχτισαν τα σπίτια τους στην απότομη πλαγιά του βουνού. Οι Λαγκαδιανοί μάστορες ανέπτυξαν τέτοια κατασκευαστική γνώση και ικανότητα για την πέτρα, που η φήμη και εν τέλει τα έργα τους – γεφύρια, βρύσες, μοναστήρια, μύλοι, σχολειά – έφτασαν και σε άλλα μέρη, όχι μόνο της Πελοποννήσου αλλά και της Ελλάδας.

Ανηφορίζοντας μέσα από τις γειτονιές, αρκετά μετά τα τελευταία σπίτια, συναντάς τα απομεινάρια των νερόμυλων του Ράπη, ενώ σιγά σιγά αρχίζεις να περπατάς στην πλαγιά του βουνού απέναντι από το χωριό, μέχρι να φτάσεις στο πανόραμα Ιμπραΐνας και να ατενίσεις τον οικισμό σε όλο του το μεγαλείο!

Εμείς επιλέξαμε τη συγκεκριμένη διαδρομή (πρώτο κομμάτι του Mainalon Trail που καταλήγει στο Βαλτεσινίκο) για πρώτο πρωινό περίπατο. Η διαδρομή πήγαινε-έλα μαζί με τις στάσεις, που είναι απαιτούμενες λόγω της ανηφοριάς αλλά και λόγω της απόλαυσης, είναι κάτι λιγότερο από δύο ώρες. Η – ομολογουμένως πιο εύκολη– επιστροφή στο σημείο της αφετηρίας μας, μας βρίσκει πεινασμένους και διψασμένους. Μπαίνουμε στο ατμοσφαιρικό, ζεστό και φιλόξενο καφέ-παντοπωλείο «Άρωμα», λίγο πριν την κεντρική πλατεία του χωριού. Πιάνουμε κουβέντα με τους ιδιοκτήτες αλλά και με τους άλλους θαμώνες, μιας και το μαγαζί στο εσωτερικό του είναι μικρό και ευνοεί την παρεΐστικη διάθεση, και ερχόμαστε λίγο πιο κοντά στην ανθρώπινη φύση μας, που κάπως έχουμε παραμελήσει στην πόλη.

Keimeno (part2):

Ηλιοβασίλεμα - Παναγιά Γούναρη

Το χωριό είναι πολύ γραφικό και μια βόλτα στα στενά δρομάκια του σίγουρα αξίζει τον χρόνο σας! Στη κεντρική πλατεία, θα δείτε γαλάζιες ταμπέλες με έναν πορτοκαλί μεγάλο ήλιο ζωγραφισμένο πάνω τους και ένα “προκλητικό” μήνυμα – καθώς βρισκόμαστε στην καρδιά της Πελοποννήσου: «Ηλιοβασίλεμα με Θέα το Ιόνιο» και κατεύθυνση προς άλλη μια ανηφοριά! Μην πτοηθείτε! Ανηφορίστε σιγά σιγά! Τα Λαγκάδια έχουν πλούσια ιστορία και αρκετά αξιοθέατα για να θαυμάσει κανείς περιδιαβαίνοντας τις γειτονιές, οπότε ακολουθώντας τις ταμπέλες για το ηλιοβασίλεμα, μπορεί κανείς να τα κάνει και τα δύο.

Το ιστορικό Γυμνάσιο του 1868 βρίσκεται πάνω από τον κεντρικό δρόμο μετά τα πρώτα σκαλιά. Αρκετά σκαλιά και ανηφοριές πιο πάνω, θα δείτε το ιστορικό σπίτι των Δεληγιανναίων, αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης. Μερικές στάσεις για να λίγες στιγμές ξεκούρασης, κι εκεί που λες να τα παρατήσεις, να μια ακόμη ταμπέλα στον δρόμο σου να σε κρατά συγκεντρωμένο στο στόχο. Το χωριό είναι μεγάλο. Στα τέλη του 19ου αιώνα αριθμούσε 7000 κατοίκους, τα σπίτια με τις αυλές και τους κήπους τους περιποιημένα, σου δημιουργούν μια διάθεση να δεις και λίγο παρακάτω, να πας μέχρι την επόμενη στροφή, να ανηφορίσεις λίγο ακόμα. Έτσι που σιγά σιγά τα σπίτια τελειώνουν και ανοίγονται μπροστά σου οι πλαγιές των απέναντι βουνών. Εμείς κάναμε τη διαδρομή χειμώνα, νωρίς το απογευματάκι, αλλά χαζεύοντας και χαζολογώντας, ανταλλάσσοντας και καμιά κουβέντα με τους χωριανούς που συναντήσαμε στη διαδρομή, μας πρόλαβε το σούρουπο. Ο ουρανός ελαφρώς συννεφιασμένος πιά, άρχισε να παίρνει ροδαλές αποχρώσεις, το θερμό φως από τις ακτίνες του ήλιου χρωμάτιζε ανάλογα τα γύρω βουνά… Οι ορεινοί όγκοι άρχισαν να ανοίγονται μπροστά μας και το μάτι μας να μετράει πλαγιές και κορυφές…

Η εκκλησία της Παναγιάς Γούναρη είναι χτισμένη ανάμεσα στα πλατάνια και στη βάση της σκάλας που οδηγεί σε αυτή, ρέει μια βρύση με άφθονο γάργαρο νερό. Η θέα είναι ανεπανάληπτη από την εκκλησία, αλλά ενώ είχα την εντύπωση ότι έφτασα στον προορισμό μου! Οι γαλάζιες ταμπέλες με τον πορτοκαλί ήλιο, έδειχναν ότι πρέπει να συνεχίσω ακόμα πιο πέρα, ακόμη 150 μέτρα περίπου παρακάτω. Πράγματι, στο σημείο που καταλήγουν οι ταμπέλες, ανοίγεται μπροστά σου ο κάμπος της Ηλείας και αν είσαι τυχερός και έχει καθαρό ουρανό, βλέπεις τα νησιά του Ιονίου πελάγους. Το σημείο θέασης είναι ιδιαίτερα προσεγμένο: κομμένοι κορμοί δέντρων έχουν μεταφερθεί εδώ για όσους θέλουν να ξαποστάσουν. Κάπως μακρά και ανηφορική η διαδρομή, αλλά αν το τολμήσετε σίγουρα θα αποζημιωθείτε. Εναλλακτικά, μπορείτε εύκολα να πάτε με το αμάξι σας μέχρι εκεί.

 

 

 

Keimeno (part3):

Νερόμυλος - Άγιος Νικόλαος (Μπούφη)

Τα Λαγκάδια είναι χτισμένα στην πλαγιά μιας χαράδρας στο φαράγγι Τουθόα. Το ρέμα που σχηματίζεται από τους υδάτινους όγκους που κατεβαίνουν από τα Λαγκάδια και το ρέμα Μπούφι, συναντιούνται κοντά στον οικισμό του Αγίου Νικολάου, λίγο πιο έξω από το χωριό. Ορίστε λοιπόν και μια διαδρομή κατηφορική! Εμείς περπατήσαμε στον κεντρικό δρόμο, αφήνοντας πίσω μας το χωριό με κατεύθυνση το Λευκοχώρι. Κάποια στιγμή ο δρόμος χωρίζεται στα δύο. Ακολουθήσαμε το αριστερό στριφογυριστό κομμάτι προς τις κάτω ρεματιές και περπατήσαμε τον σχετικά στενό, πνιγμένο στη βλάστηση δρόμο. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν νερόμυλοι και ο βγαλμένος από το ‘χρονοντούλαπο’ μύλος του Βουτυριά, αυθεντικό στοιχείο της αγροτικής μας παράδοσης. Δυστυχώς εμείς δεν ήμασταν τυχεροί να τον δούμε σε λειτουργία, καθώς τις μέρες της επίσκεψής μας στον μύλο γίνονταν εργασίες και επισκευές, εσείς όμως αξίζει να το προσπαθήσετε, καθώς πρόκειται για ένα ζωντανό λαογραφικό μουσείο.

 

Μετά την πεζοπορία στα μονοπάτια της περιοχής, χρειάζεται να αναπληρώσουμε δυνάμεις! Τι καλύτερο από ένα παραδοσιακό «τσουκαλόκαυτο» στο «Άρωμα» (ζεστό κρασί με κανέλα) και έναν φρεσκοψημένο τραγανό και μοσχομυριστό μπακλαβά δίπλα στο τζάκι! Υψώνουμε τα ποτήρια και ανανεώνουμε το ραντεβού μας. Και εις άλλα με υγεία!

 

Photos (set 1):
  • images/139/lagadia/gp396A2999.jpg,
  • images/139/lagadia/gp_39A2278.jpg,
  • images/139/lagadia/gp_39A2221.jpg,
  • images/139/lagadia/gp396A3006.jpg,
Photos (set 2):
  • images/139/lagadia/gp_39A2375.jpg,
  • images/139/lagadia/gp_39A2392.jpg,
Photos (set 3):
  • images/139/lagadia/gp_39A2349.jpg,
Plirofories:

Ευχαριστούμε πολύ για τη ζεστή φιλοξενία τους:

  • To café «Άρωμα», στα Λαγκάδια. Μικρό ζεστό ethnic σκηνικό, από νωρίς το πρωί με ζεστούς λουκουμάδες, ρακόμελακαι τσουκαλόκαυτο, πίτες και παραδοσιακά γλυκά, μέχρι αργά το βράδυ με τοπικούς μεζέδες και μουσικές βραδιές. Τηλ.: 27950 43671
  • Τον πέτρινο Ξενώνα Καλονέρι, που ‘ναι χτισμένος μέσα στο ελατοδάσος του Μαίναλου. Τηλ.: 27950 43671, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..
  • Περισσότερες πληροφορίες για φύση και δραστηριότητες στα Λαγκάδια: agnantiostudios.gr.