Ξημέρωμα στην Ιχθυόσκαλα Κερατσινίου

Η ώρα πάει περασµένες τρεις και η κίνηση έχει φθάσει στο ζενίθ. Ο  ολοφώτιστος, πεντακάθαρος χώρος της αγοράς είναι κατάµεστος.  «Στο ζωντανό χρηµατιστήριο αλλάζουν οι τιµές ανάλογα µε τον καιρό, τη ζήτηση, τις ποσότητες που “µπαίνουνε”, το είδος, ακόµη και ανάλογα το γέµισµα ή τη χάση του φεγγαριού», λέει ο πρόεδρος. «Τα πρωινά µετά τη δουλειά, πλενόµαστε και τρέχουµε για άλλες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις και πληρωµές», συνεχίζει. «Ο θεσµός των ιχθυοσκαλών ξεκίνησε τη δεκαετία του ‘50, κι έλαβε συγκροτηµένη µορφή το 1965, οπότε φτιάχτηκε ένα στιβαρό πλαίσιο διαχείρισης αλιευµάτων κι εµπορίας. Το 70%  του πλαισίου παραµένει το ίδιο από το 1970. Τα µέσα, οι περιοχές αλίευσης καθώς και τα ιχθυοαποθέµατα άλλαξαν. Χρειαζόµαστε αναπροσαρµογή της νοµοθεσίας στη σηµερινή εποχή, τόσο στη διακίνηση όσο και στην αλιεία, όπως ορίζει η Ε.Ε.», επισηµαίνει ο διευθυντής. «Για παράδειγµα, η φορολογική νοµοθεσία επιτρέπει στον ψαρά να διακινεί τα αγαθά του µε ηλεκτρονικό παραστατικό µέσω του κινητού του, ενώ η παλιά αλιευτική νοµοθεσία, που είναι σε ισχύ, επιβάλλει τυπωµένο τιµολόγιο µε σφραγίδα.» «Πάρε ροφό να φας βραστό ή ψητό, να γλύφεις τα δάχτυλά σου», ακούγεται µια φωνή από έναν πάγκο. Η Ιχθυόσκαλα είναι ανοιχτή µόνο για χονδρεµπόρους και κλειστή προς το κοινό. «Σχεδιάζουµε να ανοίξουµε στον απλό καταναλωτή για να γνωρίσει από κοντά την πρώτη πηγή του ψαριού, πλάι στη θάλασσα», συνεχίζει ο πρόεδρος. «Άδεια παίρνω. Τη χαίροµαι όµως, όταν το πόστο δουλεύει και χτυπούν τα τηλέφωνα; Ένα τριήµερο πάντως φεύγω αγκαλιά µε τους φιλάθλους, να δούµε την οµάδα, όταν παίζει στο εξωτερικό. Έχω κάνει χίλιες δυο εργασίες στη ζωή µου. Από ασφαλτοστρώσεις δρόµων, µεταφορές, µονώσεις σε ταράτσες, µέχρι που έµπλεξα µε τα ψάρια. Όλες τις αγάπησα. Ο πατέρας µου ήταν καπετάνιος και αγαπούσε να φωτογραφίζει. Όταν ερχόταν στο νησί, έφερνε φωτογραφίες», λέει συγκινηµένος ο κύριος Τελλής παρατηρώντας την οµάδα του φωτογραφικού σεµιναρίου που τον αιχµαλωτίζουµε µε τους φακούς µας. Η µόνη παρούσα έµπορος γυναίκα στην Ιχθυόσκαλα λέγεται Παναγιώτα Πάτρωνα και είναι 38 ετών. «Ακολουθώ τα χνάρια του πατέρα µου, επειδή αγαπώ αυτήν την εργασία, τους ανθρώπους, την επικοινωνία, το ξενύχτι, τα χρήµατα, όλο το κλίµα, κρατώντας τις καλές στιγµές. Εύχοµαι στα παιδιά µου να ζήσουν τη ζωή τους όπως θέλουν. Βλέπουν τη µητέρα τους δυναµική στην αγορά και µαµά µε τα όλα της στο σπίτι.» Περίπου το 30% των εµπόρων της Ιχθυόσκαλας είναι οι ίδιοι ψαράδες ή αντιπρόσωποι και τα πουλάνε µόνοι τους. Το 70% είναι εµπορικές επιχειρήσεις που αγοράζουν αλιεύµατα και τα µεταπουλάνε µέσα στην αίθουσα δηµοπρασίας. Ψάρια ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας και εισαγωγής π.χ. Σενεγάλης, µπακαλιάρος Καναδά, Νορβηγίας, Ισπανίας, πρώτης ποιότητας γλώσσα Γαλλίας, γαύρο και κουτσοµούρα Ιταλίας.

Πανελλαδικά, διακινούνται περίπου 55.000 τόνοι αλιευµάτων ετησίως µέσα από τις ιχθυόσκαλες. Οι 23.000 διακινούνται στην Ιχθυόσκαλα Κερατσινίου. Έρχονται 5-7 έµποροι από την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα και κοντινούς νοµούς. Κάθε βράδυ 650 αυτοκίνητα µπαίνουν για αγορά ψαριών, που µεταπωλούνται σε λαϊκές και ιχθυοπωλεία, µε περίπου 700 αγοραστές (σε κάποια αυτοκίνητα έρχονται δύο αγοραστές.) Μέσα στην Iχθυόσκαλα εδρεύουν 110 επιχειρήσεις. Φόρτωµα, ξεφόρτωµα, πάγωµα, ξεπάγωµα. Σε ένα καΐκι, ένας Αιγύπτιος εργάτης απλώνει µπουγάδα τη φόρµα εργασίας του. «Γαύρο, σαρδέλα, κέφαλο έχω σήµερα, από τη Θεσσαλονίκη για ψητό, την Καβάλα και µαρίδα Ευβοίας για τηγάνι». H επιχείρηση του 24χρονου Θανάση Κόντζογου κρατά από πάππου προς πάππου. «Είµαι τυχερός που βρήκα µία επιχείρηση να αναλάβω», λέει. ∆ίπλα του ο 17χρονος αδερφός του, σπουδαστής παράλληλα στο τµήµα Η/Υ του Πανεπιστήµιου ∆υτικής Αθήνας. «Όταν µε το καλό πάρω το πτυχίο θα έχω δέκα γνώσεις παραπάνω από το σχολείο της Ιχθυόσκαλας», λέει γεµάτος αισιοδοξία. Η Ιχθυόσκαλα µεταδίδει θετική ενέργεια. Ίσως τα κύµατα που σκάνε στην προβλήτα µε θέα το παλιό βιοµηχανικό Κερατσίνι, ίσως οι άνθρωποι, ίσως οι ριπές της αρµύρας, οι γλάροι που πετάνε ολόλευκοι µες τη νύχτα κι ίσως όλα µαζί…» Ο Ρεζκ Μοχάµεντ ήρθε από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου πριν 25 χρόνια κι από τότε εργάζεται εδώ. Οι συµπατριώτες του έρχονται για δυο χρόνια εργασίας και µένουν µέσα στα σκάφη. «Οι συχνές καθυστερήσεις στην έγκριση αδειών εργασίας των Αιγύπτιων αλιεργατών έχει αρνητική συνέπεια στο να χαθεί πολύτιµος χρόνος αλιείας. Έχουµε µόνο 550 ενεργά αλιευτικά σκάφη που προµηθεύουν µε ψάρια τις ιχθυόσκαλες της Ελλάδας. Θα λιγοστέψουν επειδή βγάζουν µικρό κέρδος κι έχουν υψηλό κόστος πετρελαίου», προειδοποιεί ο διευθυντής. Η υπεραλιεία είναι ένα ακόµη πλήγµα, που λειτούργησε µπούµερανγκ στα γρι-γρι και στις µηχανότρατες. «Οι αλιείς χρειάζεται να εξειδικευτούν στη διαχείριση των ποσοτήτων για εξισορρόπηση των αγορών, ώστε να αποφευχθεί ο αθέµιτος ανταγωνισµός κι η απληστία της υπεραλιείας», τονίζει ο πρόεδρος. Οι θαµώνες της Ιχθυόσκαλας, θα πιούνε καφέ, κρασί, µεζέ µε σειρά σε τακτά διαλείµµατα στο στέκι της πολυπράγµων Λίας. Οι πρώτες ηλιαχτίδες «χώνονται» στα ταβερνεία της αγοράς, όπου ο κόσµος θα χορτάσει µε ζεστή κακαβιά και θα τσουγκρίσει το κρασοπότηρό του καλωσορίζοντας τη µέρα που έρχεται.